داروی دیازپام در چه مواردی مورد استفاده قرار می‌گیرد؟
داروی دیازپام برای درمان اضطراب و کاهش اسپاسم عضلانی مصرف می‌شود.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، دیازپام جهت درمان اضطراب، سندرم ترک اعتیاد به الکل، اسپاسم‌های عضلانی و تشنج استفاده می‌شود.
نحوه استفاده:
این دارو به صورت محلول و ژل وجود دارد.
مقدار مصرفی برای اضطراب، درمان سندرم ترک الکل، اسپاسم و تشنج:
بزرگسالان ۱۸ تا ۶۴ سال: ۲ تا ۱۰ میلی گرم ۲ تا ۴ بار در روز
کودکان ۶ ماه تا ۱۸ سال: ۱.۲ تا ۵.۲ میلی گرم ۳ تا ۴ بار در روز
سالمندان ۶۵ سال به بالا: ۲.۵ میلی گرم ۱ تا ۲ بار در روز
احتیاط ها:
این دارو موجب کاهش قدرت تفکر و فعالیت‌های ذهنی شما شود. حین مصرف این دارو، از مصرف الکل یا سایر دارو‌هایی که فعالیت مغز را کاهش می‌دهند، خودداری کنید.
بعد از مصرف دیازپام، رانندگی نکنید و از کار با ماشین آلات خودداری کنید.
این دارو ممکن است با دارو‌ها و مکمل‌های گیاهی تداخل داشته باشد. لیستی از محصولات گیاهی که مصرف می‌کنید، به پزشک خود ارائه دهید.
احتمال تداخل دارویی دیازپام با برخی دارو‌ها وجود دارد. چند مورد از این دارو‌ها عبارت هستند از: دارو‌های سرکوب کننده اسید (نظیر فاموتیدین، امپرازول، پنتوپرازول و رانیتیدین)، آلرژی و سرماخوردگی (مانند دیفن هیدرامین، کلروفنیرامین، پرومتازین و هیدروکسیزین)، ضد افسردگی (آمیتریپتیلین، نورتریپتیلین، دوکسپین، میرتازاپین و ترازودون)، ضد قارچ (کتوکونازول، فلوکونازول و ایتراکونازول)، ضد روان پریشی (هالوپریدول، کلرپرومازین، کوئیتاپین، اولانزاپین و کلوزاپین)، کنترل کننده اضطراب (لورازپام، کلونازپام و آلپرازولام)، ضد تشنج (فنوباربیتال، فنیتوئین، لتیراستام، کاربامازپین، توپیرامات، دیوالپروکس و والپروات)، ضد درد (اکسی کدون، هیدروکودون، مورفین، هیدرومفون و کدئین)، خواب آور (زولپیدم، اززوپلون، تمازپام و تریازولام) و سل (ریفامپین، ریفابوتین و ریفاپنتین). اگر از این دارو استفاده می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر در گذشته از دارو مصرف کرده اید و رفتار آلرژیک داشته اید، مصرف مجدد می‌تواند موجب مرگ شود.
در هنگام مصرف دیازپام، از گریپ فروت استفاده نکنید. گریپ فروت از پردازش صحیح دارو جلوگیری می‌کند و دارو در بدن می‌ماند.
اگر به بیماری‌های کلیوی و کبد، گلوکوم، اختلالات روانی، میاستنی گراویس و اختلالات تنفسی مبتلا هستید، در خصوص مصرف یا عدم مصرف دارو و دوز مناسب با پزشک مشورت کنید.
مصرف این دارو در نوزاد متولد نشده، تاثیر منفی می‌گذارد و ممکن است موجب نقص عضو در کودک شود. اگر باردارید یا قصد بارداری دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
دیازپام به شیر مادر و سپس به نوزاد منتقل می‌شود. اگر در حال شیردهی هستید، مصرف دارو توصیه نمی‌شود.
دوز مصرفی برای سالمندان کمتر از بزرگسالان است، چرا که عوارض جانبی برای سالمندان، شدید‌تر است.
مصرف دیازپام برای کودکان زیر ۶ ماه توصیه نمی‌شود. مگر این که توسط پزشک تجویز شود.
هرگز دو دوز را با هم مصرف نکنید.
اگر بعد از مدتی احساس بهبود نکردید، فورا به پزشک مراجعه کنید.
در صورت مصرف بیش از حد، داروی فلومازنیل، موجب تاثیر معکوس دیازپام می‌شود، به شما داده می‌شود. این دارو ممکن است موجب تشنج شود. از منجمد کردن آن بپرهیزید.
در حین مصرف، مرتبا به پزشک مراجعه کنید تا سلامت کلیه، کبد، تنفس و روان شما چک شود.
اصولا مصرف دارو با دوز کم آغاز و به تدریج افزایش می‌یابد.
علائم آلرژی عبارتند از: تنگی نفس، تورم گلو، زبان و صورت و بثورات پوستی. اگر این علائم را احساس کردید، نشانه این است که به دارو آلرژی دارید و باید سریعا به پزشک مراجعه کنید.
علائم مصرف بیش از حد عبارتند از: خواب آلودگی، گیجی، سرگیجه، رفلکس ضعیف، دشواری در تنفس، فشار خون بالا و کما. در صورت بروز این علائم سریعا به اورژانس مراجعه کنید.
محل نگه داری:
در دمای ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتی گراد نگه داری شود. از نور، رطوبت و دسترس کودکان دور نگه داشته شود.
عوارض:
در صورت بروز عوارض شایع، باید کمی صبر کنید و اگر بعد از مدتی عارضه رفع نشد، به پزشک مراجعه کنید. اما در خصوص عوارض جانبی جدی، باید سریع‌تر واکنش نشان دهید و در صورت بروز، فورا به پزشک مراجعه کنید.
عوارض جانبی شایع:
خواب آلودگی، خستگی، ضعف عضلانی، سردرد، لرزش، خشکی دهان، حالت تهوع و یبوست.
عوارض جانبی جدی:
افسردگی، گیجی، سرگیجه، اختلال در گفتار، اختلال در بینایی و تاری دید، از دست دادن حافظه، هجوم افکار خودکشی، هیجان شدید، توهم، اضطراب، اختلال در خواب، زرد شدن پوست و چشم، اختلال در ادرار، کاهش یا افزایش میل جنسی، لرزش بدن، گرفتگی عضلات شکم و تشنج.
منبع: میزان
انتهای پیام/
