به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، گیاهان و درختچه‌های خوراکی خودرو همچون سماق که هم مصرف غذایی و هم مصرف دارویی دارد، با طبع مردم این آب و خاک سازگار شده و دستان هنرمند و خوش ذوق مادران از ترکیب این گیاه با چغندر و گردو ، خوشمزه‌ترین آش محلی را رقم‌زده که چاشنی آن عشق به خانواده که در دل زنان این دیار به وفور دیده می‌شود، است.

پاییز این فصل هزار رنگ طبیعت آدم را به خاطرات دور دست می‌برد، با دیدن درختچه‌های زیبای سماق که هر برگش با رنگی زیبا قدرت خالق خود را در نقاشی طبیعت به نمایش گذاشته است، یاد دوران بچگی و شیطنت هایش می‌افتم، آن زمان که برای چیدن سماق‌های رسیده و ترش و خوشمزه لحظه شماری می‌کردیم و با شوقی کودکانه به همراه بزرگتر‌ها برای برداشت این محصول پا به طبیعت می‌گذاشتیم.

در این گیر و دار که دفتر خاطراتم را ورق می‌زدم، نگاهم به تلاش مادرم افتاد که عاشقانه برای جمع کردن افراد فامیل دور هم، پختن آش سماق را بهانه می‌کرد و چه لذتی داشت دورهمی‌ها و خوردن آن آش سماق ...

وقتی از یادآوری این خاطرات غرق لذت بودم،  بهتر دیدم این خاطرات و نحوه پخت این آش بسیار خوشمزه بومی تویسرکان را که به عنوان یکی از میراث‌های فرهنگی این خطه ثبت شده است به اشتراک بگذارم تا شاید شما هم طعم خوشمزه این آش را مزه کنید.

به سراغ مادرم رفتم و از او خواستم در مورد این آش و طرز تهیه اش مرا کمک کند و در کنارش به انجام مرحله به مرحله پخت آن مشغول شدم و چه صفایی داشت کنار مادر بودن در این روز‌های غربت کرونایی...

مادرم شروع کرد به گفتن سنت‌های دیرینه و من سراپا گوش شدم برای شنیدن حرف‌های دلنشینش و در این میان به مراسم‌های نوروز و آماده شدن قدیمی‌ها برای ورود به سال نو گریزی زد و اشاره کرد به پختن آش سماق در سرکان درست یک روز قبل از عید که در آیین سرکان به این روز «الفه» می‌گویند و اکثر خانواده‌های سرکانی برای جمع شدن افراد خانواده و گاهی فامیل این آش خوشمزه را درست می‌کردند و حتی گاهی این آش را تا ۱۳ به در هم در زیرزمین‌های خنک که در زبان محلی «سن خانه» می‌گویند، نگهداری می‌کردند و به مصرف می‌رساندند.

مواد لازم این آش شامل چغندر، گردو، نخود، بلغور، گوشت، پیاز، نعناع و چاشنی اصلی این آش سماق است و طرز تهیه آن به این صورت است که ابتدا چغندر‌ها را در ظرف کاسه‌ای چوبی ریخته و با دسته‌ای سنگی کاملاً می‌کوبیم سپس در همان ظرف گردو، پیاز و زردچوبه را با هم خوب می‌کوبیم تا تقریباً له و با هم مخلوط شوند، مخلوط گردو، پیاز و زردچوبه را در دیگ بزرگ مسی می‌ریزیم و چغندر، نخود و بلغوری را که از قبل خیس کرده و آماده کرده ایم، به مواد داخل دیگ اضافه می‌کنیم.

در ادامه به مقدار کافی آب به مواد اضافه می‌کنیم و بعد از جوش آمدن می‌گذاریم با حرارت ملایم خوب بپزد و جا بیفتد و به اصطلاح روغن گردو خوب خارج شود و به آش طعم بهتری دهد. در اواسط پخت هم گوشتی را که از قبل پخته ایم به آش اضافه می‌کنیم و در انتها هم تقریباً نیم ساعت تا یک ربع مانده به سرو آش، آب سماقی را که از شب قبل خیس کرده ایم صاف کرده و به آش اضافه می‌کنیم و می‌گذاریم تا کمی با هم بجوشند. این چاشنی ترش وقتی با مزه چغندر ترکیب می‌شود طعمی ملس به آش می‌دهد و در آخر هم برای تزیین آش کمی نعناع تفت داده و روی کاسه‌های آش می‌ریزیم.

لازم است بگویم این آش مقوی و خوشمزه که از طبع گرمی برخوردار است، بهترین تقویت کننده قوای بدن در فصل سرد پاییز و زمستان است و معمولاً هم در این فصول پخته می‌شود.

از دیگر آش‌هایی که می‌توان به عنوان غذای محلی تویسرکان نام برد، می‌توان به آش بادمجان، آش خیار، آش ترش، آش اُماج، آش قلیه، آش میوه، آش قمری و آش دوغ اشاره کرد.

کم کم به ظهر نزدیک شدیم و مادرم مرا دعوت به نشستن زیر کرسی گرم و خوردن آش سماق که دست رنج دستان خسته اش بود، کرد و بعد از مدت‌ها طعم خوش این آش را در خانه پدری و کنار مادرم با تک تک سلول‌های بدنم مزه مزه کرده و با لذتی وصف ناشدنی این نیم روز را سپری کردم.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/ح