به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره طارق هشتاد و ششمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.

محتوای این سوره به معاد می‌پردازد و بیان می‌کند خداوند قادر است انسان را پس از مرگ، دوباره زنده کند. این سوره درباره اهمیت قرآن سخن می‌گوید و آن را سخنی قاطع و روشنگر معرفی می‌کند.

آیه نهم سوره طارق از آیات مشهور است و قیامت را «یوم تبلی السرائر: روزی که راز‌ها فاش می‌شود» می‌خواند.

پیامبر (ص) درباره سوره طارق می‌فرماید: هر کس سوره طارق را قرائت کند، خداوند به تعداد ستارگانی که در آسمان است به او ده حسنه می‌دهد. پیامبر (ص) آموختن سوره طارق را وسیله‌ای برای تقرب به خداوند و عاملی برای بخشش گناهان بجز شرک می‌داند.

امام صادق (ع) نیز فرمودند: هر که در نماز‌های واجب خود سوره طارق را بخواند، در روز قیامت نزد خداوند مقام و منزلتی والا خواهد داشت و از همراهان انبیا و یارانشان در بهشت خواهد بود.

فایل صوتی تلاوت سوره طارق با صدای فارس عباد

متن سوره طارق همراه با ترجمه 

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

وَ السَّمَاءِ وَ الطَّارِقِ ﴿١﴾

سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱)

وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿٢﴾

و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست؟ (۲)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿٣﴾

آن اختر فروزان (۳)

إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿٤﴾

هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او گماشته شده است (۴)

فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿٥﴾

پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است؟ (۵)

خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ ﴿٦﴾

از آب جهنده‌اى خلق شده (۶)

یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَ التَّرَائِبِ ﴿٧﴾

که از صلب مرد و میان استخوان‌هاى سینه زن بیرون مى‌آید (۷)

إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿٨﴾

در حقیقت او خدا بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (۸)

یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿٩﴾

آن روز که راز‌ها همه فاش شود (۹)

فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿١٠﴾

  پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (۱۰)

وَ السَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿١١﴾

سوگند به آسمان بارش‌انگیز (۱۱)

وَ الْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿١٢﴾

سوگند به زمین شکافدار آماده کشت (۱۲)

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿١٣﴾

که در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (۱۳)

وَ مَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿١٤﴾

 و آن شوخى نیست (۱۴)

إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿١٥﴾

آنان دست به نیرنگ مى‌زنند (۱۵)

وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿١٦﴾

 و  من نیز دست به نیرنگ مى‌زنم (۱۶)

فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿١٧﴾

پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار (۱۷)

انتهای پیام/