به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، نام «فلورا سام» همیشه در کنار «مجید اوجی» دیده و شنیده می‌شد و این دو در اغلب کار‌های موفق و پرمخاطبشان در کنار هم و همراه یکدیگر بودند. سام کارگردان و اوجی تهیه کننده سینما و تلویزیون بود. از همکاری‌های مشترک این دو می‌توان به سریال‌های بی قرار، راز و نیاز، راز پنهان، باغ سرهنگ اشاره کرد.

این شب‌ها سریال «مرضیه» از شبکه دو سیما پخش می‌شود. سریالی که آخرین همکاری اوجی با همسرش را در قاب تصویر ماندگار کرد. به بهانه پخش مجدد این سریال و سالگرد درگذشت «مجید اوجی» با «فلورا سام» همسرش گفتگو کردیم.

خانم سام در این یکسال اخیر و بعد از ساخت «مرضیه» مشغول کار دیگری نشدید؟

 نه.

 چرا؟

 نمی‌دانم برای اینکه شرایطش پیش نیامد.

حتی نگارش؟

در این شرایطی که همه بیشتر در خانه هستیم برای خودم طرح‌هایی می‌نویسم، اما سفارشی ندارم که طبق آن بخواهم بنویسم.

 بعد از فوت آقای اوجی نخواستید کاری انجام دهید؟

 هر چند که کار کردن آنهم الان و در این شرایط برای من نوعی دارو است، با اینکه یک کار تصویب شده هم دارم، اما شرایط برای تولیدش مهیا نبوده است.

 سال گذشته سریال مرضیه پخش شد و در همان سال تعدادی مخاطب داشت و امسال که دوباره از شبکه دو پخش می‌شود، نیز عده‌ای دیگر مخاطبش شده اند و مخاطبان جدیدی پیدا کرده است. فکر می‌کنید دلیل این موفقیت چه بوده است؟

خیلی خوشحالم از اینکه با اینکه بازپخش سریال این شب‌ها نمایش داده می‌شود، اما مخاطبان خود را دارد و خیلی‌ها هم دوباره می‌بینند و عده‌ای بازپخش آن را تماشا می‌کنند و این‌ها را از پیام‌هایی که برایم می‌فرستند می‌گویم.

خودتان هم از مخاطبان سریال هستید؟

 بله این شب‌ها سریال را می‌بینم. حس می‌کنم اتفاق‌هایی که در قصه می‌افتد و دیالوگ‌هایی که بین بازیگران رد و بدل می‌شود خیلی به واقعیت این روز‌ها و حال خودم و حتی حال ماه چهره نزدیک است. همیشه سعی می‌کنم شخصیت پردازی هایم به آدم‌ها نزدیک باشد و به همین خاطر مردم می‌توانند خودشان را در این قصه‌ها به راحتی پیدا کنند. موضوع دیگری که در این سریال هست، این است که شعاری نیست و مخاطب را نصیحت نمی‌کند. برای مثال وقتی مرضیه حالش بد است و به منزل دکتر بهزادی می‌رود، کسی او را نصیحت نمی‌کند و رهایش می‌کنند تا خودش، خودش را پیدا کند و در کنارش هستند و حمایتش می‌کنند. مردم از کار‌های مناسبتی توقع شعاری بودن ندارند و سریال مرضیه هم اینطور نیست که بخواهد درباره یکسری مسائل خاص حرف بزند.

 با اینکه این سریال کاری مناسبتی است، اما ژانر اکشن و پلیسی هم دارد.

بله و این برای بسیاری جای تعجب دارد. یادم هست یک روز آقای خسروی آهنگسازمان قرار بود سر صحنه بیاید تا حال و هوای این سریال دستش بیاید. از قضا همان روز که او آمد کا داشتیم سکانس‌های اکشن و زد و خورد دزدی که به خانه مرضیه آمده بود را ضبط می‌کردیم و همین شد که آقای خسروی به من گفت من فکر کردم این سریال مناسبتی است و فکر نمی‌کردم اکشن باشد. تصوری که اغلب از سریال‌های مناسبتی دارند یک کار غمگین و درام است، اما مرضیه غم را در کنار اکشن و ... دارد. شاید این هم یکی ازدلیل‌هایی است که مردم هنوز این سریال را دوست دارند.

 یعنی می‌گویید دلیل کار‌های مناسبتی، صرفا نمی‌تواند مناسبت موجود در قصه آن باشد؟

بله، گوش ما از یکسری موارد پر شده است باید به سمت راهکار‌های جدید برویم برای اینکه بتوانیم حرفمان را بزنیم. البته که سریال مرضیه در مورد محرم حرفی برای گفتن داشته که مجدد در حال پخش است، اما شاید این حرف را در قالب جدیدتری بیان کرده است و کمی از فضای معمول سریال‌های مناسبتی فاصله گرفته است، اما حرفش را زده است که این هم می‌تواند یکی از دلیل‌های موفقیت آن باشد.

 برای انتخاب بازیگر نقش مرضیه چقدر هماهنگی شخصیت با نقش مرضیه برایتان اهمیت داشت؟

 انتخاب بازیگران بسیار مهم است و یکی از چالش‌های مهم در شروع هر کاری برای من انتخاب بازیگر بوده است. بازیگر‌هایی که در کنارشان هم حس خوبی داشته باشید و هم اینکه کارشان را بلد باشند. من همیشه در تمام کارهایم برای انتخاب بازیگران و حتی عوامل پشت صحنه این دو نکته را در نظر می‌گیرم. زمانی که می‌خواستم کار را شروع کنم ماه چهره خلیلی در لندن بود و ما از قبل تجربه مشترکی در یک فیلم سینمایی داشتیم که تجربه شیرینی بود. با او تماس گرفتم و گفتم که می‌دانم ایران نیستی، اما یک کاری می‌خواهم بسازم که دوست دارم تو هم در آن بازی کنی و این را هم می‌دانستم که زیاد سریال بازی نمی‌کند و بیشتر در سریال‌های الف ویژه بازی می‌کند. در ادامه با همان روی خوش همیشگی اش تشکر کرد و گفت که فیلم نامه را برایش بفرستم. پنج قسمت فیلم نامه که آماده بود را برایش فرستادم و خواند و گفت که کار را دوست داشته و همان زمان گفت که دنبال بلیط هستم که به ایران بیایم. در نهایت اینکه بعد چند روز ماه چهره به ایران آمد و در کنار او شخصیت‌های دیگر هم انتخاب شده و قرارداد بستند و همه این‌ها ظرف مدت کوتاهی انجام شد.

 به طور معمول افرادی که در کار‌های مناسبتی آنهم مناسبتی مثل محرم که بسیاری به آن ارادت خاصی دارند، به نحوی حضور دارند، از حال و هوای این کار‌ها می‌گویند. حال و هوای کار‌های مناسبتی آنهم ماه محرم برای شما هم رنگ و بویی دیگر داشت؟

تولید این کار خیلی برای خودم عجیب و غریب بود. انگار یک نیرویی داشت این کار را پیش می‌برد. زمانی که کار را شروع کردم گفتم که قول نمی‌دهم بتوانیم تا ماه محرم به پخش برسیم، اما در زمان بسیار کوتاهی توانستیم کار را به پخش برسانیم و تا جایی که در توانمان بود از کیفیت کم نکردیم و در همه زمینه‌ها حساسیت‌های خودمان را هم داشتیم.

از حس و حال خودتان حین نگارش و تولید این سریال بگویید. شما چند ماه زمان برای تصویربرداری تخمین زده بودید و ظرف چند روز ضبط انجام شد و به تولید رسیدید؟

در اردیبهشت سال گذشته از شبکه دو با آقای اوجی تماس گرفتند و گفتند ما یک سریال محرمی می‌خواهیم. همسرم گفته بود طرح یا متنی دارید؟ و آن‌ها گفته بودند نه ما فقط آقای اوجی را داریم. خلاصه که مجید به خانه آمد و ماجرا را برای من تعریف کرد. از طرفی دخترم پا به ماه بود و مجید هم حال جسمی خوبی نداشت و باید به هر دو رسیدگی می‌کردم. به همین خاطر به همسرم گفتم من واقعا نمی‌توانم متن بنویسم و از مجید خواستم که به دوستان بگوید متن را بدهند تا کمی جلوتر باشیم. اما مجید آنقدر کارش را دوست داشت، وقتی می‌گفتند یک کاری بساز، از صد بار شیمی درمانی برای روحیه اش بهتر بود و روحیه اش خیلی خوب می‌شد و سرپا می‌شد و من هم دیدم که چه بهتر از این برای این آدم؟ به مجید قول دادم کار را بسازم، اما همان زمان هم گفتم من می‌دانم تا متن را بنویسم و تصویب شود و مراحل اداری اش انجام شود به محرم امسال نمی‌رسد.

اما شما فکر کنید متن را نوشتم و در یک جلسه تصویب شد و گفتند نگارش را آغاز کنید و به کمک تعدادی از دوستانم نگارش شروع شد. خیلی از قسمت‌های سریال را وقتی شب‌ها بعد از شیمی درمانی کنار مجید در بیمارستان می‌ماندم، در لپ تاپ می‌نوشتم. دخترم فرزندش را به دنیا آورد و از طرفی مراقبت از مجید را هم به عهده داشتم و وقتی وارد تولید شدیم حال جسمی مجید هم بدتر شد. یادم است روز‌هایی که باید ساعت ۷ صح سر صحنه حاضر می‌شدم، از ۴ صبح بیدار می‌شدم و نهار و صبحانه مجید را آماده می‌کردم بعد می‌رفتم. نکته مهم اینجاست که در تمام این مدت اصلا احساس خستگی نمی‌کردم و در طول همان سه ماه از نگارش تا پایان تصویربرداری شبی سه ساعت بیشتر نمی‌خوابیدم و انگار نیرویی بود که مرا راه می‌برد. حتی چند بار لوکیشن پیدا نمی‌کردیم و زمان مان هم کم بود، اما در دقیقه آخر بهترین مکان برایمان پیدا می‌شد.

در مورد انتخاب بازیگران هم به همین صورت بود؟

برای انتخاب بازیگران که واقعا عجیب بود. همان اول واقعا نمی‌دانستم به کدام بازیگر بگویم تا متن را بخواند و قبول کند خب زمان دیگری طول می‌کشد. در مورد ماه چهره که سه روزه خود را به ایران رساند و در مورد بقیه بازیگران هم همینطور. خانم خیراندیش، آقای ارجمند، بازغی، صدیق و ... همه به من لطف داشتند و برای حضور در این کار که برای محرم بود با دل و جان آمدند و به خاطر مناسبت محرم هر روز حس و حال خاصی در فضای پشت صحنه حاکم بود و همین به جلوی دوربین هم منتقل شد.

هنوز هم از برکت‌های این سریال در زندگی تان جاری است؟

 به نظرم یکی از برکت هایش همین پخش مجدد آن است، چه یاد خوبی شد از ماه چهره و مطمئنم خیلی از بینندگان که این سریال را تماشا می‌کنند، برای شادی روح او و آقای اوجی فاتحه می‌خوانند و چه برکتی بزرگتر و بالاتر از این؟

 «مرضیه» اولین سریال مناسبتی ماه محرم شما بود؟

- برای من بله، اما آقای اوجی سریال سفر سبز را برای محرم چند سال پیش داشتند.

با توجه به اینکه شما خانم هستید و علاوه بر کارگردانی، نویسندگی اغلب کارهایتان را به عهده دارید، شرایط برای کارگردانی خانم‌ها مهیا است؟

 اینکه چقدر دعوت به کار بشوم و چقدر به من اجازه کارگردانی داده شود متفاوت است.

 در تلویزیون شاید پنج کارگردان خانم هم نداشته باشیم.

 نمی‌خواستم این را بگویم، اما به عنوان تنها خانم کارگردان و نویسنده تلویزیونی که البته در کارهایم مولف هم بوده ام، کم لطفی‌های بسیاری دیدم. در هر صورت مشخص است که کار‌های من نگاه متفاوتی از مردان دارد و شاید به همین دلیل است که نمی‌خواهند کار کنم یا شاید این نوع نگاه را دوست ندارند.

خوبی سریال‌هایی که یک خانم کارگردانی آن‌ها را به عهده دارد، همین زنانگی موجود در کار‌ها است.

همیشه این را گفته ام خانم‌هایی که روح زنانه دارند و نویسنده و کارگردان هستند، نتیجه کارهایشان کاملا متفاوت است. در خیلی از کار‌ها می‌بینیم که آقایان کارگردان هستند و نقش اصلی را یک خانم به عهده دارد، اما وقتی ما به عنوان یک خانم کار را می‌بینیم متوجه این می‌شویم که حسی که در کار هست اشتباه است و نباید به این صورت رفتار کند و در خیلی از موارد به نظرم به خاطر نوع نگاهی که به خانم‌ها و خانواده دارند، به بنیان خانواده ضربه می‌زنند.

من نیز همیشه در کار‌هایی که می‌سازم سعی کردم تا روح زنانگی را درست بیان کنم. به همین خاطر است وقتی الان سریال را می‌بینید، حس مرضیه درست است، حسش در از دست دادن همسرش، بزرگ کردن فرزندش و ... برای نشان دادن همه این‌ها با افراد بسیاری مشورت کردم.

صرفا نمی‌خواستم قصه‌ای بسازم که مردم را هیجان زده کنم، بلکه در کنار قصه می‌خواستم مسائل ریز روانشناسی و رفتار مادر با فرزند بعد از چنین اتفاقی را درست بیان کنم. حتی درباره اینکه دختر مرضیه بعد از مرگ پدرش، پدر را می‌دید هم از چند روانشناس پرسیدم و بر اساس نکته‌های روانشناسی رفتار‌های مرضیه را جلو می‌برم.

اگر به کارگردان‌های خانم میدان داده شود، کار‌های بهتری هم خواهند ساخت.

 بله، یادم است در دوران ریاست آقای ضرغامی خیلی سعی کردند تا به خانم‌های کارگردان میدان داده شود و آن زمان خانم شهره لرستانی و مرضیه برومند از این افراد بودند. نمی‌دانم چرا این ارتباط قطع شده و وقتی به من که در این سال‌ها تعداد بسیاری سریال برای تلویزیون ساختم بی اعتنایی می‌شود، دیگر جایی برای مابقی دوستان باقی نمی‌ماند و انگار عده‌ای محدود مدام در حال ساختن و تولید هستند. الان مدتی است افرادی که شاخص بودند دیگر در تلویزیون کار نمی‌کنند و این جای تعجب دارد.

این شب‌ها سریال «مرضیه» به کارگردانی فلورا سام و تهیه کنندگی زنده یاد مجید اوجی و بازی مرحوم ماه چهره خلیلی، امیرحسین صدیق، داریوش ارجمند، گوهر خیراندیش، پژمان بازغی، نیلوفر شهیدی و ... از شبکه دو سیما پخش می‌شود.

منبع: فارس

انتهای پیام/