حجت‌الاسلام و المسلمین مهدی آذرطوسی استاد دانشگاه و پژوهشگر مذهبی، در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره ورود به ماه ربیع و مناسب‌های تاریخی این ماه گفت: شروع ماه ربیع مصادف با هجرت نبی مکرم اسلام از مکه به یثرب است. مستحب است انسان روز اول این ماه را به تأسی از پیامبر (ص) و امیرالمومنین (ع) روزه بگیرد.

بیشتر بخوانید

• اعمال ماه ربیع الاول

وی در ادامه افزود: ماه ربیع برای شیعیان به دلیل خروج از ایام عزاداری سرور و سالار شهیدان و مصیبت‌های اهل بیت (ع)، جزو ماه‌های خاص است؛ البته باید به این نکته توجه کرد که شروع این ماه به عنوان پایان عزاداری برای اهل بیت (ع) نیست؛ بلکه باید این استمرار را در رفتار و کارهایمان ادامه دهیم و دوستی با اهل بیت (ع) و اباعبدالله (ع) را در وجودمان گسترش دهیم. در اسلام موضوعی با عنوان خداحافظی و پایان نداریم؛ به عنوان مثال وقتی نمازمان تمام می‌شود، سلام می دهیم، یعنی در پایان نماز گویا شروع دوباره ای را تجربه کرده‌ایم.

این کارشناس مذهبی اظهار داشت: درست است با اتمام محرم و صفر پیراهن مشکی را از تن خارج می‌کنیم؛ اما هدفمان تغییر نمی‌کند. در اسلام و فرهنگ دینی مداومت بر یک کار امری ضروری است. مداومت در اینجا به معنای انس و محبت است. در نتیجه از آنجا که ذات ما با اهل بیت (ع) گره خورده است، در روز شادی آن‌ها شاد هستیم و در روز حزن آنان غمگین و نباید این مسیر را حتی یک لحظه قطع کنیم.

حجت الاسلام آذرطوسی گفت: امام باقر (ع) می‌فرمایند «ما من شیء أحب إلی الله من عمل یداوم علیه، و إن قلّ»؛ هیچ عملی نزد خداوند محبوب‌تر از آن نیست که در آن مداومت و استمرار داشته باشیم و در انتها امام می‌فرمایند اگرچه کم باشد، زیرا مداومت دارای ثمراتی دارد.

وی در ادامه به بیان برخی آثار مداومت در کار‌های دینی و معنوی پرداخت و افزود: امیرالمومنین (ع) در روایتی به چند ویژگی مداومت در امور معنوی اشاره می کنند و می‌فرمایند «مداومت در امور خیر باعث اطاعت از پرورگار و لذت بردن از دوستی با او، خودداری از گناه، رشد شخصیتی و تغییر در ذات انسان می‌شود.

این کارشناس مذهبی به یکی از مناسبت‌های مهم ماه ربیع الاول اشاره و مطرح کرد: روز اول ماه ربیع سالگرد یکی از تاریخی‌ترین مناسبت‌های صدر اسلام به نام لیلة المبیت است؛ همان شبی که امیرالمومنین (ع) در بستر پیامبر (ص) به جای ایشان خوابیدند تا رسول خدا (ص) فرصت پیدا و از مکه به مدینه هجرت کنند. در قرآن نیز یکی از فضائلی که برای امام علی (ع) ذکر شده همین فداکاری است. خداوند می‌فرمایند: ««وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَاد»»؛ افرادی هستند (علی علیه‌السّلام) که جان خویش را با خداوند معامله می‌کند به خاطر به دست آوردن رضایت او؛ خدا نسبت به بندگانش مهربان است.

حجت الاسلام آذرطوسی ادامه داد: مرحوم طبرسی در تفسیر این آیه شریفه می‌گوید این آیه نزولش برای امیرالمومنین (ع) است؛ پیامبر (ص) به واسطه وحی مطلع شدند که قرار است از قبیله‌های مختلف جمع شوند و ایشان را شهید کنند؛ ولی خداوند جان او را به وسیله تدبیر امیرالمومنین (ع) حفظ کرد؛ زیرا امام علی (ع) تصمیم گرفت جای پیامبر در بستر ایشان قرار بگیرد. هنگامی که شمشیر‌ها بلند شد کفار دیدند امیرالمومنین (ع) در بستر پیامبر است.

بیشتر بخوانید

• دعای امیرالمؤمنین(ع) در لیلة المبیت

وی در پایان گفت: فداکاری امیرالمومنین (ع) در شب هجرت مورد اتفاق شیعه و سنی است و حتی در تاریخ اهل سنت ذکر شده هنگامی که در شورای شش نفری برای انتخاب خلیفه سوم استدلال می‌آوردند، آیه لیلةالمبیت را برای شایستگی امام علی (ع) مطرح کردند.

انتهای پیام/