به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  پس از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و غضب خلافت به وسیله ابوبکر، وی چند روزی پس از نشستن بر کرسی خلافت با استناد به روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مبنی بر عدم ارث گذاشتن پیامبران، فدک را که پیامبر اسلام (ص) به حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها بخشیده بودند، تصرف و کارگزاران ایشان را از آنجا بیرون کرد؛ و حضرت فاطمه سلام الله علیها پس از بی ثمر شدن دادخواهی شان، به مسجد رفتند و خطبه‌ای برای روشن شدن ماجرا و بازپس گیری فدک بیان فرمودند که به خطبه فدکیه شهرت دارد. اکنون به مناسبت شهادت بانوی بزرگوار اسلام، بخشی از بیانات آیت الله العظمی جوادی آملی در این باره منتشر می‌شود:

متن خطبه فدکیه+ترجمه

شایسته است خطبه نورانی فدک در حوزه‌ها و دانشگاه‌ها واحد درسی قرار بگیرد تا روی آن کار و تحقیق صورت بگیرد و نخبگان در این زمینه آرا و نظرات خود را ارائه کنند.

وجود مبارک بی‌بی (سلام الله علیها) بعد از غصب فدک وقتی وارد مسجد شدند این خطبه نورانی را ارائه کردند؛ این خطبه یک بخش علمی عمیق دارد که آن چند سطر اوّل است؛ بعد معارف توحیدی را تشریح و اوصاف الهی را تبیین می‌کنند، بعد وحی و نبوت، عظمت و ره‌آورد قرآن کریم را بازگو می‌کنند؛ بعد نتیجه انقلاب اسلامی که به وسیله پدر بزرگوارش (سلام الله علیه و علی اهل بیته) صورت پذیرفت را شرح می‌دهد؛ بعد جریان فدک را مطرح می‌کنند و با این کار هم خلیفه وقت را استیضاح می‌کنند و هم از مردم مهاجر و انصار گِله می‌کنند ضمن اینکه گفتمانی هم با وجود مبارک امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) دارند. این خطبه از بابرکت‌ترین و ذخیره‌مندترین معارف دینی ماست.

در آغاز این خطبه حضرت به یک شبهه علمی پاسخ می‌دهند و آن شبهه این است که از دیرزمان ثنوی‌ها و غیر ثنوی‌ها و مادیین مطرح می‌کردند که اگر خدایی هست و خالقی هست جهان را از چه چیزی خلق کرد؟! اگر جهان را از «من شیء» خلق کرد، پس معلوم می‌شود قبلاً اشیایی بود و احتیاجی به خدا نداشت و خدا این اشیا را جمع کرد و از این‌ها آسمان و زمین و انسان و غیر انسان ساخت و اگر «من لا شیء» خلق کرد، «لا شیء» که عدم است و نمی‌شود عدم را جمع کرد و با آن آسمان ساخت زمین ساخت. شیء هم که از دو طرف نقیض بیرون نیست؛ یا شیء است یا «لا شیء». وجود مبارک فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به این شبهه پاسخ داد.

در آغاز این خطبه آمده است که خدای سبحان «خلق الأشیاء لا من شیء»؛ حضرت می‌فرماید نقیض «من شیء»، «من لا شیء» نیست، نقیض «من شیء»، «لا من شیء» است. این بحث‌های عمیق فلسفی در خطبه چند سطری آن حضرت است.

بیشتر بخوانید

حضرت در ادامه خطبه وقتی که نوبت به خودش رسید وارد بحث فدک شد؛ وجود مبارک حضرت خودش را چگونه معرفی می‌کند که من چه کسی هستم و اوصاف من چیست و حرف من چیست! فرمود: مردم! من فاطمه هستم. این یعنی چه؟ فرمود: «ثُمَّ قَالَتْ أَیهَا النَّاسُ اعْلَمُوا أَنِّی فَاطِمَةُ»؛ مثل اینکه وجود مبارک ابی عبدالله روز عاشورا خودش را معرفی کرد که «أنا حسین بن علی»، من پسر پیغمبر هستم.

حضرت فرمود این همه فضایلی که پیغمبر درباره فاطمه گفت و همه شما شنیدید، آن فاطمه من هستم. اگر شنیدید پیغمبر فرمود فاطمه بضعه من است، من هستم؛ اگر فرمود رضای فاطمه رضای من است، آن فاطمه من هستم! غضب فاطمه غضب من است، آن فاطمه من هستم! «مَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِی» من هستم! شما هم که مرا می شناسید. شما شنیدید که فاطمه صدیقه است، عابده است، زاهده است، «خیر نساء العالمین» است، «أَقُولُ عَوْداً وَ بَدْواً وَ لَا أَقُولُ مَا أَقُولُ غَلَطاً وَ لَا أَفْعَلُ مَا أَفْعَلُ شَطَطاً»؛ این چهار مطلب را همه شما گوش بدهید، حرف اوّل و آخر من این است: نه در گفتار من قصور و تقصیر است، نه در رفتار من قصور و تقصیر است و هر چه می‌گویم معصومانه می‌گویم و هیچ اشتباه نمی‌کنم. این به معنی عصمت است.

وقتی زن‌های مدینه آمدند خدمت حضرت، حضرت فرمود من از دنیای شما بیزار هستم، از شوهران شما بیزار هستم، از شما بیزار هستم، دین را، قرآن را، عترت را، سفارش پیغمبر را، همه را شما تنها گذاشتید!

ذکر مصیبت حضرت فاطمه (س) به وسیله آیت الله جوادی آملی

حالا چگونه حضرت از مسجد آمده؟ آن دومی چه وقت با حضرت برخورد کرده؟ گفتند چرا حسن (ع) زیاد گریه می‌کند؟ فرمود در آن کوچه تنها حسن (ع) نزد من بود، آنجا که سیلی خوردم! حسن (ع) را نمی‌شود آرام کرد! این پسر هر وقت یادش می‌آید که من سیلی خوردم گریه می‌کند! اینکه می‌بینید بچه‌های دیگر این قدر شیون نمی‌کنند برای اینکه در آن کوچه نبودند تا وضع مرا ببینند! در جریان در و دیوار گفت: «سل صدر‌ها خزانة الأسرار» از میخ دَر بپرس، آن صحنه‌ای بود که همه باخبر بودند.

حضرت یک وصیت شفاهی و قولی دارد و یک وصیت کتبی. تمام این بیاناتی را که به امیرالمؤمنین (ع) فرمود؛ یک وصیت‌نامه کتبی هم حضرت زیر بالشت او دید، بعد آن را مطالعه کرد، دید باز همان حرف‌هایی که زبانی فرمود همان حرف‌ها را نوشته؛ یا علی شب مرا غسل بده! شب کفن کن! شب دفن کن! راضی نیستم آن‌هایی که آسیبی به دین رساندند در مراسم من شرکت کنند. این وصیت آن حضرت بود. این را هم گفت و هم نوشت.

وقتی به آن وضع رسید، فرشته‌ها صدا دادند یا علی! حسنین را از روی سینه مادر بردار! آن ندای ملکوتی آمد: «إرفعهما عن صدر‌ها فإنهما ابکیا و الله ملائکة السماء»؛ حسنین را آرام از روی سینه مادر بردار! این‌ها فرشته آسمان را به گریه درآوردند. «السلام علیک یا أبا عبدالله»! هیچ اجازه ندادند دختر حسین (ع) روی سینه پدرش قرار بگیرد. خود حضرت فرمود خون چشمم را گرفته، من که تو را نمی‌شناسم هر کس هستی بدان «لَقَدِ ارْتَقَیتَ مُرْتَقًی عَظِیماً»؛ جای بسیار بلندی نشستی، «طَالَمَا قَبَّلَهُ رَسُولُ الله»؛ اینجا را پیغمبر مکرّر می‌بوسید.

«السَّلَامُ عَلَی الْحُسَینِ وَ عَلَی عَلِی بْنِ الْحُسَینِ وَ عَلَی أَوْلَادِ الْحُسَینِ وَ عَلَی أَصْحَابِ الْحُسَین»! «السلام علیکِ یا فاطمة الزهراء یا بنت رسول الله صلوات الله علی اوّلکم و علی آخرکم و علی ظاهرکم و علی باطنکم و علی شاهدکم و علی غائبکم و رحمة الله و برکاته».

منبع: جماران

انتهای پیام/