به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم می‌پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر از مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّی ۚ إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ

و اگر بعد از شدّت و رنجی که به او رسیده، نعمت‌هایی به او بچشانیم، می‌گوید: «مشکلات از من برطرف شد و دیگر باز نخواهد گشت!» و غرق شادی و غفلت و فخرفروشی می‌شود.

فایل صوتی تلاوت آیه ۱۰ سوره هود

تفسیر آیه ۱۰ سوره هود

روزگار همیشه یکسان نیست، بلکه طبق روایات: «الدَّهر یَومان، یَومٌ لک و یومٌ علیک، فان کان لک فلا تبطر و ان کان عَلیک فاصبر فکلاهما ستُختَبر»، روزگار دو چهره دارد:گاهی با تو و گاهی علیه توست. آن گاه که به نفع توست، مغرور مشو و آن گاه که به ضرر توست، صبر پیشه کن؛ زیرا در هر حال مورد آزمایش الهی هستی.

بیشتر بخوانید

• چگونه شکر نعمت باعث افزایش موفقیت‌ها می‌شود؟ + صوت آیه ۷ سوره ابراهیم

نعمت‌هایی که پس از سختی‌ها و مشکلات به انسان می‌رسد، باید عامل شکر و ذکر باشد، نه وسیله‌ی فخر و طرب.

دو چیز شادی را خطرناک می‌کند: یکی تحلیل غلط (ذَهَبَ السَّیِّئاتُ عَنِّی) و دیگری آنکه این شادی سبب تحقیر دیگران و فخرفروشی شود (لَفَرِحٌ فَخُورٌ)

پیام‌های آیه ۱۰ سوره هود

۱-انسان کم ظرفیّت است وبااندک نعمتی، فخرفروشی می‌کند. «أَذَقْناهُ ... لَفَرِحٌ فَخُورٌ»

۲-قرآن دارای آهنگ موزون و موسیقی خاصّی است. («نَعْماءَ» هم آهنگ «ضَرّاءَ» و «لَیَؤُسٌ کَفُورٌ» هم وزن «لَفَرِحٌ فَخُورٌ» است)

۳-سختی‌ها و شادی‌ها زودگذرند. «أَذَقْناهُ ... مَسَّتْهُ»

۴-فکر اینکه سختی‌ها دیگر به انسان روی نمی‌آورد، تصوّر باطلی است. «ذَهَبَ السَّیِّئاتُ عَنِّی»

۵-کامیابی‌ها را نشانه‌ محبوبیّت نزد خداوند ندانیم و نگوییم:دیگر گرفتار نخواهم شد! «ذَهَبَ السَّیِّئاتُ عَنِّی»

۶-تحلیل‌ها و بینش‌های غلط، سبب رفتار نادرست می‌شود. انسان گمان می‌کند که هیچ بدی ندارد «ذَهَبَ السَّیِّئاتُ عَنِّی»؛ لذا فخرفروشی می‌کند. «لَفَرِحٌ فَخُورٌ»

۷-شخصیّت بعضی انسان‌ها متزلزل و وابسته به حوادث بیرونی است، نه کمالات درونی. گاهی «لَیَؤُسٌ کَفُورٌ» و گاهی «لَفَرِحٌ فَخُورٌ» است.

انتهای پیام/