به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، مشکلی که بسیاری والدین و معلم‌ها با آن روبرو هستند، عینک نزدن کودکانی است که باید عینک بزنند. برخی از این کودکان به قصد عینک نمی‌زنند. برخی فراموش می‌کنند که باید عینک بزنند. برخی فراموش می‌کنند که عینک را با خود به مدرسه ببرند. برخی وانمود به این فراموشی می‌کنند.

برخی فکر می‌کنند که با عینک زدن مورد تمسخر و استهزا قرار می‌گیرند و حتی دیگران روی آن‌ها اسم می‌گذارند. برخی فکر می‌کنند که با عینک زشت می‌شوند. برخی عینک را مزاحم می‌دانند و با آن راحت نیستند، مخصوصا وقت جست و خیز کردن و تحرک داشتن و .... دلایل عینک نزدن بسیار است. در واقع کودکانی که نمی‌خواهند عینک بزنند، مدام دنبال بهانه‌ای هستند تا دلیل تراشی کنند و از عینک زدن طفره بروند.

بیشتر بخوانید

• همه چیز در مورد چشم‌های تنبل! 

*اجازه دهید قاب عینک، مدل عینک، جنس و رنگ آن را خودش انتخاب کند، حتی اگر چیزی که شما انتخاب کرده‌اید، مناسب‌تر باشد. این کار باعث می‌شود که کودک از عینکش بیشتر لذت ببرد. او چیزی که دوست دارد و دلخواهش است را راحت‌تر می‌پذیرد تا چیزی که انتخاب شما است.

هر بار چیزی را بهانه می‌کنند، با هم بحث‌تان می‌شود. سعی کنید آرام بمانید، برایش جایزه در نظر بگیرید، ولی اقدامات شما یا بی‌تاثیرند یا تاثیر کوتاه‌مدت دارند. بیشترین شکایتی که کودکان عینکی می‌کنند و به خاطر آن عینک نمی‌زنند، مورد خنده و مسخره بقیه کودکان قرار گرفتن است. «عینک نمی‌زنم، چون مسخره ام می‌کنند».

اگر بچه‌های دیگر در مدرسه بگویند خوب است، آن‌ها هم همان حرکت را انجام می‌دهند و می‌گویند خوب است. اگر بقیه بگویند خوب نیست و بخندند، آن‌ها هم انجام نمی‌دهند. نه فقط در مورد عینک زدن، در بسیاری موارد دیگر نیز این رفتار در آن‌ها دیده می‌شود. با آنکه استفاده از عینک جنبه سلامتی، پزشکی دارد، ولی دیدگاه بچه‌ها به این موضوع، همان حالت قبل است. شاید بخشی از این مشکل مربوط به نحوه برخورد خود والدین است.

چند بار در جمع و در حضور کودک خود به دیگری گفته‌اید: «بعید می‌دانم عینک بزند» یا اینکه «عینک نزن، لنز چطوره؟ نظرت درباره لنز چیست؟» شما با استفاده از این جملات پیام‌های نادرست را به او می‌رسانید و او فکر می‌کند که در واقع عینک زدن یک کار غیر عادی و حتی غلط است، بنابراین نخستین گام این است که به جمله‌هایی که می‌گویید، بیشتر توجه کنید.

حرکت دوم این است که خودتان هم عینک بزنید. کودکان عاشق کپی کردن هستند. تقلید کردن از بزرگ‌تر‌ها برای آن‌ها لذت‌بخش است. اگر والدین کودک عینکی نباشند، کودک هم به سختی می‌پذیرد که عینک بزند، برعکس اگر والدین کودک عینکی باشند، او هم راحت‌تر عینک زدن را قبول می‌کند. به جای بحث و جدل بهتر است وارد عمل شوید. اگر عینکی نیستید، یک قاب عینک تهیه کنید و به جای شیشه طبی در آن شیشه معمولی بیندازید. سعی کنید عینک را بیشتر در حضور فرزندتان بزنید. شاید بهترین الگو و نمونه برای او هستید، بنابراین با اطمینان و اعتماد بیشتری عینک می‌زنند و در برابر خنده و مسخره کردن‌های بقیه کودکان هم اطمینان بیشتری به خودشان دارند.

حرکت سوم این است که شما نمی‌دانید در مدرسه چه حرف‌هایی بین کودک‌تان و بقیه دوست‌هایش رد و بدل می‌شود، اما از چیز‌هایی که در خانه اتفاق می‌افتد، آگاه هستید. اگر کودک‌تان را به خاطر عینک زدن در مدرسه مسخره کنند، او نه تنها در مدرسه، بلکه در خانه هم عینک نخواهد زد. اگر نمی‌زند، او را مجبور نکنید، بلکه از یک راه دیگر وارد عمل شوید، مثلا یک قانون جدید در خانه بگذارید: «اگر می‌خواهی تلویزیون تماشا کنی، باید عینک بزنی» یا «در صورتی اجازه داری کامپیوتر، بازی‌های رایانه‌ای، تبلت و .. را داشته باشی که عینکت را بزنی». وضع قوانین جدید در خانه باعث می‌شود حداقل در محیط خانه مجبور به انجام این کار شود.

حرکت چهارم این است که اجازه دهید قاب عینک، مدل عینک، جنس و رنگ آن را خودش انتخاب کند، حتی اگر چیزی که شما انتخاب کرده‌اید، مناسب‌تر باشد. این کار باعث می‌شود که کودک از عینکش بیشتر لذت ببرد. او چیزی که دوست دارد و دلخواهش است را راحت‌تر می‌پذیرد تا چیزی که انتخاب شما است، ولو اگر بهترین انتخاب ممکن باشد.

عینک زدن کودکان خردسال

در این سنین، بهترین روش برای تشویق کردن آن‌ها به عینک زدن، لذت بردن از دید خوب داشتن است. در این گروه سنی، بهترین روش همین است.

به کودک خردسال خود یک عینک بدهید. بعد یک اسباب‌بازی دستش بدهید. کودک وقتی که تصویر را واضح می‌بیند، آن را می‌پذیرد. عینک مناسبی برای او انتخاب کنید. رد عینک روی بینی‌اش را قرمز نکند و بند محکم و چسبان نداشته باشد. به همان آسانی که با عینک ارتباط برقرار کرده، می‌تواند با آن دچار عذاب و ناراحتی شود و از زدن آن سرباز زند.

عینک زدن کودکان ۲ – ۶ ساله

در این سن نمی‌توانید او را به انجام هر کاری که می‌خواهید مجبور کنید. اگر عینک می‌زنید، عینک خودتان را نشان او دهید. اگر در نزدیکان و دوستان کسی عینکی است، او را به فرزندتان معرفی کنید. حتی شخصیت‌های کارتونی و شخصیت‌های کتاب‌ها نیز می‌توانند به کمک شما بیایند. سعی کنید تاکید بر این داشته باشید که دید انسان‌ها با عینک بسیار بهتر می‌شود و این کار را خیلی از آدم‌ها انجام می‌دهند.

عینک زدن کودکان دبستانی

در این رده سنی، معمولا عینک یا یک چیز هیجان‌انگیز است که کودکان دوست دارند بار‌ها و بار‌ها امتحانش کنند یا یک چیز مزاحم و مسخره که کودکان از زدن آن امتناع می‌کنند. اگر چنانچه کودک شما هم جزء آن دسته‌ای است که عینک را دوست ندارد، علیه او جبهه نگیرید و به زور به او عینک را ندهید، در عوض با او حرف بزنید و نشانش بدهید که با عینک زدن سردرد و سرگیجه‌اش برطرف می‌شود و دید بهتری پیدا می‌کند. به او اعتماد به نفس بدهید، حتی بگویید که با عینک بسیار زیباتر می‌شود او دوست دارد که از زبان شما جملات مثبت بشنود.

جملات خوب و مثبت خود را از او دریغ نکنید. بر فواید عینک تاکید کنید. بگویید که با عینک زدن در مدرسه هم بهتر عمل می‌کند، زندگی برایش آسان‌تر می‌شود و دید بهتری پیدا می‌کند. اگر با تمام راهکار‌ها باز هم امتناع کرد، از معلم و بقیه افراد خانواده کمک بگیرید. حمایت دیگران وقتی که در جریان این مسئله قرار گرفته‌اند، بسیار تاثیرگذار است. حتی به معلم بگویید که بعضی از بچه‌ها او را مسخره می‌کنند و چه بسا که این مسئله نیز برطرف شود.

منبع: زندگی آنلاین

انتهای پیام/