به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،حسین آجورلو کارشناس مسائل غرب آسیا، با اشاره به آخرین تحولات سیاسی لبنان اظهار داشت: کناره گیری آقای ادیب از تشکیل کابینه سیاسی در لبنان را نباید به این منظور تلقی کنیم که او وسیله و یا پله‌ای برای نخست وزیری آقای حریری بود البته رد این قضیه به‌طور کلی نیز عقلانی نیست.

وی ادامه داد: قبل آر استعفای حسان دیاب و انفجار بیروت شاهد بودیم برخی احزاب سراغ سعد حریری رفته و مذاکراتی برای پذیرش پست نخست وزیری از سوی وی را داشتند با این استدلال که حریری یک شخصیت شناخته شده و قدرتمند در لبنان است و حالا که این کشور دچار فروپاشی اقتصادی شده و قیمت لیر به‌شدت کاهش یافته است، او می‌تواند از ارتباط خود با دیگر کشور‌ها استفاده کند و وضعیت را کمی بهبود بخشد.

بیشتر بخوانید

• بررسی مذاکرات احتمالی بیروت - تل‌آویو و هدف صهیونیست‌ها از تعیین مرز‌های آبی

کارشناس مسائل غرب آسیا عنوان کرد: از طرف دیگر، کاهش کمک‌های بین‌المللی به لبنان و فشار‌ها و تحریم‌های آمریکا به بانک مرکزی این کشور زمینه‌ای شد تا احزاب سیاسی به این فکر بیفتند که شخصیتی روی کار بیاورند که چالش‌های پیش‌روی این کشور را با توجه به قدرتی که دارد، حل کند.

آجورلو گفت: اخیرا با انفجاری که در بیروت رخ داد، وضعیت لبنان وخیم‌تر شد و اعتراضات خیابانی شدت گرفت لذا همه این اتفاقات سبب شد تا فردی قوی برای بدست‌گیری قدرت در این اوضاع روی کار بیاید؛ در آن زمان فشار‌ها مجدداً برای اینکه حریری به قدرت برسد، احیا شد، ولی او احساس کرده بود در شرایط فعلی پذیرفتن این مسئولیت برایش هزینه‌ساز خواهد بود و ممکن است آینده سیاسی‌اش دچار مشکل شود، لذا از پذیرش این مسئولیت سرباز زد.

وی خاطر نشان کرد: با بی‌میلی حریری برای پذیرش سمت نخست وزیری، شخصیت گمنامی وابسته به جریان معتدل در لبنان، به نام مصطفی ادیب برای تصدی ابن پست انتخاب شد، ادیب از نزدیکان نخست وزیر سابق بود و سابقه همکاری با حزب‌الله در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ را در کارنامه کاری خود داراست.

کارشناس مسائل سیاسی یادآور شد: مصطفی ادیب سپری بود برای اینکه خواسته‌های مهم مطرح شود و اگر این خواسته‌ها توسط حزب‌الله و محور مقاومت پذیرفته می‌شد، مطلوب بود؛ خواسته‌هایی این بود که وی حضور حزب‌الله در کابینه را به حداقل برساند و از یک سمت هم با در اختیار گرفتن وزارت مالیه و دارایی بتواند بر کنش‌ها و تراکنش‌هایی که وزارتخانه در دست شیعیان دارد، اوضاع اقتصادی را تحت کنترل درآورد و اگر تحریم‌هایی علیه حزب‌الله هست را پیگیری کند و آن‌ها را تحت‌الشعاع قرار دهد.

آجورلو بیان داشت: هرچقدر این مسئله جلو رفت دیدیم، حزب‌الله در این باره کوتاه نیامد و روی کار آورندگان ادیب فهمیدند نمی‌توانند دستور‌العمل‌های آمریکایی را با یک شخصیت گمنام پیش ببرند لذا ادیب در ادامه کار همراهی نشد و از آن زمان حریری به عنوان گزینه نخست‌وزیری مطرح شد.

وی عنوان کرد: اینجاست که می‌توان گفت ادیب یک تنفسی برای روی کار آمدن حریری بود، جریانات غالب سیاسی در لبنان می‌خواستند توسط ادیب آنچه مد نظر محور عبری، عربی و غربی بود را محقق کنند و حزب‌الله را در اهدافی کوتاه، میان و بلند مدت از عرصه سیاسی لبنان خارج کرده و چسبندگی‌اش به نظام سیاسی لبنان را کمتر کنند و در ادامه ضربه نهایی را به حزب الله بزنند.

کارشناس مسائل غرب آسیا اضافه کرد: همه این نقشه‌ها در مرحله اول حزب الله و در مرحله‌های بعدی ضربه به قدرت منطقه‌ای محور مقاومت و ایران را هدف قرار گرفته است. محور عبری، عربی و غربی همراه نوکران خود در بدنه سیاسی لبنان، برای حمایت از رژیم غاصب صهیونیستی و دور کردن محور مقاومت از جغرافیای این رژیم از هیچ اقدامی صرفنظر نمی‌کنند.

منبع:میزان

انتهای پیام/