قبل از جنگ که من دانشجوی دانشکده افسری بودم، فرمانده‌ای داشتیم به نام شهید اصلانی که الگوی من در ارتش بود. ایشان جمله‌ای داشت که خطاب به دانشجویان می‌گفت: «سرکار دانشجو! خوب یاد بگیرید! فردا وارد لشکرهای زرهی می‌شوید و وقتی به پشت سربازان درجه‌دار دست می‌کشید، متوجه می‌شوید که اینها از بس در بیابان‌ها بوده‌اند، خاک از پشت‌شان بلند می‌شود. آن روز حرفی برای گفتن نخواهید داشت!» سخن این شهید بزرگوار همواره مدنظر من بود و روزی که قرار شد بعد از فارغ‌التحصیلی یگان خدمتی‌ام را انتخاب کنم، یاد آن شهید بزرگوار افتادم و به همین دلیل لشکر 16 زرهی قزوین را انتخاب کردم تا قهرمانان نیروی زمینی ارتش را ببینم. همان‌طور که شهید اصلانی گفته بود، خاک از پشت این بزرگواران بلند می‌شد و از ماه‌ها و سال‌ها و حتی پیش از شروع جنگ، در راه دفاع از کیان این ملت حضور داشتند. د‌ر واقع با خاکی که بر لباس این عزیزان مانده بود، می‌شد تیمم کرد. خوشحالم که غباری از آن خاک متبرک نیز بر سر‌و‌صورت و لباس‌های من نیز نشست. من مسؤول بهداشت مناطق عملیاتی جنوب کشور بودم و در هفت سالی که در منطقه بودم، خاطرات بسیاری از رزمندگان دارم.