به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در کمتر از دو ماه مانده به انتخابات، هر دو حزب اصلی رقابت ۳ نوامبر را به عنوان "مهمترین انتخابات در زندگی آمریکایی‌ها" معرفی می‌کنند و در هفته‌های اخیر رکورد جمع‌آوری کمک‌های مالی را شکسته‌اند.

ناظران سیاسی پیش‌بینی می‌کنند که مشارکت شدیدا بیشتر می‌شود، اما خیلی از رای‌دهندگان هنوز تصمیم نگرفته‌اند که به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور کنونی، رای بدهند یا به جو بایدن، نامزد حزب دموکرات. عده‌ای هم شاید اصلا رای ندهند.

سامیان کوازی، پرستار روان‌پزشکی ۳۲ ساکن هیوستون، می‌گوید "من امیدی به این انتخابات ندارم. هیچ گزینه خوبی وجود ندارد. هیچ یک از دو نامزد راه‌حلی برای مشکلات ندارند و نمی‌توان به آن‌ها برای بهتر کردن واقعی زندگی مردم امید بست. "

او همیشه در انتخابات‌ها رای داده است و می‌گوید که در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ و میان‌دوره‌ای ۲۰۱۸ به همه نامزد‌های حزب دموکرات رای داد، اما شکست برنی سندرز، نامزد مورد علاقه‌اش، در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات در اوایل سال او را بسیار بدبین کرده است.

به گفته او "آن اتفاق مثال خوبی بود برای تسلط مراکز قدرت بر رسانه‌ها و تلاشی که برای حفاظت از منافع اقتصادی خودشان می‌کنند. آمریکا در واقعیت یک پلوتوکراسی است که می‌خواهد نقش دموکراسی را بازی کند. وقتی موضوع تغییرات واقعی ساختاری و اقتصادی مطرح می‌شود و تسلطتشان بر کشور به خطر می‌افتد، چکشی برخورد می‌کنند و هر کسی را که بتواند زندگی ما را به شکل قابل توجهی تغییر دهد بیرون می‌اندازند. "

گسستگی سیاسی در ایالات متحده به نرخ مشارکت کمتر در مقایسه با بقیه دنیا منجر شده است و در انتخابات‌های اخیر در بازه ۵۰ تا ۶۰ درصد نوسان داشته است. میانگین نرخ مشارکت در کشور‌های عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی حدود ۷۰ درصد است و این نرخ حتی در بعضی از کشور‌های در حال توسعه نیز بیشتر از ایالات متحده است.

نرخ مشارکت در انتخابات سال ۲۰۰۸ که بین باراک اوباما و جان مک‌کین برگزار شد ۶۴٪ بود، اما در سال ۲۰۱۶ به ۵۵ درصد کاهش پیدا کرد که کمترین میزان در یک دوره ۲۰ ساله بود.

طبق مطالعه‌ای که توسط بنیاد چپگرا و غیرانتفاعی نایت در ماه فوریه منتشر شد، حدود نیمی از افراد واجد شرایط - نزدیک به ۱۰۰ میلیون نفر - همواره در انتخابات شرکت نمی‌کنند.

ایتان هرش، دانشیار علوم سیاسی در دانشگاه تافتس و مشاور علمی بنیاد نایت، می‌گوید که "این گروه بسیار بزرگی است و نیمی از کشور محسوب می‌شود، برای همین بسیار متنوع است. این گسستگی ناشی از احساس عدم ارتباط با نظام انتخاباتی و بی‌اهمیت پنداشتن آن است. "

در بعضی از کشور‌هایی که نرخ مشارکتی بالاتری دارند، مثل بلژیک و شیلی، نوعی از مشارکت اجباری حاکم است و تاثیر هنگفتی بر نرخ مشارکت می‌گذارد. کشور‌های دیگر، مثل آلمان و استرالیا، برای افزایش مشارکت یا از ثبت نام خودکار استفاده کرده‌اند یا به اجرای برنامه‌هایی جدی برای ثبت نام مردم روی آورده‌اند.

اما در آمریکا، رای دادن و ثبت نام کردن بیشتر مسئولیت فردی است. در چند دهه گذشته، خیلی از ایالت‌ها برای تسهیل دسترسی به صندوق رای اولویت زیادی قائل شده‌اند، از جمله پذیرش ثبت نام در روز رای‌گیری، افزایش زمان رای‌گیری و گسترش حق استفاده از آراء پستی و زودهنگام.

هرانت پاپازیان، مهاجری ارمنی است که کودکی خود را در خلال جنگ داخلی لبنان گذراند، در کالیفرنیا ۱۸ ساله شد و از آن زمان در این ایالت زندگی کرده است. اما در هیچ انتخاباتی رای نداده است.

او می‌گوید رای دادن شاید حال شما را خوب کند و احساس قدرت کنید، اما وضع موجود همواره حفظ می‌شود: "من دوست ندارم در این بازی شرکت کنم. به نظرم هرگز نامزد‌هایی که به مراقبت سلامتی همگانی اعتقاد داشته باشند پیش روی ما قرار داده نخواهند شد. بعید می‌دانم از این سیستم سیاستمدارانی بیرون بیایند که بتوانم با وجدان راحت به آن‌ها رای دهم. "

آقای پاپازیان که در دوره متوسطه اول معلم علوم رایانه است می‌داند که برخوردش با سیاست رادیکال به نظر می‌رسد، اما معتقد است که این نظام سیاسی رو به زوال است و باید در برابر آن ایستاد.

در عین حال بعضی از رای‌اولی‌ها هم از همین حالا ناامید شده‌اند.

گریس لینک، دانشجوی ۲۰ ساله، در ایالت مهم ویسکانسین زندگی می‌کند. او می‌خواهد برای اولین بار در عمرش در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کند، اما از گزینه‌های موجود راضی نیست.

او می‌گوید "خیلی راحت می‌شود دید که چطور پول و قدرت در یک حزب وارد صحنه می‌شوند و جوان‌ها را سرکوب می‌کنند. دارند در عمل به وجدان ما فشار می‌آورند که به جو بایدن و هر کسی که حزب دموکرات انتخاب می‌کند رای دهیم، آن هم وقتی که در انتخابات مقدماتی کلا کسی به جوان‌ها توجه نمی‌کرد. "

لینک می‌گوید که نامزدی جو بایدن لکه ننگی بر پیشانی سیستمی است که نیاز‌های رای‌دهندگان سفیدپوست ثروتمند را به بقیه ترجیح می‌دهد، از جمله رای‌دهندگان جوانی که مثل او بدهی تحصیلی هنگفتی دارند.

به گفته او "بحث اصلی آن‌ها، مخصوصا با جوان‌ها، این است که می‌توان او را به چپ هل داد، کاری که نمی‌شود با ترامپ کرد. در کوتاه‌مدت شاید چهار سال آینده بهتر باشد، اما در بلندمدت تغییر بزرگی رخ نخواهد داد. "

منبع: جام نیوز

انتهای پیام/