حجت الاسلام عادل محسنی کارشناس و پژوهشگر مذهبی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: امام رضا (ع) امام مهربانی و به تعبیر آیت اللّه قاضی رأفت او لمس شدنی است و ایشان مظهر محبّت الهی هستند. اگر کسی با اخلاص به زیارت امام هشتم برود قطعاً رأفت کریمانه‌ ایشان شامل حال او خواهد شد.

 شعر فارسی که امام رضا (ع) در جواب عالمی خواندند

وی داستانی از یکی از علما درباره اینکه چگونه با اهل بیت (ع) ارتباط پیدا کنیم، نقل کرد و گفت:  مرحوم علامه  اشرفی که از بزرگان عصر خود بود، هنگامی که یکی از شاگردان ایشان قصد سفر به مشهد مقدس را داشت به او گفت که سلام ما را به امام رضا (ع) برسان و از ایشان پاسخ بگیر. شاگرد با تعجت گفت: سلام می‌رسانم، امّا چگونه پاسخ بگیرم؟ استاد فرمود: امام، امام الرئوف است؛ پاسخ تو را خواهد داد.

بیشتر بخوانید 

• ماجرای دیدار آیت الله بهجت(ره) با امام رضا(ع)/ در گرفتاری ها به چه کسی پناه ببریم؟+ فیلم
  

  ---

این کارشناس مذهبی در ادامه افزود: وقتی شاگرد عازم مشهد شد در آنجا حال خوشی پیدا کرد و رو به روی ضریح  علی بن موسی الرّضا (ع) را می‌بیند که بر قبر تکیه داده اند و او را نگاه می‌کند. شاگرد به امام رضا (ع) می‌گوید: استادم سلام رساند و از شما پاسخ می‌خواهد، حضرت پس از جواب سلام  شعری به فارسی خواندند که بسیار نکته در آن نهفته است .

آینه شو جمال پری طلعتان طلب                           جاروب کن تو خانه پس مهمان طلب

حجت الاسلام محسنی در تفسیر این شعر و داستان گفت: اگر بخواهیم جوابی از آسمان و اهل بیت (ع) بگیریم باید تمام وجودمان خدایی باشد «الْقَلْبُ‏ حَرَمُ‏ اللَّهِ»؛ آینه دل را باید صیقل داد تا آینه تمام نمای رخ یار شود.

علّت نامگذاری سلسله الذهب

حجت الاسلام محسنی در مورد علت نامگذاری حدیث سلسله الذهب تصریح کرد: امام رضا (ع) با ورود خود به ایران بذر محبّت و عشق به ولایت را در سراسر ایران کاشت و یکی از این الطاف که به یادگار گذاشتند هنگامی بود که به شهر نیشابور رسیدند و حدیث سلسله الذّهب را انشاء کردند که بسیاری از محدثین آن را نوشته و برخی نیز سینه به سینه این حدیث را نقل کرده اند ؛ این حدیث روایت زنجیره اش از علی بن موسی الرضا و اجداد پاکشان تا ذات باری تعالی می‌رسد و به همین دلیل سلسله الذّهب یعنی زنجیر طلایی، نورانی و درخشان نامیده شده است ؛ زیرا هم سند معتبر است و هم در اوج پاکی و پاکیزگی است.

شرط دژ بودن توحید الهی چیست؟

وی گفت: علی بن موسی الرضا (ع) در حدیث سلسله الذهب فرمودند: «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ حِصْنِی‏» کلمه‌ توحید دژ الهی است؛ «فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی» هر کس وارد این دژ بشود در امنیّت کامل از عذاب الهی خواهد بود، سپس در انتها فرمودند: «بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا»؛ این دژ وقتی می‌تواند امنیّت در برابر عذاب داشته باشد که دژبانش امام رضا (ع) باشد. در اینجا امام مستقیم به مدیریت جامعه اسلامی اشاره می‌کند که  وقتی عامل نجات از عذاب و امنیّت اجتماعی خواهد شد که دژبان این دژ امام معصوم باشد.

امام،مرز شناسایی توحید خالص از توحید ناخالص

این کارشناس مذهبی در ادامه افزود: این مسئله بسیار مهم است که امام معصوم هم در مرحله‌ تبیین حدود، مرزبان توحید خالص از توحید ناخالص باشد ، هم در صیانت از امنیّت جامعه‌ اسلامی و همچنین در امور عقیدتی زیرا کلمه‌ «لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ» در جامعه‌ اسلامی و انسانی وقتی می‌تواندعامل نجات و امنیّت همه جانبه‌ بشر باشد که زمام مدیریت تربیت جامعه به دست کسی مثل امام رضا (ع) و امامان باشد.

امام بیانگر حدود توحید الهی

حجت الاسلام محسنی در باب اینکه امام حدود الهی را برای ما بیان می‌کند، ادامه داد: امام در مرحله‌ معرفت، دژبان قلعه‌ امنیّت الهی است و همچنین در تربیت عمومی جامعه‌ ، مدیر و مجری است . در نتیجه اگر امام در چنین جایگاهی نباشد جامعه ای جز تکفیری های کنونی و خوارج  ایجاد نمی‌شود.

امام محور ایجاد امنیت در جامعه

او در مورد اینکه امام در راس امور جامعه قرار دارد و ایجاد کننده امنیت است، گفت: با حدیث سلسله الذهب که امام هشتم در نیشابور نقل کردند ، این مطلب  تبیین می شود که توحید در مرحله‌ توصیف،  تربیت و  اجرا در جامعه اسلامی و انسانی باید به محوریّت دژبانی مانند امام رضا (ع) و  معصومین (ع) باشد «بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا»؛ زیرا امام تنها ضامن اجرای توحید در جامعه‌ انسانی برای رسیدن به «أَمِنَ‏ مِنْ‏ عَذَابِی» یعنی همان امنیّت فکری، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است. ‏

دلایل به وجود آمدن انحرافات در جامعه

وی در انتها دلیل انحرافات موجود در جامعه را مطرح کرد و افزود: تمام انحرافات اجتماعی، سیاسی و اخلاقی وقتی ایجاد می شود که ما از توحید ناب الهی که مرزبان اجرای دستورات آن امام است، دور شویم تا جایی که آن‌قدر جامعه از خدا دور می‌شود که تبدیل به یک حیوان درّنده شده که به یکدیگر رحم نمی‌کنند ، مانند تمدنی که در برخی کشور‌های غربی شاهد آن هستیم.

انتهای پیام/