من و شوهرم همکاریم و تمام بدبختی من از همینه.هر حرفی میزنم میاد میگه اشتباه کردی نباید فلان حرفو میزدی!بجای من حرف میزنه بجای من عصبانی میشه بجای من نظر میده اعتراض هم میکنم میگه چون نمیخوام آسیب ببینی اینکارو میکنم!در حالیکه تنها آسیب من از طرف خودشه و بارها بهش گوشزد کردم از این رفتار متنفرم.من خودم شخصیت مستقلی دارم و سالهاست دارم کار میکنم و از پس خودم بر میام،باز میاد چهار چیز چرت و پرت رو بزرگش میکنه که بگه دیگران سواستفاده میکنن و این منم که مراقبتم!چندین بار هم دعوامون شد و گفتم استعفا میدم و خودت خرج زندگی رو بکش.من واقعا خسته شدم و تحمل دخالتهاتو ندارم.هر سری قول میده دخالت نکنه ولی باز همون آش و همون کاسه. نمیدونم چکار کنم. متاسفانه شرایط کاری کشور خیلی بده و جایی که ما کار میکنیم از سطح بالایی برخورداره و همین باعث شده نتونیم جای هم سطح اینجا پیدا کنیم که جابجا شیم

پس کی بچه هارو تربیت میکنه؟ کی نهار آماده میکنه؟

ربطی نداره همکار بودن و یا همکلاسی بودن !
چه بسیار خانمهایی که شغلی ندارند خانه دار هستند و زندگی ایده آلی دارند
هم فرهنگ بودن همشهری بودن هم کف بودن ملاکهای مهمتری در تفاهم طولانی مدت زندگی هست

الان من مکانیکم لابد زنم باید شاگردم بشه وظیفه زن خانه داری بس خخخخخخخخخ

همکار باشه و یک جا باشه، یکسره زیر ذره بینی که الان چرا به فلان خانوم یه جوری نگاه کردی؟

ما از خدامونه کی صبح بشه بریم سرکار // اوخت شما میفرمایید سرکار هم که رفتیم خانمون هم اونجا باشه ؟؟// بلا بدور