به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، یکی از جنایات غیرقابل بخشش رژیم پهلوی در مشهد، هجوم عوامل این رژیم به بیمارستان امام رضا (ع)، در روز ۲۳ آذرماه سال ۱۳۵۷ بود؛ اقدامی که در پی تحصن پزشکان و کادر درمانی در بیمارستان ۱۷ شهریور صورت گرفت.
رژیم ابتدا می‌خواست که این اقدام را نوعی مقاومت خودجوش مردمی در برابر انقلابیون جلوه دهد! تعدادی از اراذل و اوباش سردمدار این اقدام جنایتکارانه بودند؛ آن‌ها، ساعت ۱۰ و ۳۰ دقیقه صبح، از در جنوبی بیمارستان که در حاشیه خیابان بهار مشهد قرار داشت، با هیاهوی بسیار وارد بیمارستان شدند و با هجوم به بخش اطفال که نخستین ساختمان در مسیر حرکت آن‌ها بود، فاجعه به بار آوردند.
با این حال، مقاومت کادر درمانی در ضلع شمالی بیمارستان، باعث شد که نیرو‌های نظامی، وارد معرکه شوند و گلوله‌باران بیمارستان آغاز شود.
در همین گیر و دار بود که یکی از عوامل اداری بیمارستان به شهادت رسید و تعداد زیادی از حاضران زخمی شدند. واقعه بیمارستان امام‌رضا (ع)، واکنش مردم انقلابی مشهد را در پی داشت.
به دنبال انتشار خبر جنایت، در شهر مشهد، آیت‌ا... خامنه‌ای به همراه جمعی از روحانیون و شخصیت‌های انقلابی و با وجود هشدار‌هایی که وجود داشت، به سمت بیمارستان حرکت کردند.
بیشتر بخوانید
این اقدام، باعث شد که تعداد معتنابهی از مردم مشهد نیز، خود را به میدان روبه‌روی بیمارستان برسانند. به این ترتیب، به مدت دو هفته، بیمارستان امام‌رضا (ع) به قلب تپنده انقلاب در مشهد تبدیل شد.
اطراف میدان، نمایشگاه‌های بزرگ عکس و کتاب انقلابی برپا کردند و کنترل این منطقه، عملاً از دست عوامل رژیم پهلوی خارج شد. این اقدام بسیار مهم، مقدمه‌ای برای دو قیام سرنوشت‌ساز در مشهد، طی روز‌های نهم و دهم دی‌ماه سال ۱۳۵۷ شد؛ قیام‌هایی که کار رژیم پهلوی را در مشهد یکسره کرد. به باور بسیاری از انقلابیون مشهد، پس از ماجرای دهم دی، مشهد کاملاً در اختیار مردم قرار گرفت.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/
