به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ ۖ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ
و اگر از این مشرکان بپرسی که زمین و آسمان‌ها را که آفریده است؟ البته جواب دهند: خدا آفریده. پس به آن‌ها بگو: چه تصور می‌کنید، آیا همه بت‌هایی که جز خدا می‌خوانید اگر خدا بخواهد مرا رنجی رسد آن بتان می‌توانند آن را رفع کنند؟ یا اگر خدا بخواهد مرا به رحمتی رساند بتان می‌توانند آن رحمت را از من باز دارند؟ بگو: خدا مرا کافی است، که متوکلان عالم بر او توکل می‌کنند.
فایل صوتی تلاوت آیه ۳۸ سوره زمر
تفسیر آیه ۳۸ سوره زمر
زراره گوید: امام باقر (ع) فرمودند: «رسول خدا (ص) فرمود: هر مولودی با معرفت و خداشناسی به جهان پا می‌گذارد و عقیده دارد که خداوند خالق او می‌باشد و این است معنی آیه: «وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللهُ.
قرآن بار‌ها از اعتقاد مشرکان به خالق بودن خداوند سخن به میان آمده است، کلمه «ضر» در برابر رحمت به معنای هر گونه گرفتاری است.
ضمیر «هُنَّ» برای مؤنث است و در این جا برای بت‌ها به کار رفته؛ زیرا عرب‌ها بت‌های بزرگ را به نام مؤنث می‌خواندند. نظیر: «لاتَ»، «مَناهَ»، «عزی»
بیشتر بخوانید
پیام‌های آیه ۳۸ سوره زمر
۱- بت پرستان خالقیّت خداوند را قبول داشتند. (لکن برای بت‌ها نقش ربوبیّت و شفاعت را قائل بودند). «لَیَقُولُنَّ اللّهُ»
۲- بت‌ها هیچ نقشی در برابر اراده خداوند ندارند. «هَلْ هُنَّ کاشِفاتُ - هَلْ هُنَّ مُمْسِکاتُ»
۳- کسی لایق پرستش است که قدرتِ رساندن سود و دفع زیان را داشته باشد. «هَلْ هُنَّ کاشِفاتُ - هَلْ هُنَّ مُمْسِکاتُ»
۴- دفع ضرر مهم‌تر از جلب منفعت است. («کاشِفاتُ ضُرِّهِ» قبل از «مُمْسِکاتُ رَحْمَتِهِ» آمده است).
۵-توکّل تنها بر خداوند جایز است. (کلمه «عَلَیْهِ» قبل از «یَتَوَکَّلُ» آمده که بیانگر انحصار است).
۶- خداوند از هر جهت پیامبرش را تکفّل و کفایت می‌کند. «حَسْبِیَ اللّهُ» (کلمه «حَسْبِیَ» مطلق آمده که شامل همه چیز می‌شود).
انتهای پیام/
