محمد اشرف غنی و عبدالله عبدالله پس از گذشت چند ماه از تنش های انتخاباتی سرانجام در تاریخ ۲۸ ثور/ اردیبهشت توافقنامه ای سیاسی برای حل تنش های انتخابات ریاست جمهوری امضا کردند.

بر اساس این توافقنامه، اشرف غنی به عنوان رئیس جمهور باقی خواهد ماند و عبدالله عبدالله نیز ضمن رهبری شورای عالی مصالحه، در ۵۰ درصد کابینه سهم خواهد بود.

در این راستا، «سید احمد موسوی مبلغ»، رئیس خبرگزاری اطلس و کارشناس مسائل سیاسی افغانستان در گفتگو با خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، ابعاد مختلف این توافقنامه و پیامدهای احتمالی آن و همچنین آینده روند صلح را تشریح کرده است که متن کامل این گفتگو را در زیر مشاهده می کنید:

موافقتامه سیاسی میان اشرف غنی و عبدالله عبدالله چقدر برای پایان بحران های افغانستان موثر خواهد بود و چه چشم اندازی برای آینده روند صلح می توان ترسیم کرد؟

موافقتامه ای که میان اشرف غنی و عبدالله عبدالله به امضا رسیده هرچند بخشی از بحران سیاسی افغانستان را به صورت مقطعی کاهش خواهد داد اما به معنای پایان بحران در افغانستان نیست.

چند مساله حائز اهمیت است که اینها در ادامه بحران در افغانستان تاثیر دارند:

مساله اول باز هم اختلافاتی است که بین رهبران سیاسی در رابطه با این موافتنامه وجود دارد. بخش زیادی از شخصیت های مستقل سیاسی و همچنین حزب جمعیت که عبدالله کاندید این حزب بود از موافقتنامه صورت گرفته رضایت ندارند و کماکان نسبت به ابطال نتیجه انتخابات اصرار دارند؛ بنابراین این شخصیت های سیاسی و احزاب که مخالف این موافقتامه بودند کماکان به عنوان یک مشکل در فراروی حکومت افغانستان حضور دارند.

مساله بعدی این است که این حکومت خلاف قانون اساسی و قوانین انتخاباتی است. بنابراین با اینکه کشورهای منطقه ای و خارجی از حرکت افغانستان به سمت حل بحران استقبال کرده اند اما در عین حال از نهادینه شدن تقلب و روش های غیر قانونی برای تعیین رئیس کشور نگرانی هایی دارند و این در آینده به افزایش عدم اعتماد این کشورها به حکومت افغانستان کمک می کند و این در دراز مدت مشکل ساز است.

مساله سوم این است که تازه بعد از اینکه حکومت جدید مستقر شود و شکل بگیرد اصلی ترین بحث که مذاکره با طالبان باشد آغاز خواهد شد. طالبان نه این حکومت را قبول دارند و نه شورای مصالحه ای که عبدالله در راس آن قرار دارد را پذیرفته اند و گفته اند که با آقای عبدالله به عنوان یک فرد حاضر هستند مذاکره کنند نه به عنوان رئیس شورای مصالحه.

بنابراین فاصله داشتن نگاه آمریکا، نگاه حکومت افغانستان و نگاه طالبان از یکدیگر در رابطه با مسائل افغانستان خودش مشکلی است که باید طرفین بر آن غلبه کنند و بحران ساز است.

مساله دیگر این است که ناامنی ها در افغانستان متاسفانه گشترش پیدا کرده است. بخش زیادی از بدنه نظامی طالبان با موافقتنامه صلحی که رهبران شان با آمریکا امضا کرده اند موافق نیستند. امکان ریزش اینها از ساختار طالبان و سرازیر شدن اینها به سمت بقیه گروه های تروریستی و در نتیجه افزایش جنگ و نامنی در افغانستان زیاد است.

از طرف دیگر مردم افغانستان با توجه به ضریب پایین حکومت در بین آنها نسبت به تامین امنیت شان از سوی حکومت و افزایش گروه های تروریستی بیمناک هستند و زمزمه هایی برای اینکه آمادگی هایی برای تهیه امکانت نظامی دفاعی بگیرند شنیده می شود.

بنابراین عدم ثبات دولت، عدم نزدیک بودن دیدگاه های طرف های درگیر در افغانستان، اختلافات در بین طالبان در مساله صلح و همچنین ناامیدی مردم از دولت برای تامین امنیت به عنوان چهار فاکتور اصلی و مهم برای ادامه دار شدن بحران در افغانستان مطرح است و به نظر می رسد که بحران افغانستان به این زودی ها حل نخواهد شد و کماکان بر دامنه بحران افزوده خواهد شد.

انتهای پیام/