او افزود: واژه طلاق عاطفی از نظر من واژه درستی نیست، بلکه این پدیده را می شود به گسستگی یا سست شدن، تضعیف و سردی روابط عاطفی بین زوجین نامید.

عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: طلاق عاطفی به دلیل عدم ثبت رسمی غیر قابل اندازه گیری است و با تحقیق میزان آمار آن به دست نمی‌آید. طلاق عاطفی سیال است و با اصلاح بعضی ویژگی‌های اخلاقی زوجین و یا به مرور زمان، این مشکل حل می‌شود.

مجد در خصوص زمان شیوع طلاق عاطفی در جامعه بیان کرد: با پیشرفت فن آوری در حوزه ارتباطات الکترونیک و ارتباطات فضای مجازی، تبدیل جوامع از زندگی روستایی به شهرنشینی و تغییر جوامع سنتی به جوامع مدرن را می‌توان زمان شیوع طلاق عاطفی دانست.

او تصریح کرد: فضای مجازی و کاهش ارتباط عاطفی زوجین باعث تخریب ارتباطات زناشویی می شود. فضای مجازی ارتباط عاطفی زوجین را به انزوا کشانده و حتی در صورت سالم بودن جو، فضای مجازی سبب کاهش تعاملات عاطفی آن‌ها می‌شود. درفضای مجازی زن و مرد یکدیگر را نمی‌شناسند و اطلاعات واقعی از خودشان به یکدیگر نمی‌دهند. در زندگی زناشویی، زوجین با شخصیت و ویژگی اخلاقی واقعی همسر خود رو به رو هستند، ولی در فضای مجازی فردی که با آن ارتباط دارند شخصیت و اخلاق غیر واقعی خود را نمایش می‌دهند، ولی ذهنیت هر دو طرف در ارتباط مجازی بر این است که زن و مردی که با آن چت می‌کنند شخصیت واقعی خود را به آن‌ها نشان می‌دهد.

---

عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان تفاوت‌های تاثیرخانواده‌های سنتی و امروزی در کاهش طلاق عاطفی تاکید کرد: در دوره سنتی خانواده‌ها گسترده و جمع گرا هستند، بنابراین اگر نیاز‌های عاطفی زوجین توسط یکدیگر برآورده نشود، شبکه خویشاوندی روابط عاطفی را با مهمانی و حمایت‌های مختلف از زوجین پوشش می‌دادند. مردم در جامعه سنتی به روابط عاطفی سرد کمتر اهمیت می‌دادند، حمایت اجتماعی گسترده تا حد زیادی موانع روابط عاطفی سرد را برطرف می‌کرد. اختلاف و کمبود ارتباطات اجتماعی در بین خانواده‌های امروزی و عدم سکونتگاه امن خانواده‌های زوجین برای برآورده شدن نیاز‌های عاطفی آن ها، تبدیل به بحران عاطفی می‌شود.

او در خصوص پیامد‌های طلاق عاطفی افزود: خیانت و روابط فرازناشویی، انواع به وجود آمدن عشق‌های مختلف به غیر از اعضای خانواده، از پیامد‌های طلاق عاطفی است.

عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص نشانه‌های طلاق عاطفی در خانواده اشاره ای کرد ادامه داد: کم شدن صحبت بین زوجین، کم شدن روابط جنسی، نارضایتی در روابط جنسی، نارضایت مندی بین زوجین و عدم درک متقابل از نیاز‌های یکدیگر نشانه‌های طلاق عاطفی است.

مجد در خصوص نقش فرزندان نوزاد در شکل گیری طلاق عاطفی بیان کرد: یکی دیگر از عوامل شکل گیری ظلاق عاطفی تولد فرزند نوزاد و توجه زوجین به آن سبب غفلت در ارتباط عاطفی خودشان است. زوجینی که وابستگی عاطفی بیش از حد معمول به یکدیگر دارند با تولد فرزند آسیب بیشتری به روابط عاطفی آن‌ها می‌شود، ولی با مدیریت ارتباط عاطفی بین خود و فرزندشان می‌توان آسیب را کاهش داد.

او در خصوص تاثیرات طلاق عاطفی بر فرزندان تصریح کرد: فرزندانی که در خانواده های سرد و بی عاطفه زندگی می کنند، با بحران جامعه پذیری، عدم شناخت مهارت‌های کافی برای ازدواج و در آموزش ارتباطات عاطفی با چالش‌هایی رو به رو می شوند.

عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص خانواده‌های نابسامان که بیشتر در معرض طلاق عاطفی هستند تاکید کرد: خانواده‌های نا به سامان دارای جو متشنج نزاع‌های لفظی هستند. از آسیب‌های این خانواده‌ها افسردگی، خودکشی، کاهش اعتماد به نفس و مشکلات شغلی است.

مجد به تاثیرات روابط غیر متعارف جوانان با جنس مخاف در طلاق عاطفی اشاره و اظهار کرد: جوانانی که ارتباطات متعدد با جنس مخالف دارند به زندگی زناشویی پایبند نیستند.

او در خصوص چگونگی آموزش ارتباطات اجتماعی به مردم جامعه افزود: آموزش ارتباطات اجتماعی باید با محتوای کاربردی از دوران مهد کودک تا پایان دوران متوسطه متناسب با سن و مقاطع تحصیلی باشد.

عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص تاثیرات فیلم پورن برای طلاق عاطفی ادامه داد: این فیلم‌ها با توجه به دسترسی آسان تمامی سنین، در ذهن افراد تصورات غیر واقعی ایجاد و سطح انتظار زوجین را از یکدیگر بالا می‌برد. عدم انطباق تصورات غیر واقعی افراد با واقعیت زوجین درگیر با این فیلم ها، دچار تعارض می‌شوند.

مجد درخصوص راهکار‌های کاهش طلاق عاطفی بیان کرد: آموزش چگونگی برقراری ارتباطات گفتاری، آموزش صحیح روابط جنسی به زوجین، توانایی درک متقابل بین زوجین، از راهکار‌های کاهش طلاق عاطفی است.

 

او با اشاره به کم کاری سیستم‌های آموزشی در آموزش ارتباطات اجتماعی افزود: سیستم‌های آموزشی در آموزش مهارت‌های ارتباطی کم کاری می‌کنند، به طوری که حتی فرزندان ما تحمل و سازگای در فضای آموزشی را، آموزش نمی‌بینند.

 

انتهای پیام//ف.ح