به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان، هنگ‌کنگ، جزیره‌ای نیمه‌خود‌مختار و در حاکمیت چین است. حاکمیتی که از سال ۱۹۹۷ تاکنون برقرار بوده است. هرچند این شهر جزیره‌ای، بیشتر با آسمان‌خراش‌ها، بندرگاه‌ها و ثروتش شناخته شده، اما چند ماهی می شود که به واسطه اعتراضات ِ گاه و بی‌گاه شماری از مردم این منطقه، توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است. 

تجمعات و اعتراضاتی که با تقدیم لایحه قانونی استرداد مجرمین به شورای قانون‌گذاری رقم خورد و با تصویب قانون امنیت ملی هنگ‌کنگ به اوج خود رسید.

لایحه استرداد مجرمین که در صورت اجرایی شدن آن، مقامات هنگ‌کنگ اجازه داشتند مظنونان را بدون نیاز به موافقت دو جانبه به حوزه‌های مختلف قضایی از جمله چین تحویل دهند، به دلیل اعتراضات به حالت تعلیق درآمد. اما اخیراً قانون امنیت ملی هنگ کنگ به تصویب رسید و براساس آن کنگره ملی خلق چین می تواند قانونی را پیشنهاد و ارائه کند که با جدایی طلبان و  افرادی که با حمایت دولت‌های بیگانه سعی در ایجاد تنش دارند، مقابله کنند.

دخالت دولت‌هایی مانند واشنگتن و لندن در برپایی اعتراضات هنگ‌کنگ چنان علنی بوده که در تصاویر مربوط به تجمعات، به جای نماد این  جزیره نیمه‌خود‌مختار، پرچم‌های آمریکا و انگلیس به وضوح به چشم می خورد.

ردپای لندن و واشنگتن در اعتراضات هنگ کنگ

باوجود اینکه ۱۵۵ سال( از ۱۸۴۲ تا ۱۹۹۷) از زمانی که هنگ‌کنگ مستعمره انگلیس بوده، می گذرد، اما چشمان لندن همچنان دنبال این بندر زیبا بوده و به گفته مقامات چین، درصدد یافتن راهی برای بازکردن جای پای خود در آن هستند و از هر بهانه ای برای ایجاد ناآرامی استفاده می کنند.

نمونه این امر به انتخابات سال ۲۰۱۷ برای تعیین رئیس دولت هنگ‌کنگ برمی‌گردد که در آن نامزد‌های انتخابات باید مورد تایید دولت چین قرار می گرفتند و انگلیس از همین موضوع برای راه‌اندازی اعتراضات گسترده استفاده کرد.

الحاق مجدد این شهر نیمه خودمختار به خاک چین ( سال ۱۹۹۷) به دنبال رایزنی‌های پیچیده میان پکن و لندن محقق و قانون اساسی هنگ‌کنگ هم توسط دو کشور نوشته شد، از آن زمان هنگ‌کنگ به صورت «یک کشور، دو نظام» اداره می شود. با این وجود، مقامات انگلیس نظارت دولت مرکزی چین بر این منطقه را «بیش از اندازه» می دانند.

تصویب قانون امنیت ملی هم مورد دیگری بود که با موضع گیری‌های وزرای امورخارجه انگلیس و شرکای دیگر آن یعنی استرالیا و کانادا مواجه شد. آنها حتی در زمان طرح این لایحه هم نگرانی خود را با صدور بیانیه‌ای مشترک نسبت به ایجاد سازوکار «اجرای دفاع از امنیت ملی منطقه اداری ویژه هنگ کنگ» ابراز کردند.

واشنگتن هم سر دیگر این دلواپسی‌ها بوده و دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، چین را تهدید کرد که اگر قانون امنیت ملی را در مورد هنگ کنگ اجرا کند، واشنگتن واکنش شدیدی نسبت به این اقدام پکن نشان خواهد داد.

مایک پمپئو،وزیرامورخارجه آمریکا هم  این طرح را «دور زدن فرآیند‌های قانونی و چشم پوشی از خواسته مردم هنگ‌کنگ» دانست که به از بین رفتن خودمختاری هنگ کنگ منتهی خواهد شد.  این اظهارنظرها تا تهدید به بازنگری واشنگتن در قبال «یک کشور، دو نظام» هم پیش رفت. پکن اما، این رویکردها را دنباله سیاست‌های چندساله آمریکا می داند تا با توسل به آنها دست به تجزیه چین بزنند.

شبه‌جزیره ماکائو هم مانند هنگ‌کنگ از مناطق تجاری، اداری آزاد چین محسوب می شود، اما  تا به حال کوچکترین اختلافی با پکن نداشته است. اما تایوان که در دوران جنگ سرد از جمهوری خلق چین اعلام خود مختاری کرد، هر از چندی با تحریک انگلیس و آمریکا به موضعگیری علیه پکن اقدام می‌کند تا جایی که تسای اینگ ون، رئیس‌جمهور تایوان به دنبال اعتراضات اخیر در هنگ کنگ به معترضان وعده تهیه طرحی از سوی دولت خود را داد.

براساس برخی از تحلیل‌ها، جمهوری‌خواهان در این برهه زمانی به سراغ کارت چین رفتند تا از این طریق روی بی‌تدبیری‌هایی که به واسطه سیاست‌های غلط آنها در مواجهه با همه‌گیری ویروس کرونا گریبان مردم این کشور را گرفته سرپوش‌گذاشته و با پرداختن به اعتراضات هنگ‌کنگ، ذهن شهروندان آمریکایی را از 112 هزار جانباخته (تاکنون) و ۳۶ میلیون بیکاری که به واسطه بی تدبیری‌های آنها در زمان همه‌گیری این ویروس در این کشور به جا ماند پرت کنند. واشنگتن در همین راستا سیاست‌های جدیدی را علیه پکن وضع کرد و این اقدام درحالی انجام شد که به واسطه برنامه‌های ترامپ برای وضع تعرفه‌های مضاعف برای واردات از چین، دو سالی می شود که دو کشور در جنگی تجاری به سرمی برند.

با این حال تا امروز، هنگ‌کنگ تاکنون از این تعرفه‌های تنبیهی معاف بود، به واسطه اینکه منطقه آزاد تجاری محسوب می‌شد از مزیت‌های  تجارت بدون مانع با آمریکا برخوردار بود، اما نامه‌ مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا  مبنی براینکه  با تصویب قانون جدید در چین دیگر برای واشنگتن تمایزی میان چین و هنگ‌کنگ وجود ندارد قطعا شرایط را تغییر خواهد داد، چراکه او خواستار لغو قوانین وضعیت ویژه تجاری هنگ‌کنگ هم شده است.

خون رنگین معترضان هنگ‌کنگی در مقابل سیاه‌پوستان آمریکایی

بعد از مدت‌ها بحث بر سر نحوه شیوع کووید- ۱۹ هم‌اکنون اختلافات میان پکن و واشنگتن وارد فاز تازه‌ای شده است. ترامپ در واکنش به تصویب قانون جدید امنیت ملی هنگ‌کنگ در چین، تنبیه‌های تجاری تازه‌ای را علیه این کشور تصویب کرد و سخنگوی وزارت خارجه پکن هم  از واشنگتن خواست تا  «به جای دخالت‌های مذبوحانه در امور دیگر کشورها، دنبال کاری مثبت برای جامعه جهانی باشد».

به عقیده دولتمردان چینی،  این رویکرد آمریکا در قبال چین و هنگ‌کنگ را می توان ادامه سیاست‌های آنها در رابطه با جنگ تجاری علیه پکن دانست که با روی کار آمدن ترامپ شدت گرفته است. 

اظهارات مقامات کاخ سفید و حامیان آنها نظیر تایوان و برخی از کشورهای اروپایی در حمایت از معترضان هنگ‌کنگی در حالی انجام می‌شود که ایالت‌های مختلف آمریکا این روزها عرصه جنگ داخلی علیه رفتارهای نژاد پرستان و مقابله با خشونت پلیس در برابر رنگین پوستان شده است. اعتراضاتی که هرچند حمایت‌های گسترده مردمی در سراسر دنیا را به همراه داشته اما به سختی توانست محکومیتی از سوی همپیمانان آمریکا داشته باشد. 

نکته قابل توجه اینجاست که هرچند دولت ترامپ برای غلبه بر راه‌اندازی تجمع‌های اخیر در آمریکا دست به دامن پلیس ضد شورش، ارتش و گاز اشک آور و حتی شلیک گلوله شده و هنوز موفقیتی در مقابله با ویروس کرونا هم نداشته است، اما همچنان اصرار دارد که به زعم خود از حقوق معترضان در هنگ کنگ دفاع کرده و در امور داخلی چین دخالت کرده و راه و چاه را به آنها نشان دهد.

برای درک بهتر دلایل حضور مخالفان در هنگ‌کنگ و آمریکا می توان به علت اصلی حضور معترضان در خیابان اشاره کرد.

هنگ‌کنگ یکی از از مهم‌ترین بازار‌های مالی و تجاری آسیا و حتی جهان به‌شمار رفته و به دلیل توسعه و ثباتی که در آن حاکم شده  به عنوان شهری شناخته می شود که یکی از آزاد ترین اقتصاد ها را در دنیا داشته و به همین دلیل فضای مناسبی برای رقابت های بین المللی و کار دارد . ساکنان هنگ‌کنگ  تیم جداگانه‌ای در المپیک از چین دارند و همانند ماکائو برای محافظت از خود در برابر کشورهای دیگر به ارتش چین متکی هستند.

  مهر ماه سال ۱۳۹۳ جمعی از معترضان هنگ‌کنگی تحت عنوان  «برگزاری انتخابات آزاد» در این منطقه نیمه خودمختار به خیابان ها آمدند و به دنبال دخالت‌های مقامات آمریکایی نخستین جرقه‌های اعتراضات در هنگ‌کنگ زده  شد که تا امروز هم هر از چندی با اسم «جنبش چتر» به آن دامن زده می شود. این نامگذاری به واسطه استفاده از تظاهرکنندگان از چتر‌ در برابر گرما و بارندگی بوده است. اما درخواست برگزاری انتخابات بدون نظارت پکن بر کاندیدها در حالی مطرح می‌شود که بر اساس قانون این شهر جزئی از چین بوده و  تایید نامزدها می تواند با نظارت این کشور انجام شود.

آمریکا بیش از ۱۰ روز است که به واسطه قتل جورج فلوید، سیاه‌پوست آمریکایی، به دست پلیس این کشور در آتش خشم مردم می‌سوزد. خشمی که ترامپ سعی دارد با کوچک‌شمردن آن بر کاهش محبوبیت خود که به  ۴۴ درصد رسیده است سرپوش بگذارد و همچنان به انتخابات پیشرو امید داشته باشد. برای دستیابی به این منظور هم تلاش می کند تا هرچه بیشتر بر طبل تنش ها در تعملات این کشور با چین بکوبد تا شاید آمریکایی ها فراموش کنند که بی تدبیری او باعث شیوع گسترده ویروس کرونا و به دنبال آن مرگ هزاران شهروند این کشور و از بین رفتن مشاغل شد و به یاد نیاورند که او درحالی پشت میز خود در کاخ سفید نشسته بود که به سوی معترضان به نژاد پرستی در آمریکا شلیک می‌شد و هیچ آماری از مجروحان و بازداشتی‌ها منتشر نمی شد.   

انتهای پیام/