مهرداد ثابت روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با کمبود محبت از سنین پایین تا بزرگسالی افراد اظهار کرد: از اساسی ترین عوامل رشد شخصیت در سال‌های اول زندگی کودک، رابطه او با اعضای خانواده(بخصوص مادر) است، چرا که معمولا والدین بدون هیچ قید و شرطی و حتی بدون در نظر گرفتن منافع شخصی و هر گونه احساس ترس با لذت کامل به فرزندان خود محبت می‌کنند.

وی افزود: با این وجود، برخی از افراد با رسیدن به سنین بلوغ مورد محبت و لطف خانواده خود قرار نمی‌گیرند و والدینشان، آن‌ها را از محبت کردن محروم می‌کنند و یا مهر و محبت ورزیدن به فرزند خود را مشروط و از روی عادت و تکرار انجام می‌دهند.

این روانشناس با اشاره به پیامدهای منفی کمبود محبت در افراد تصریح کرد: محبت، حمایت و مراقبت کردن از کودکان در ادراک آن‌ها نسبت به خود و جهان پیرامون تأثیر بسزایی دارد؛ به طوری که وقتی والدین به فرزند خود محبت می‌کنند در حقیقت نقش حمایت گری و قابل اعتمادی برای او دارند، اما اگر والدین نقش خنثی و طرد کننده‌ای داشته باشند حس دلبستگی ناایمن را در فرزند خود شکل می‌دهند.

ثابت گفت: دلبستگی ناایمن منجر به ایجاد خشم می‌شود، اما دلبستگی به عنوان مکانیسم تنظیم کننده عواطف می‌تواند تعیین کننده الگوهای خشم در افراد شود، چرا که این الگوها تا بزرگسالی باقی می‌مانند، این در حالی است که دلبستگی و نحوه مدیریت خشم از عوامل موثر بر سلامت ازدواج هستند.

وی با اشاره به راهکارهایی برای کمبود محبت در افراد افزود: والدین نباید محبت کردن به کودکان را محدود به تأمین مایحتاج اولیه زندگی مانند خوراک و پوشاک کنند و در مقابل, باید به فرزند خود نزدیک شوند و با او ارتباط صمیمانه داشته باشند و برای تأمین نیازهای اساسی او به ویژه محبت کردن از هیچ کوششی دریغ نورزند تا این کمبود در بزرگسالی به شکل‌های منفی خود را نشان ندهد.

بیشتر بخوانید

• چگونه با نوجوان امروز رفتار کنیم؟
• نه گفتن؛ مهارتی که از کودکی باید آموزش داده شود

انتهای پیام/