به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شاید شما هم این نقل از کودکی ابن سینا را شنیده باشید: وقتی طفل شیرخواری بود، مادرش هنگام نماز او را زیر غربالی گذاشت تا از آسیب پرندگان و جانوران در امان باشد. پس از آن یکی از جواهرات مادرش گم شد و بعدتر زمانی که ابن سینا کمی بزرگ‌تر شده بود، مادر پیش او آه حسرتی کشید و از گم‌شدن گردنبند خود گفت. ابن سینا به مادرگفت: من یادم هست که آن گردنبند را کلاغی برداشت. فقط نمی‌دانم چرا آسمان در آن زمان تکه تکه بود!

در تحقیقی که از سوی روان‌شناسان رشد، در دانشگاه رور بوخوم آلمان روی نوزادان انجام شد، مشخص شد این که نوزادان آنچه را یاد گرفته‌اند بتوانند به یاد آورند به روحیه آن‌ها بستگی دارد: آنچه نوزادان، هنگام احساس آرامش آموخته‌اند هنگام احساس جنبش و تحرک غیرقابل دسترسی است و برعکس. محققان گزارش این تحقیق را در ۲۹ مرداد ۹۹ در نشریه Child Development منتشر کردند.

بیشتر بخوانید

خلق‌وخوی نوزادان غیرقابل پیش‌بینی است؛ آن‌ها ممکن است لحظه‌ای با خوشحالی بازی کنند و لحظه دیگر تسلی‌ناپذیر باشند! پروفسور سابین سیهاگن، رئیس گروه تحقیقاتی روان‌شناسی رشد این دانشگاه می‌گوید: نمی‌دانستیم آیا تغییرات خلقی بر یادگیری و حافظه نوزادان تأثیر می‌گذارد. مطالعات روی بزرگسالان نشان داده است خلق و خوی ما بر تفکرمان تأثیر می‌گذارد. ما تجربیاتی را به یاد می‌آوریم که در یک حالت خاص به‌سر می‌بریم، مخصوصا وقتی دوباره در همان حالت هستیم.

برای کشف این‌که آیا این پدیده که به «حافظه وابسته به حالت» معروف است در نوزادان نیز وجود دارد یا خیر، محققان ۹۶ کودک ۹ ماهه را بررسی کردند. در اولین قدم، نوزادان با والدین خود فعالیت‌های آرام مانند تماشای کتاب‌های مصور را انجام می‌دادند یا با پرش به اطراف حرکت می‌کردند.

سپس یک آزمایشگر با یک عروسک دستی کار‌هایی را انجام می‌دهد و به این ترتیب نوزادان یاد می‌گیرند چگونه این کار را انجام دهند. سیهاگن هدف این آزمایش را این‌گونه ترسیم می‌کند: «می‌خواستیم ببینیم آیا نوزادان می‌توانند یک ربع بعد از اقدامات مشاهده شده، آن کار را تقلید کنند یا نه.»

درست قبل از شروع آزمایش، برخی نوزادان به همان حالاتی که هنگام یادگیری بودند قرار گرفتند، در حالی که برخی دیگر با انجام بازی‌های دیگر حال و هوای دیگری داشتند. نوزادانی که هنگام یادگیری حالت متفاوتی نسبت به هنگام یادآوری آموخته‌هایشان داشتند، نمی‌توانستند اقدامات عروسک را تقلید کنند. این در حالی بود که اگر نوزادان هنگام یادگیری و یادآوری در یک حالت باشند، عملکرد حافظه‌شان دو و نیم برابر بیشتر است. سیهاگن خاطرنشان می‌کند: «این نشان می‌دهد نوسانات احوال در این سن می‌تواند از دسترسی به محتوای حافظه جلوگیری کند.»

محققان تصور می‌کنند این ممکن است توضیحی باشد برای این واقعیت که چرا بزرگسالان نمی‌توانند هیچ تجربه‌ای از یکی دو سال اول زندگی را به یاد بیاورند. والدین نیز ممکن است به این ترتیب بفهمند چرا فرزندانشان فقط بعضی چیز‌ها را به خاطر می‌آورند. مواردی که نوزاد با روحیه آرام یاد گرفته ممکن است هنگام ناراحتی به یاد نیاورد.

سیهاگن می‌گوید: «در این مطالعه ما فقط یک گروه سنی را بررسی کردیم و تحقیقات بیشتر برای کشف چگونگی ایجاد رابطه بین خلق‌وخو و حافظه با افزایش سن لازم است.»

شاید با اطلاع از کشف جدید محققان، بتوان گفت احتمال دارد ابن‌سینا هنگام به‌یادآوردن واقعه گم‌شدن گردنبند مادرش، در همان حالت روحی به سر می‌برده که هنگام خوابیدن در زیر غربال و دیدن کلاغ در حین برداشتن گردنبند بوده است و راز به‌خاطر آوردن آسمان تکه تکه همین بوده‌باشد!

منبع:روزنامه جام جم

انتهای پیام/