به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در گزارش امروز  گفتگوی خبرنگار ما با نشاط جهانداری اولین بانوی خلبان را می‌خوانید.

نشاط جهانداری هستم، سال ۱۳۶۸ در تهران متولد شدم و الان هفت سالی است که خلبان هواپیما هستم. در ۱۸ سالگی‎ شروع به تحصیل در رشته خلبانی کردم و همزمان در دانشگاه در رشته «فناوری هوانوردی خلبانی» مشغول شدم.

مهرماه سال ۹۸ اولین پروازی بود که در ایران دو خلبان خانم انجام دادند که من کاپیتانی آن پرواز را برعهده داشتم و در نوع خود یک اتفاق تاریخی در صنعت هوانوردی کشور محسوب می‌شود.

چطور خلبان شدم؟
از بچگی به این رشته علاقه زیادی داشتم. در همان دوران همراه خانواده‎ام سفر‌های زیادی با هواپیما داشتم و می‎شود گفت، جرقه علاقه به این حرفه از همان زمان در ذهنم زده‎شد. بعد‌ها با مطالعه و چند تجربه در این‎زمینه، مطمئن شدم که علاقه‌ام به این رشته واقعی است. وقتی بزرگ‌تر شدم، پرواز‌های تفریحی را با هواپیما‌های سبک در ۱۵ سالگی تجربه کردم و همه این‌ها باعث شد علاقه‎ام را جدی بگیرم. به مطالعاتم ادامه دادم و با افرادی که در این حوزه تجربه داشتند، مشورت کردم.

شما چطور می‌توانید همکار من شوید؟
اگر می‎خواهید دوره‌های خلبانی را بگذرانید، باید واجد یک‎سری شروط مهم باشید؛ ازجمله حداقل سن که ۱۸ سال است (خلبان‌ها اگر مشکل پزشکی خاصی نداشته‌باشند تا ۶۵ سالگی اجازه پرواز دارند)، حداقل تحصیلات که مدرک دیپلم است، سلامت جسمانی که شامل حداقل قد ۱۶۵‎سانتی‎متر و وزن متعادل و متناسب با قد می‎شود.

همچنین تسلط به زبان انگلیسی، پرداخت هزینه برای آموزش‌های زمینی و هوایی و برای پسر‌ها داشتن کارت پایان خدمت‌سربازی یا کارت معافیت (به‎جز معافیت پزشکی) ضروری است. من به نوجوانان علاقه‎مند به خلبانی توصیه می‌کنم یک پرواز با هواپیما‌های تفریحی و فوق‌سبک را تجربه کنند تا ببینند بدن‌شان چقدر با شرایط پرواز سازگار است و این‌که دچار هوازدگی می‌شوند یا نه. من درطول این سال‌ها کسانی را دیده ام که آموزش‌های خلبانی گذرانده‎ اند، اما وقتی به مرحله پرواز رسیده، نتوانسته اند شرایط پرواز را تحمل کنند.

یک خلبان باید چه ویژگی‎هایی داشته‎باشد؟
خلبان‌های موفق تا آخرین روز عمر پروازی‌شان همیشه درحال مطالعه هستند، چون مطالب صنعت هوانوردی، بسیار گسترده است و مطالعه برای به‎روز بودن، لازم است. علاوه‌براین وقت‌شناسی، مسئولیت‌پذیری، نظم، توانایی مدیریت و علاقه به کارکردن درقالب گروه از ویژگی‌های مهم یک خلبان است.

بیشتر بخوانید

• تنها خلبان زن ایران از تجربیات پرواز خود می گوید

سختی‌ها و جذابیت‌های کار من چیست؟
یکی از سختی‌های کار ما خلبانان، تنظیم خواب است. ما ممکن است یک روز ساعت ۲ شب، یک روز ۱۲ ظهر و روز دیگر ۱۰ صبح پرواز داشته‌باشیم. مدت‌زمان انجام وظیفه یک خلبان هم دارای قوانین و شرایط خاص خودش است که به‌طور میانگین بین ۸ تا ۱۲ یا ۱۴ ساعت است؛ بنابراین تنظیم خواب یکی از سختی‌های این کار است و خبری از شیفت‌های معین نیست.

برای خانواده‎هایی که ازنزدیک با شغل خلبانی و این شیفت‌ها آشنایی ندارند درکش سخت خواهدبود، چون شما بیشتر اوقات نمی‌توانید برنامه مشخصی داشته‎باشید. معمولا بیشتر مردم، آخر هفته‌ها تعطیل هستند و می‌توانند در کنار خانواده‌های‌شان باشند یا مثلا برای عید‌ها و تابستان‌ها برنامه‌ریزی کنند، ولی ما چنین شرایطی نداریم و کارمان کاملا برعکس است.

یعنی زمان‌هایی که بیشتر مردم در عید و تابستان در تفریح و مسافرت به‌سر می‌برند، ما بیشترین پرواز‌ها را داریم و نمی‌توانیم همراه خانواده‌ها‎ی‌مان باشیم. این ویژگی شغل ما، زندگی مشترک را برای خلبان‎هایی که همسرشان با این حرفه آشنایی ندارند، به چالش می‌کشد. به‎علاوه پرواز هم ممکن است روی بدن انسان تاثیر منفی بگذارد مثلا پیرشدن زودتر بدن را به‌دنبال داشته‌باشد یا نزدیک‌بودن به خورشید و اشعه‌های آن عوارضی داشته‌باشد.

البته جذابیت‌های این شغل هم زیاد است؛ مثل حس و تجربه پرواز و رهایی و این‌که می‌توانیم قسمتی کوچک از عظمت هستی را از هواپیما ببینیم و زیبایی‌هایش را لمس کنیم. درواقع ما زیباترین دفتر کار دنیا را داریم. شغل ما هرروز با مسائل جدید همراه است و درمجموع محیط شادی را تجربه می‌کنیم، چون مسافران را به مقصدی می‌رسانیم که معمولا به‌قصد تفریح و اتفاقات خوب است.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/