به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، بیشتر هنردوستان و علاقه‌مندان به هنر‌های تجسمی، معمولا برنامه افتتاحیه‌های نگارخانه‌ها را دنبال می‌کنند تا در یک روز تعطیل، اوقات فراغت خود را در محیط‌های هنری و با بازدید از نمایشگاه سپری کنند.

معمولا مخاطبان در فهرست نمایشگاه ها، به دنبال نامی آشنا هستند تا در افتتاحیه نمایشگاهش شرکت و از آثارش بازدید کنند. به طور کلی بازدید از نمایشگاه و ارتباط با هنر‌های تجسمی بسیار تصمیم و اقدام ارزنده‌ای است که باید ارج نهاده شود، اما نکته حائز اهمیت این است که بازدیدکنندگان بهتر است برنامه گالری گردی خود را فقط به حضور در نمایشگاه آرتیست‌های مشهور محدود نکنند و با حضور در نمایشگاه هنرمندان جوان‌تر که بعضا تجربه‌های نخستین نمایشگاهی خود را پشت سر می‌گذراند موجب افزایش انگیزه و دلگرمی آنان شوند.

در پایان هفته جاری از نمایشگاه‌های زیر دیدن کنید:

گالری ثالث: نمایشگاه گروهی «یه پول خروس» با آثاری از میترا ارباب سلجوقی، حمید اسدزاده، لادن بروجردی، مسعود جزنی، علیرضا جوادی، عیسی چولاندیوم، حکمت رحمانی، حجت شکیبا، مجید عسگری، اسماعیل قنبری، بهنام کامرانی، کوروش گلناری، امین معظمی، فربد مهر، منوچهر نیازی و لیلا ویسمه از تاریخ ۱۷ مرداد تا ۱۱ شهریور

گالری کاما: نمایشگاه عکس‌های پریناز آل آقا با عنوان «وهم معکوس» از تاریخ ۱۷ تا ۲۳ مرداد

نگارخانه احسان: نمایشگاه گروهی «تجلی» از تاریخ ۱۷ تا ۲۲ مرداد

نگارخانه آتشزاد: نمایشگاه گروهی «آمال» از تاریخ ۱۷ تا ۲۲ مرداد

نگارخانه بهارک: نمایشگاه نقاشی‌های آبرنگ محمدرضا فراهانی با عنوان «کرانه» از تاریخ ۱۷ تا ۲۲ مرداد

نگارخانه انتظامی: نمایشگاه نقاشی‌های آزاده یعقوب پور از تاریخ ۱۷ تا ۲۲ مرداد

گالری اِو: نمایشگاه گروهی «بدون مرکز»؛ با آثاری از مصطفی توکلی، ندا جارچی، فرشید حیدری، امین زینی زاده، لیلی فیصلی، عرفان کشاورز و محمدعلی نیکورای از تاریخ ۱۷ تا ۲۸ مرداد

در بیانیه این نمایشگاه آمده است:
هنرایران یا هنر پایتخت؟!
در بیشتر گفتگو‌های پیرامون هنر ایران، شواهد از آنچه در پایتخت دیده می‌شود، مدنظر قرار می‌گیرد.
هنر پایتخت، شامل تمام درخواست‌های ما از هنر امروز ایران است؛ اقتصاد، مخاطب، کیفیت، مفهوم، هویت، معاصریت و…
حال آنکه بخش چشمگیری از آنچه در پایتخت میگذرد، حاصل کار کسانی است که مهاجرت کردهاَند! مهاجرت!
از هرجا به پایتخت! به امیدی و به ضرورتی…
می‌توانست جلوت نیرو‌ها و شدت تمرکز بر هنر، تا این درجه یک جانبه و یک سویه نباشد.

انتهای پیام/