به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه اینترنتی رای الیوم تاکید کرد توافق امارات و بحرین برای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی هیچ ارزشی نخواهد داشت و خطری برای امضاءکنندگان آن خواهد بود.

عطوان نوشت: موشک‌هایی که از نوار غزه محاصره شده به سوی شهرک‌های «اسدود» و «عسقلان» در جنوب فلسطین اشغالی همزمان با امضای توافقنامه صلح با حضور بنیامین نتانیاهو و وزرای امور خارجه امارات و بحرین پرتاب شد، تاکید بر این نکته است که این توافق‌ها بی‌ارزش است و کسی که به این نزاع از راه صلح یا جنگ پایان می‌دهد ملت فلسطین با حمایت برادران عرب و مسلمانشان است.

دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا که برگزارکننده این مراسم نمایشی در باغ کاخ سفید بود به وحشیانه‌ترین شکل دروغ گفت. وی گفت شش دولت عربی احتمالا به توافق‌های مشابه ملحق خواهند شد. این دولت‌ها چگونه دست به چنین اقدام نامناسب خواهند زد در حالی که جرات نکردند سفرایشان و حتی یک نماینده در سطح پایین‌تر به این مراسم بفرستند؟

امارات و بحرین با چشمانی باز در دام عادی سازی افتادند

امارات و بحرین که متاسفانه با چشمانی باز در دام عادی سازی افتادند، با سرزمین اشغالی بیش از سه هزار کیلومتر بطور تقریبی فاصله دارند و همیشه در امنیت و ثبات زندگی کردند در حالی که ماموریت مقابله بر دوش دولت‌ها و ملت‌هایی مثل مصر، سوریه و اردن و با حمایت نظامی الجزایر و عراق بوده است، اما اکنون این دو کشور (امارات و بحرین) به سبب همین توافق به کشور‌های درگیر تبدیل شدند نه با اسرائیل بلکه درگیر مقابله با ایران. اقتصاد و معاملات تجاری با این کشور‌ها برای اسرائیل کمترین اهمیت را دارد. اسرائیل متحد جدید امارات و بحرین، به ایران و توان موشکی و برنامه هسته‌ای آن به عنوان تهدیدی موجودیتی می‌نگرد.

          بیشتر بخوانید:

• عادی‌سازی؛ توافقی با هدف تشکیل ائتلافی در منطقه به رهبری نتانیاهو

روحانی به امارات و بحرین هشدار داد

روز گذشته حسن روحانی، رئیس جمهور ایران تهدید کرد کشورش هر نوع حضور اسرائیل در ساحل شرقی خلیج فارس را تهدیدی علیه خود می‌داند و مسئولیت هر نوع تجاوز از خاک بحرین و امارات به ایران را متوجه این دو کشور می‌داند.

اسرائیلی‌ها پیمان شکن هستند

اسرائیلی‌ها به عهد و پیمان‌ها و توافق‌ها احترام نمی‌گذارند و به بند‌های آن متعهد نیستند و شاید تجربه تشکیلات خودگردان فلسطین که توافقنامه اسلو را ۲۷ سال پیش با آن امضاء کرد و سرانجام خفت باری داشت بهترین نمونه باشد. در دهه نود قرن بیستم «اسرائیل» در قطر، عمان، تونس و مراکش دفاتر تجاری و در نواکشوت سفارتخانه باز کرد. یک انتفاضه مسلحانه در سرزمین‌های اشغالی فلسطین در سال ۲۰۰۰ منجر به تعطیلی همه این دفاتر یکی پس از دیگر شد.

در مراسم امضای توافقنامه در باغ کاخ سفید از دو امر تعجب کردیم. نخست از این سخن که اعراب به ویژه این دو کشور که روابطشان را عادی سازی کردند از جنگ خسته شده اند و نسل‌های جدید به توسعه و رونق اقتصادی چشم دوخته اند. این درست است، زیرا جنگی که این دو کشور به همراه عربستان سعودی وارد آن شدند در یمن بود و نه در فلسطین اشغالی و هیچ دلیل و مدرکی حتی مدرک ضعیفی وجود ندارد که نشان دهد مساله فلسطین مانعی بر سر توسعه و رونق اقتصادی ملت‌های این سه کشور بود. ترامپ در یک روز ۴۶۰ میلیارد دلار از عربستان سعودی باج گرفت که معادل ده برابر هزینه‌های چهار جنگ ضد اسرائیل و بیش از هزینه جنگ عراق و ایران است. یا می‌توان گفت این رقم ۴۰۰ برابر کمک‌ها به فلسطین است.

عطوان ادامه داد: دومین نکته‌ای که سبب تعجب ما شد این بود که ترامپ در نشستش با نتانیاهو در حضور خبرنگاران قبل از امضای توافقنامه، فلسطینی‌ها را متهم کرد که به دولت وی و به طور کلی به آمریکا احترام نگذاشتند و به همین دلیل کمک تقریبا ۴۰۰ میلیون دلاری به آن‌ها را قطع و دفتر سازمان آزادیبخش فلسطین در واشنگتن را تعطیل کرد. این اوج وقاحت و بی شرمی است. ترامپ پس از انتقال سفارتش به قدس اشغالی، به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت یکپارچه صهیونیست‌ها برای همیشه و تدوین طرح موسوم به معامله قرن به عنوان پیشنهاد صلح آمریکایی از فلسطینی‌ها چه انتظاری داشت. آیا انتظار داشت فلسطینی‌ها مساله خود را به ۴۰۰ میلیون دلار کمک سالیانه آمریکا بفروشند؟

شاید چند موشک ایرانی سفارت اسرائیل در ابوظبی و منامه را به تعطیلی بکشاند

همانطور که انتفاضه مسلحانه دوم در اوایل قرن ۲۱ دفاتر تجاری اسرائیل در خلیج فارس و کشور‌های مغرب عربی و سفارت آن در موریتانی را به تعطیلی کشاند، شاید چند موشک ایرانی یا موشک «حوثی‌ها» سفارت اسرائیل در ابوظبی و منامه را به تعطیلی بکشاند و این نتیجه اشتباهات محاسباتی اسرائیل یا آمریکا خواهد بود.

تا زمانی که شش میلیون فلسطینی در اراضی اشغالی سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۶۷ زندگی می‌کنند و دو برابر این جمعیت در کشور‌های همسایه عربی و سایر کشور‌ها حضور دارند، هیچ صلحی برقرار نخواهد شد و همه این توافق‌ها ارزش واقعی نخواهند داشت و خطری برای امضاءکنندگان آن (امارات و بحرین) خواهد بود، زیرا این توافق‌ها مانع دیدن واقعیت شده است و توهم و سراب فریبنده برای این دو به بار می‌آورد.

انتهای پیام/