توکلی: بانوان دو و میدانی کار به علت نبود برنامه افت کرده اند
بانوی دو و میدانی کار کشورمان درباره حواشی این رشته ورزشی توضیحاتی را ارائه کرد.
سپیده توکلی دونده ماده پرش ارتفاع در گفت و گو با خبرنگار پایه و آبی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره مسابقات جایزه بزرگ دوومیدانی بانوان اظهار کرد: این مسابقات بعد از گذشت ۵ - ۶ ماه برگزار شد. شرایط یک مقدار سخت بود. ورزشکاران به علت شیوع ویروس کرونا از تمرینات دور بودند. این مسابقات به خاطر نبود تماشاگر یک مقدار سوت و کور برگزار شد. البته برگزاری این رقابت‌ها می‌تواند شروع خوبی برای افرادی که می‌خواهند در مسابقات باشگاهی شرکت کنند، باشد.
او درباره رکوردش در مسابقات جایزه بزرگ بیان کرد: من در ماده اصلی خودم شرکت نکردم و فقط برای اینکه در جریان مسابقات باشم در ماده پرتاب وزنه شرکت کردم. در نهایت توانستم مقام دوم را کسب کنم. با توجه به اینکه تمرین نکرده بودم تنها می‌خواستم در این مسابقات حضور داشته باشم.
برنامه ریزی درستی برای بانوان دو و میدانی کار صورت نمی‌گیرد
توکلی درباره وضعیت بانوان و انتقاد‌هایی که به رکورد‌های آن‌ها می‌شود، گفت: چند سال رکورد‌ها خیلی بالا آمد و توانستیم در سطح آسیا شرکت کنیم و با رقیبان رقابت نزدیکی داشته باشیم و حتی مدال آسیایی کسب کنیم، اما در یکی - ۲ سال اخیر بانوان دو و میدانی کار یک مقدار افت کردند. به هر حال برنامه‌ریزی درستی برای بانوان صورت نگرفت و مسابقات هم لغو شد. البته امیدوارم اتفاق‌های خوبی برای دوومیدانی رخ دهد و تکلیف این فدراسیون زودتر مشخص شود تا مسئولان بتوانند برنامه‌ریزی کنند و در ۲ بخش آقایان و بانوان بتوانیم جایگاه‌های بالاتری را کسب کنیم.
ملی‌پوش دوومیدانی درباره حضورش در لیگ برتر بانوان گفت: امسال من به عنوان مربی - بازیکن تیم دانشگاه آزاد اسلامی در لیگ برتر حضور دارم. ما ۵ سال متوالی قهرمان لیگ شدیم و امیدوارم که امسال هم بتوانیم برای ششمین سال متوالی قهرمان لیگ برتر ایران شویم.
افزایش مبلغ قرارداد بانوان دو و میدانی کار را به فال نیک می‌گیرم
توکلی درباره مبلغ قرارداد پایین دوومیدانی‌کاران بیان کرد: مبلغ قرارداد‌ها و دستمزد‌ها در هر ۲ بخش آقایان و بانوان پایین است، اما امسال به لطف باشگاه‌های زیادی که در مسابقات شرکت کرده‌اند، قرارداد ورزشکاران یک مقدار افزایش داشته و حتی می‌توان گفت در بخش بانوان ۲ برابر شده است. به هر حال این موضوع خوبی است و من این اتفاق را به فال نیک می‌گیرم. امیدوارم که سال به سال این اتفاق رخ دهد و هر سال قرارداد دوندگان افزایش یابد.
بالاترین دستمزد دوندگان از ۱۸ میلیون تومان عبور نکرده است
ملی‌پوش دوومیدانی درباره رقم دستمزد دوومیدانی‌کاران اظهار کرد: به هر حال نمی‌توانم مبلغ ثابتی را اعلام کنم چرا که مسابقات دوومیدانی امتیازی است و قرارداد‌ها بر حسب تعداد امتیازاتی که ورزشکاران در مجموع لیگ‌ها به دست می‌آورند مشخص می‌شود، اما در سال‌های گذشته بالاترین دستمزد از مرز ۱۸ میلیون تومان عبور نکرد.
نبود مربی یکی از دلایل تمرین نکردنم است
توکلی درباره اینکه نبود مربی تخصصی یکی از مشکلات دوومیدانی‌کاران است، بیان کرد: من هم از سال ۲۰۱۸ که آخرین مسابقاتم را در بازی‌های آسیایی جاکارتا انجام دادم دیگر مربی نداشتم و یکی از دلایلی که تمرین نمی‌کنم و شاید دیگر نخواهم ادامه بدهم همین موضوع است. متأسفانه علاوه بر اینکه تعداد مربیان خیلی کم است، همان تعدادی هم که هستند با شرایط موجود دوست ندارند کار کنند، چون دستمزد آن‌ها خیلی پایین است. به هر حال دوومیدانی رشته‌ای است که باید وقت زیادی برای آن صرف کنید و مربیان باید ۲۴ ساعته با ورزشکار کار کرده و برنامه‌ریزی و هزینه کنند. شاید ورزشکار آن انگیزه را داشته باشد که بخواهد مجانی ورزش کند، اما مربی‌ها این انگیزه را ندارند.
ترجیح می‌دهم که فقط به صورت تفریحی مسابقه بدهم
او درباره تصمیم‌اش برای خداحافظی از تیم ملی اظهار کرد: من به احتمال زیاد خداحافظی خواهم کرد، اما در مسابقات داخلی شرکت می‌کنم. به هر حال در سال‌های آخر به خصوص آخرین مسابقه‌ای که شرکت کردم خیلی اذیت شدم و اکنون به جایی رسیده‌ام که فکر می‌کنم آرامشم خیلی مهم‌تر از این است که بخواهم ورزش حرفه‌ای کنم. من ۱۰ تا ۱۲ سال عضو تیم ملی بودم و به طور تقریبی در ۳ بازی آسیایی خارج سالن و ۲ داخل سالن شرکت کردم و ۵ قهرمانی آسیا و ۵ مدال آسیایی دارم و فکر می‌کنم اگر بخواهم بیشتر از این وقت بگذارم و هزینه کنم، از نظر روحی خودم به هم می‌ریزم و ترجیح دادم که فقط تفریحی در مسابقات شرکت کنم.
شرایط را مهیا نمی‌بینم تا به صورت حرفه‌ای ورزش کنم
او خاطرنشان کرد: متاسفانه آن طور که باید به ملی‌پوشان دوومیدانی توجه نمی‌کنند. به طور مثال امسال حتی این موضوع مطرح شد که من خداحافظی کرده ام، اما هیچ شخصی با من تماس نگرفت که چرا این کار را کرده ام. البته مبینی سرپرست فدراسیون دو و میدانی طی تماسی از من خواست که برگردم، اما شرایط را مهیا نمی‌بینم. در حال حاضر تصمیمی ندارم که بخواهم حرفه‌ای ورزش کنم.
من بعد از ۱۳ سال نمی‌توانم تنش‌های دو و میدانی را تحمل کنم
توکلی درباره اینکه خیلی زود قصد خداحافظی دارد و باید چه شرایطی برای ملی‌پوشان فراهم شود، بیان کرد: من که زود خداحافظی نکردم، اما می‌توانستم ورزش و با همان رکورد‌ها بتوانم مدال کسب کنم. البته ما مربی نداریم و من تمام این سال‌ها درگیر این مشکل بودم. ۲ سال مربی داشتم و ۲ سال مربی نداشتم. به هر حال مربی‌ام قهر یا آشتی می‌کرد و با فدراسیون درگیر می‌شدم. همچنین من بعد از ۱۳ سال نمی‌توانم این تنش‌ها را تحمل کنم. علاوه بر این در سال‌های گذشته حقوق می‌گرفتیم و کمک هزینه برای تامین لباس و مکمل ورزشی دریافت می‌کردیم و اکنون ۴ - ۵ سال است که تمام این کمک‌هزینه‌ها قطع شده است و با این حساب و گرانی‌هایی که خودتان در جریان هستید، ورزش کردن به یک هزینه هنگفت نیاز دارد که تحمل آن به تنهایی خیلی کار سختی است.
بانوان دو و میدانی با در اختیار داشتن امکانات نتیجه می‌گیرند
توکلی درباره اینکه فدراسیون بین دوومیدانی‌کاران خانم یا آقا تبعیض قائل می‌شود یا خیر، گفت: در همه فدراسیون‌ها این اختلاف وجود دارد و نمی‌گویم که در دوومیدانی نیست. به هر حال رکورد آقایان یک مقدار از خانم‌ها بهتر است، اما آن‌ها شرایط نرم‌افزاری و سخت‌افزاری بهتری دارند. اگر این امکانات در اختیار خانم‌ها قرار بگیرد و ما هم اردو‌های خارجی داشته باشیم در آن صورت می‌توانیم نتیجه بگیریم. فرزانه فصیحی با هزینه شخصی در مسابقات خارج از کشور شرکت کرد و با صرف هزینه توانست نتیجه خوبی را بگیرد. این اتفاق در گذشته برای ما هم رخ داد و با هزینه خودمان به خارج از کشور رفتیم و در اردو‌های خارجی شرکت کردیم و در مسابقات مدال گرفتیم و رکورد‌های خوبی را به ثبت رساندیم، اما اکنون وضعیت اقتصادی اجازه نمی‌دهد تا بخواهیم از جیب هزینه کنیم.
توکلی خاطر نشان کرد: امیدوارم هر چه زودتر تکلیف دوومیدانی مشخص شود و جوانانی که با انگیزه وارد این رشته ورزشی شده اند بتوانند باقی بمانند و به این صورت نباشد که آن‌ها بعد از گذشت ۲ - ۳ سال از این ورزش بروند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
هشدار به مردم؛
مراقب تصادف صوری باشید+ فیلم
حمیدرضا نعیمی در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان:
رنجآورترین فیلم زندگی من «سوجان» بود
