به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، روایت اولیه مرگ تلخ عسل، یک شنبه ۲۵ خرداد در صفحه حوادث روزنامه خراسان منتشر شد و پس از آن بود که افکار عمومی راجع به ابعاد اجتماعی این فاجعه دردناک مطالبه گری کرد و خواستار پیگیری بیشتر جزئیات این حادثه و همچنین بررسی اهمال احتمالی سازمان‌ها و نهاد‌های متولی در این زمینه شد.

با دو نفر از همسایه‌های «عسل» گفتگو می‌کنیم. صدای شان پر از بغض است؛ یکی از همسایگان که مدعی است هم خودش و هم یکی از اقوامش در ماه‌های قبل با اورژانس اجتماعی (۱۲۳) تماس گرفته اند، می‌گوید: «مدتی قبل متوجه شدیم نامادری این دختر خردسال را آزار و اذیت می‌کرد.

 

 

او افزود: نامادریش عسل را در زمستان، در سرمای شدید ساعت ۶ صبح از خواب بیدار و موی دخترک را خیس می‌کرد و به اجبار، عسل را با مو‌های خیس برای نظافت به حیاط خانه می‌فرستاد، این آزار و اذیت‌ها ادامه داشت و صدای ناله‌های عسل از داخل خانه به گوش می‌رسید.

 

این همسایه ادامه داد: آثار سوختگی و کبودی روی بدن عسل مشهود بود، وقتی متوجه طولانی شدن آزار و اذیت‌ها شدیم، با اورژانس اجتماعی تماس گرفتیم و موضوع را مطرح کردیم.

 

او بیان کرد: اولین تماس‌های ما به آذر سال قبل بر می‌گردد، ولی مسئولان اورژانس اجتماعی به محل مراجعه نکردند تا این که بچه چند روز قبل فوت شد و پلیس برای بررسی به محل مراجعه کرد. وقتی با ۱۲۳ تماس می‌گرفتیم به ما اعلام می‌کردند یا دختر بچه یا فامیل درجه یک کودک باید تماس بگیرند تا ما رسیدگی کنیم.

 

 

یکی دیگر از همسایگان در این باره مدعی شد، ما هر وقت این دختر را می‌دیدیم آثار آزار و اذیت روی صورت او دیده می‌شد، هر روز صدای وحشتناک کتک زدن عسل از خانه آن‌ها به گوش می‌رسید و هر وقت از عسل درباره زخم‌های روی بدنش می‌پرسیدیم از ترس نامادری بهانه‌هایی همچون نیش زنبور  می‌آورد و همیشه کتک خوردنش را پنهان می‌کرد، یک روز با ۱۲۳ تماس گرفتم کارشناس ۱۲۳ اعلام کرد، چون اطلاعات شما کامل نیست ما نمی‌توانیم بیاییم، من ۱۵ دقیقه با آن کارشناس صحبت می‌کردم و کارشناس دوباره می‌گفت باید اطلاعاتتان دقیق باشد و هر بار تماس می‌گرفتم جلوی پای ما سنگ می‌انداختند و نمی‌آمدند.

 

 

او افزود: درباره این اتفاق‌ها هم وقتی به پدر عسل اطلاع می‌دادیم تاثیر خاصی نداشت. همچنین فردی که خود را عمه عسل معرفی کرده است، با ارسال پیام به کانال تلگرامی «اخبار خراسان» مدعی شد: هفته پیش، در روستای خانه پدری ام بودم، به نامادری اش اعتراض کردم که چرا بدن بچه کبود است؟ به من حمله کرد و کتکم زد و دعوا شد، نامادری اش این قدر کتکش زده بودکه بچه زرد و کبود بود، همه علایم زخم در بدنش بود، بچه را بردند بهزیستی، باز بعد از ۲۰ روز آوردنش.

این زن در بخشی از اعترافات خود گفت: فقط به خاطر یک موضوع بی اهمیت که از عسل خواستم به داخل اتاق برود و به حرفم گوش نکرد، خیلی عصبانی شدم. در همین حال زانویم را روی مهره‌های کمرش گذاشتم و سرش را با دستم به پشت خواباندم، بعد از آن دیدم رنگ عسل پریده است.

حمیدرضا پوریوسف مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی در پاسخ به ادعا‌های مطرح شده درباره بی تفاوتی اورژانس اجتماعی به تماس‌های تلفنی همسایگان عسل و گزارش کودک آزاری، گفت: کودک آزاری زمانی به ما گزارش شده که کودک فوت شده بوده و فرصت مداخله همکاران ما وجود نداشته است.

 

او افزود: به صراحت باید اعلام کنیم بهزیستی بعد از فوت کودک از موضوع مطلع شد و این گلایه را از بیمارستان داریم که چرا به محض این که مطلع شده اند به ما خبر نداده اند.

مدیرکل بهزیستی خراسان رضوی در پاسخ به ادعای برخی همسایگان که از آذر پارسال تماس‌هایی را با اورژانس اجتماعی ۱۲۳ داشته اند، اما اورژانس اجتماعی از حضور در محل خودداری کرده است، ادامه داد: این موضوع بعید است و ممکن است از افراد نشانی خواسته شده باشد و این افراد نشانی را نداده باشند یا موضوعاتی این چنینی در کار باشد، زیرا وقتی کارشناس پشت خط از هر مرجعی به این قطعیت برسد که کودک آزاری در حال رخ دادن است وارد عمل می‌شود، ولی اگر به دلیل شلوغی خطوط کارشناس پاسخ نداده باشد موضوع متفاوت است واین نکته را باید بگوییم که اگر کم کاری از سوی کارشناس اورژانس اجتماعی انجام شده باشد با این فرد یا افراد برخورد می‌شود و اگر حتی ما برخورد نکنیم دستگاه قضا وارد عمل می‌شود.

 

 

 

 

تحقق وعده های بهزیستی با پیامک در اسرع وقت به اطلاع می‌رسانم