به گزارش خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، "رزم آوران" یک ورزش رزمی به حساب می‌آید که به ۲ بخش مستقل تقسیم می‌ شود. یک بخش آن دفاع با ضربات دست و پا (بدون گرفتن حریف) و بخش دیگر آن نبردی است که از فاصله‌ نزدیک‌ صورت می‌گیرد، طوری که اگر از دور بیننده این نبرد باشید آن را دقایقی به شکل کشتی و گاهی هم به شکل حرکات اکروباتیک مشاهده می‌کنید.

رزم آوران علاوه بر تمام مراحل بالا، آموزش درگیری با سلاح و یا دفاع شخصی، آموزش "بالادو" یا عبور سریع از موانع را درخود جای داده است تا به جذابیت‌های این ورزش همواره اضافه کند.

ویژگی مهم این ورزش (رزم آوران) جامع بودن آن است، برخلاف ورزش‌های آسیایی که برای حفظ ارزش‌ها و سنت‌های دیرینه شان از حذف حرکات اضافه برخی از قسمت‌های فنون شان جلوگیری می‌کنند و به بخش‌های مختلف آن تکنیک‌های جدید و کارآمد اضافه نمی‌کنند. رزم آوران همواره به دنبال به روز کردن سبک‌های خود در ورزش است، به نوعی که سبک‌های منسوخ شده را به کلی از این ورزش حذف می‌کند تا بتواند ورزش تکنیکی تر و به روز تری را ارائه بدهد.

یکی از محاسن بزرگی که می‌توان به ورزش رزم آوران اختصاص داد، همین به روز بودن ورزش و سبک‌های آن است.

 یکی از عمده‌ترین دلایلی که می‌توان ورزش رزم آوران را مطابق با فرهنگ ایران اسلامی دانست، توأم بودن این ورزش رزمی همراه با تربیت روحی ورزشکار است و لذا باید گفت رزم آوران یک ورزش صرفا جسمی برای رسیدن به بالاترن حد توانایی‌ها نیست، بلکه نوعی از ورزش است که در کنار توانایی‌های جسمانی، ورزشکار را به بالاترین مقام انسانی می‌رساند.

فراگیری ورزش رزم آوران را اگر از لحاظ روحی، جسمی و فنی در نظر بگیریم، مراحل مختلفی دارد که مرحله اول آن "خان" نام دارد که ورزشکاران باید هفت خان مرحله اول را با موفقیت پشت سر بگذارند تا به ۱۰ مرحله بعدی که "گام" نام دارند دست یابند، موفقیت در خان‌های اول تا هفتم با کمربند‌های رنگی طبقه بندی می‌شود، به این شکل که خان یک کمربند سفید بر کمر دارد و در خان هفتم کمربند مشکی را به کمر می‌بندد و بعد از آن با موفقیت در هر گام یک خط طلایی در کنار کمربند مشکی قرار می‌گیرد.

لباس رزم آوران به رنگ سفید است که نماد پاکی و به دور از هرگونه تجملات دنیایی است و لباس مربیان این ورزش با نوار مشکی دور یقه و کنار‌های شلوار از هم جدا می‌شوند و مربیان این ورزش باید الگوی ورزشکاران باشند. برای ایجاد رقابت و ارزیابی آموخته‌های ورزشکاران و ایجاد زمینه برای رشد استعداهایشان، شیوه‌های مختلفی از مسابقات در این ورزش پیش بینی شده است.

ورزش رزم آوران به همـه‌ شرکت کنندگـان این فـرصت را می‌دهد کـه کاملا توانایی هـای فردی و گروهی خود را به نمایش بگذارند، نمایش "فنکل‌"ها که در واقع ترکیبی از تکنیک‌های فردی هستند به صورت انفرادی و گروهی، انجام مبارزات نمایشی با سلاح و بدون سلاح، شکستن اجسام سخت به شیوه‌های ابتکاری، کاربرد انواع سلاح‌های سرد و مبارزه با آن، رقابت در انجام چرخ فنی و بسیاری موارد دیگر، همه از جمله مواد اختیاری مسابقات نمافن در رزم آوران هستند. "بازیتک" یکی دیگر از روش‌های مسابقه در رزم آوران است که افزایش مهارت‌های رزمی را فراهم می‌سازد و علاوه بر این ها، مسابقات مبارزه نیز به شیوه‌های مختلفی برگزار می‌شود.

در این ورزش برای نامگذاری تمام فنون از نام‌های فارسی استفاده شده و برخلاف ورزش‌های شرقی که سعی می‌کنند همه چیز را بسیار پیچیده و پر رمز و راز جلوه دهند و یک عمر طولانی از پیروان خود صرف کنند تا چیزهائی را آموزش دهد، کاربردی ندارد، اما در ورزش رزم آوران تلاش می‌شود که فنون به ساده‌ترین شیوه‌ها و در کوتاه‌ترین زمان ممکن به علاقه‌مندان آموزش داده شود.

 ایستادن به حالت آماده در رزم آوران "قیام" نام دارد، برای ادای احترام و ورود به کلاس از کلمه "درود" استفاده می‌شود و با ورود استاد به کلاس تمامی رزم آوران با فرمان ارشد کلاس رو به استاد حالت قیام می‌ایستند و به او درود می‌گویند و استاد نیز متقابلا به رزم آوران درود می‌فرستد، در پایان کلاس و برای خروج، از کلمه "بدرود" استفاده می‌شود.

انتهای پیام/