به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، اشک امانم را بریده بود و تمامی ناراحتی ام از این بود که کاری از دستم برای مادر ساخته نیست، علائمی که می‌گفت مشکوک به کرونا بود و اکنون تمامی خانواده فقط به این می‌اندیشیدیم که چه کنیم مادرمان، تنها بزرگ خانواده و تنها کسی که دلمان به او قرص است آسیب نبیند.

از روزی که ویروس نحس کرونا آرام و بی صدا در خانه‌ها خزید و، چون ماری به دور سلامت مردم چنبره زد تاکنون از ترس ابتلای مادر به این بیماری فقط تلفنی با او در ارتباط بودیم و گاهی که خیلی دلمان تنگ می‌شد، هرچند دلمان برای چپیدن در آغوش مادرانه اش و آرامش‌هایی که حضورش در این روز‌های سخت به ما می‌داد لک زده بود، اما به ملاقاتی کوتاه در فضای حیاط کوچک خانه اش بسنده می‌کردیم.

اکنون که مادر مشکوک به کرونا شده همه ذهنمان درگیر این قضیه بود که چگونه به این ویروس مبتلا شد، او که پای رفتن به جایی را نداشت و تنها مونسش در این روز‌ها تلویزیون خانه و تماشای فیلم هایش بود، البته آبجی مریم که این روز‌ها به واسطه تعطیلی مهد کودک مجبور بود محمدیزدان کوچکش را چند روز در هفته نزد مادر بگذارد و سر کار برود گاهی بیشتر در خانه مادر می‌ماند، یزدان کوچولو هم در این روز‌ها علائمی از بیماری نداشت فقط گهگاهی سرفه‌های خشک می‌کرد که خواهرم معتقد بود حساسیت فصلی است.

مادر علاوه بر قندخون و فشارخون، پوکی استخوان شدید داشت و نمی‌دانستیم اکنون جسم نحیفش توان مقابله با این ویروس ناخوانده و شوم را خواهد داشت یا نه؟ تا پیش از ابتلای مادر، پرپر شدن بزرگتر‌های خانواده‌ها را بر اثر ابتلای به این بیماری چندان درک نمی‌کردم و حال که خانواده ما هم نگران از سرنوشت مادر شده بود با تک تک سلولهایم عمق ناراحتی خانواده‌های داغداری که خصوصا بزرگان خود را در این ۹ ماه از دست داده بودند می‌فهمیدم.

بزرگان و موسپیدان خانواده ستون عشق و محبت هستند، تکیه گاه‌هایی که دورهمی و الفت میان فرزندان بر محور آنان شکل می‌گیرد و نبودشان چنان زخمی عمیق بر جان آدم می‌زند که تا بودن در این دار فانی همچنان دردناک و جانکاه است.

با شیوع کووید ۱۹ در کشور، هر چند تمامی گروه‌های سنی درگیر این بیماری شده اند، اما بیشترین قربانیان آن بر اساس آمار منتشره سالخوردگان و افراد دارای بیماری زمینه‌ای بوده اند و اگر وضع به همین منوال ادامه داشته باشد شاهد مرگ و میر‌های بیشتری از این گروه سنی خواهیم بود، باید بپذیریم که جوانان و میانسالان با بی خیالی‌های خود، بی توجهی به مصوبات ستاد کرونا و نقض آیین نامه های بهداشتی زمینه آسیب به این گروه سنی را فراهم کرده اند.

سالمندان از حساسترین گروه‌های سنی در معرض بیشترین آسیب و مرگ و میر ناشی از ویروس منحوس کرونا هستند که شاید در مواقعی بی‌توجهی فرزندان موجب ابتلا و مرگ این گوهر‌های زندگی می‌شود.

در این روز‌ها به واسطه تعطیلی مدارس، مهد‌ها و کودکستان‌ها بسیاری از والدین مجبور هستند برای حضور بدون دغدغه در محل کار، فرزندانشان را نزد پدر و مادر کهنسال خود بگذارند که همین امر بیشترین آسیب را به این گروه سنی حساس وارد کرده است چرا که بسیاری از شاغلین به واسطه حضور در جمع‌های شلوغ اداری، ناقل بیماری می‌شوند، فرزندان آن‌ها هم به ناقلانی بی علامت یا کم علامت تبدیل می‌شوند و وقتی آن‌ها را هر صبح به خانه پدری می‌برند در اصل بمبی از ویروس را در دامان پرمهر پدر و مادر پیر خود قرار می‌دهند.

سالخوردگانی که باید کانون خانواده را برای سال‌ها گرم و پرحرارت نگه دارند، دلیل جمع شدن فرزندان و نوه‌ها دور هم باشند و با حضورشان سبب دلگرمی خانواده و فامیل شوند، این روز‌ها جسم نحیفشان درگیر جنگی نابرابر با ویروسی کشنده است که حتی اگر از این پیکار جان سالم به در ببرند عوارض ناخواسته آن همراهشان خواهد بود و سلامتشان را هر لحظه در معرض خطر قرار خواهد داد.

آنگونه که پیدا است خانواده‌های بسیاری این روز‌ها بزرگان خود را به واسطه ابتلا به ویروس کرونا از دست داده اند و اگر وضع به همین منوال ادامه داشته باشد خانواده‌های بیشتری از سایه مهر این بزرگان، دستان پرچین و چروک و مهربان، لبخند‌های دلنشین و صدای آرامش بخش آن‌ها محروم خواهند شد.

برخی همچنان بی خیال سلامت سایرین، خودخواهانه سور و بساط عروسی برپا می‌کنیم و از مهمانی‌ها و دورهمی‌های خانوادگی خود پرهیز نمی‌کنیم بدون شک سبب انتقال کرونا به عصا به دستان مهربانی می‌شویم که پس از دهه‌ها زندگی و خستگی، رمقی برای مبارزه‌ای سخت ندارند، ما که طاقت یک دوری به اندازه هفته‌ای قرنطینه را نداریم و مدام دلمان برای پدر و مادر پیرمان تنگ می‌شود چگونه می‌توانیم غم دوری یک عمر فراق را تحمل کنیم؟ پس نباید ناخواسته موجب ابتلا و مرگشان شویم تا سال‌های بیشتری را سر بر دامان گل گلی مادران و دستان گرم و ستبر پدران سالخورده مان بگذاریم.

سالخوردگان چراغ امیدبخش خانه‌های پدری هستند که نباید حق حیات آن‌ها را با بی توجهی به بهداشت کرونا نادیده گرفت و نفس‌های خسته آنان را خسته‌تر از قبل کرد، دورهمی را می‌توان دوباره داشت، اما اگر پدر و مادر پیری را از دست بدهیم هیچگاه جای خالی دستان پر مهرشان پر نخواهد شد.

از ابتدای شیوع کرونا تا ۲۴ آبان ابتلای قطعی ۵۰ هزار و ۴۷۱ شهروند لرستانی به ویروس کرونا تایید شده است که از این تعداد ۹۹۶ نفر جان باخته اند.

استان لرستان هم اکنون در وضعیت فوق قرمز شیوع کرونا قرار دارد، تنها شهرستان چگنی وضعیت زرد دارد و مابقی شهرستان‌ها در حالت فوق حاد یا بحرانی هستند.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/ح