اما روزگار بعد از حاج قاسم روزگار عجیبی شد؛ سالی که وقتی نگاه کنی میبینی گذشت یکسال زمان بسیار کوتاهی است اما این یک سال بعد از نبود حاج قاسم اتفاقاتی برایمان افتاد که در هر لحظه اش یاد و نام این شهید را حس کردیم. هواپیما سقوط کرد، سیل شد، و از همه مهم تر کرونا آمد. شاید بتوانیم بگوییم زندگیمان زیر و رو شد اما بهرحال گذشت. همان زمان که سیل شد همه حسرت مدیریت جهادی سردار را خوردند و فکر کردند و همه پیش خودشان گفتند اگر اون بود بین مردم می رفت و دل گرمی ای می شد برای آسیب دیدگان. کرونا که شد همه حسرت نبودش را خوردند و پیش خودشان گفتند اگر بود حتما با قدرت و مدیریت دفاعیش می توانست این بیماری را بهتر در کشور مدیریت کند. زمانی که هواپیما سقوط کرد و آن خطا انسانی رخ داد همه پیش خودشان گفتند اگر بود قطعا چنین اتفاقاتی رخ نمی داد.
صدای گرمش هیچگاه فراموش نمیشود، آن زمان که وعده داد «کمتر از ۳ ماه دیگر اعلام پایانِ داعش و حکومتش در این کره خاکی خواهد بود» و ۲ ماه بعد هیچنشانی از داعش وجود نداشت. فراموش نمیکنیم شبهایی را که با اینکه تمام منطقه در جنگ بود، اما ما با دلی آرام سر بر بالین میگذاشتیم، چون ما کسی همچون سردار قاسم سلیمانی را داشتیم که خاطرمان را جمع و دلمان را قرص میکرد، آنقدر غرق در آرامش بودیم که کم کم فراموش کردیم آرامش امروزمان را مدیون چه کسانی هستیم، ما خواب بودیم و حاج قاسم میجنگید، ما باز هم خواب بودیم و او شهید شد؛ چشممان را باز کردیم خبر شهادتش روحمان را خراشید. غم بر دلمان هوار شد و خشم، وجودمان را پر کرد؛ حاج قاسم سلیمانی حالا دیگر به آرزوی دیرینهاش رسیده است، آسمانی شد و ما را با انبوهی از غم تنها گذاشت. حالا همه مردم کشورمان عزادارند، همه مردم بغض دارند و اشکشان روان است، مردی که سالها ایستادگی کرد و جنگ هیچوقت برایش تمام نشد، امروز در آغوش حق به آرامی خوابیده است. چهره کاریزماتیک سردار سلیمانی با آن لبخند همیشگیاش تکرار شدنی نیست، او محبوب دلها بود و حال با رفتنش جای خالیاش احساس میشود.
در روزگاری که همه کاندیدا و داوطلب میز و صندلی هستند، سردار تنها «داوطلب گلوله» بود؛ اما واقعا چه چیزی چهره او را تا این حد مردمی کرده است؟ چه خصوصیتهای اخلاقی در این بزرگ مرد وجود داشت که سبب شد امروز همه ایران عزادار باشند و زیر لب زمزمه کنند «خداحافظای داغ بر دل نشسته»
بر اساس آنچه در بالا و سیل اتفاقات و رخدادهای جهانی که پس از شهادت سردار شهید قاسم سلیمانی و همرزمانش اتفاق افتاد به جرأت میتوان گفت «قاسم سلیمانی» نه تنها در سال ۹۸، بلکه در قرن بیستم یکی از مهمترین و مؤثرترین ژنرالها به شمار میرود. این شخصیت که پرورش یافته مکتب خمینی کبیر (ره) و رهبر انقلاب است نشان دهنده قدرت «انقلاب اسلامی» است.
داغت به دلم هر روز فزونی گشته
حاجی ، دلم بدجور تنگت شده.درسته هیچ وقت از نزدیک ندیدمت اما انگار مدتهااست که همسایه دل ما شدی و هر روز با هم همکلام میشیم.
بهت میگم که الهی قربونت بشم و ...
شب و رووز باهات زندگی میکنیم. نمیدونم ما که نسبت به شما اینگونه بی تاب هستیم ، اونهایی که از نزدیک و سالیانی شما رو نشناختند چی میکشن . یاد اویس قرنی افتادم.
شما که اینگونه هستی و در فراقت خون دل میخوریم ، خدا میداند که شيعيان واقعی در فراق مولایمان حضرت اباعبدالله یا حضرت صاحب الزمان چی میکشند که این را با آن قیاس نیست.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
وقتی انسانیت کنیم در دلها جای می گیریم
وقتی مشکلات مردم برای ما هم بشود مشکل و دغدغه در دلها جای می گیریم
رمز اینهمه دوست داشتن مردم، انسانیت و خاکی بودن اینها است
روح همه شهدا شاد باد
تا که برگردی.......
جاذبه ودافعه عجیبی دیده میشود
تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
با دیدن چهره ی حاج قاسم فقط اشک میریزم و محکم تر از دیروز آماده ی انتقام میشیم فقط منتظر اشاره هستیم
یا مهدی ادرکنی