شروع به ضرب و جمع می کنم ، می دانم روزانه ۳ هزار تن زباله در استان تولید می‌شود ، با افتتاح این دو کارخانه ۴۵۰ تن از سه هزار تن زباله استان تعیین تکلیف می‌شوند می‌ماند ۲۵۰۰ تن زباله دیگر که روزانه سهم جنگل و ساحل و دشت می‌شود.

کوه زباله‌ها را می‌شود جابه جا کرد، ولی نه با سوپرمن‌های خیالی بلکه با آدم‌های حقیقی مثل آقای آهنگر که زباله‌های روستای پدری اش  را به فرصت تبدیل کرده است.

به روستای دارابکلا میاندورود که می‌رسیم ، ماشین حمل زباله در حال جمع آوری زباله‌های خشک از درب خانه اهالی است، یکی از روستاییان می‌گوید:  در گذشته زباله های ‌تر و خشک را با هم در یک نایلون می‌ریختیم و ماشین حمل زباله آنها را می برد تا دل جنگل، اما حالا زباله های‌تر و خشک را در ظرف‌های جدا ریخته و تحویل ماشین‌های حمل زباله می‌دهیم.

آقای آهنگر مجری طرح مدیریت پسماند این روستا می‌گوید: ۶۰ تن زباله ماهانه در این روستا تولید می شود و برای مدیریت این زباله ها ابتدا ظروف جمع آوری پلاستیکی را در اختیار مردم قرار دادیم و روزانه زباله های‌تر را  از مردم تحویل می گیریم و زباله‌های خشک را نیز هفته‌ای یکبار از آن‌ها خریداری می‌کنیم.

او هم می گوید ۸۰ درصد زباله های نشسته بر ساحل محمود آباد تاکنون جمع آوری شد و بقیه نیز جمع آوری می شوند.

از استاندار در خصوص حمایت از شرکت های دانش بنیانی که در زمینه مدیریت پسماند فعال هستند می پرسم و می گوید: برای مدیریت زباله‌های استان سازمان پسماند را تشکیل دادیم و اگر بتوانیم اعتباری  در این خصوص دریافت کنیم به این تشکل‌ها و گروه‌های مردم نهاد که دغدغه حل مشکل زباله را دارند نگاه ویژه ای خواهیم داشت.