علی‌اکبر شیرودی؛ خلبانی که از ۳۶۰ خطر مرگ نجات یافت
شهید شیرودی در عملیات‌های پروازی خود تلفات سنگینی را به نیرو‌ها و تجهیزات دشمن در نقاط استراتژیکی غرب کشور وارد کرد، وقتی خیانت‌های آشکار بنی صدر را دید به افشاگری پرداخت و از همرزمان خواست از میهن اسلامی دفاع کنند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، هنگامی که شهید علی‌اکبر شیرودی بچه بود پدرش به تعلیم قرآن به فرزندش همت گمارد. دوره ابتدایی را با رتبه شاگرد اولی به اتمام رساند و در دبیرستان شیرود ادامه تحصیل داد. وی که از مشکلات مالی خانواده مطلع بود از طریق کارگری و کشاورزی به پدرش کمک می‌کرد. در دوران جوانی از لحاظ ایمان، اخلاق و تحصیل سرآمد جوانان آن منطقه بود.
معلم تعلیمات دینی وی در خصوص ویژگی‌های اخلاقی وی می‌گوید: اخلاق اسلامی و رفتار جوانمردانه او نشانه‌هایی از خصوصیات جوانی میرزا کوچک خان را مجسم می‌کرد.
او در سال آخر دبیرستان جهت یافتن کار به تهران آمد و در کنار کار به ادامه تحصیل پرداخت. در سال ۱۳۵۰ با افکار و مبارزات امام خمینی (ره) آشنا شد و شروع به مطالعه کتاب‌های مختلف و کتب فلسفی و سیاسی از جمله نوشته‌های شهید مطهری کرد.
شهید شیرودی، در سال ۱۳۵۱ وارد دوره مقدماتی خلبانی شد و پس ازگذراندن دوره کامل به پادگان هوا نیروز اصفهان منتقل شد. با اتمام دوره خلبان هلیکوپترکبری به پادگان هوانیروز کرمانشاه اعزام شد. در این ایام با شهید احمد کشوری، از خلبانان مؤمن که از همشهریانش نیز بود آشنا شد.
این شهید بزرگوار در دوران مبارزات انقلاب، اعلامیه‌های حضرت امام خمینی (ره) را در کرمانشاه پخش می‌کرد و در آستانه پیروزی انقلاب همراه با حجت الاسلام آل طاهر مسئولیت حفاظت از مراکز حساس کرمانشاه به خصوص رادیو و تلویزیون و ادارات مهم دولتی را بر عهده گرفت.
در غائله کردستان داوطلبانه به این منطقه شتافت و با گروه‌های ضد انقلاب به مبارزه پرداخت. با شروع جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور ماه سال ۱۳۵۹ به منطقه کرمانشاه رفت. وی هنگامی که شنید بنی صدر دستور داده پادگان تخلیه و انبار مهمات منهدم شود از دستور سرپیچی کرد و به دو خلبانی که با او همفکر بودند گفت: ما می‌مانیم و با همین دو هلیکوپتری که در اختیار داریم دشمن را می‌کوبیم و مسئولیت تمرد را می‌پذیریم.
در طول ۱۲ ساعت پرواز بی نهایت حساس و خطرناک، این شهید به عنوان تنها موشک انداز پیشاپیش دو خلبان دیگر به قلب دشمن یورش برد. شجاعت و ابتکار عمل این شهید نه تنها در سراسر کشور، بلکه در تمام خبرگزاری‌های مهم جهان منعکس شد.
شهید شیرودی در عملیات‌های پروازی خود تلفات سنگینی را به نیرو‌ها و تجهیزات دشمن در نقاط استراتژیکی غرب کشور وارد کرد، وقتی خیانت‌های آشکار بنی صدر را دید به افشاگری پرداخت و از همرزمان خواست از میهن اسلامی دفاع کنند.
وی را بازداشت تنبیهی کردند و روحانیون متعهد و سپاه کرمانشاه ناراحتی خود را به اطلاع شورای‌عالی دفاع رساندند و حکم بازداشت وی منتفی شد. بنی صدر برای حفظ ظاهر دو هفته بعد به او ارتقاء درجه داد، اما خلبان شیرودی درجه تشویقی را نپذیرفت و تنها خواسته اش این بود که کارشکنی‌های بنی صدر و بی تفاوتی برخی از فرماندهان را به عرض امام (ره) برساند.
در همان ایام به دستور فرماندهی هوانیروز چند درجه تشویقی گرفت و از ستوانیار سوم خلبان به درجه سروانی ارتقاء یافت، اما طی نامه‌ای به فرمانده هوانیروز کرمانشاه در ۹ مهر ۱۳۵۹ چنین نوشت: اینجانب خلبان پایگاه هوانیروز کرمانشاه می‌باشم و تا کنون برای احیای اسلام و حفظ مملکت اسلامی در کلیه جنگ‌ها شرکت نموده ام، منظوری جز پیروزی اسلام نداشته و به دستور رهبر عزیزم به جنگ رفته ام؛ لذا تقاضا دارم درجه تشویقی که به اینجانب داده اند، پس گرفته و مرا به درجه ستوانیار سومی که بوده ام، برگردانید.
وی در مصاحبه با مجله پیام انقلاب، علت زنده ماندنش پس از انجام بالاترین پرواز‌های جنگی در دنیا و نجات یافتن از ۳۶۰ خطر مرگ را، مشیت و عنایت الهی عنوان می‌کند. آخرین عملیات پروازی خلبان شیرودی در بازی دراز صورت گرفت. عراق لشکری، برای بازپس گیری ارتفاعات بازی دراز به سوی سر پل ذهاب گسیل می‌کند.
خلبان یاراحمد آرش که به همراه شهید شیرودی در این عملیات پروازی شرکت داشت، درمورد چگونگی شهادت این خلبان دلاور چنین می‌گوید: بار‌ها او را در صحنه جنگ دیده بودم که خود را با هلیکوپتر به قلب دشمن زده و حتی هنگام پرواز مسلسل به دست می‌گرفت. درآخرین نبرد هم جانانه جنگید و بعد از آنکه چهارمین تانک دشمن را زدیم، ناگهان گلوله یکی از تانک‌های عراقی به هلیکوپتر اصابت کرد و در همان حال شیرودی که مجروح شده بود با مسلسل به همان تانک شلیلک کرده و آن را منهدم نمود و خود نیز به شهادت رسید.
شهید شیرودی در روستای شیرود تنکابن به خاک سپرده شد. پس از شهادت سروان خلبان علی اکبر شیرودی در تاریخ ۸ /۲/ ۱۳۶۰، شخصیت‌های مملکتی نسبت به شخصیت وی اظهارات مختلفی نموده اند از جمله حضرت آیت الله خامنه‌ای از وی به عنوان اولین نظامی که در نماز به او اقتدار کرده است، یاد می‌کند و او را مکتبی، مومن و جنگنده در راه خدا توصیف می‌کنند. مرحوم هاشمی رفسنجانی در مورد وی می‌گوید: من در قیافه شیرودی مالک اشتر را دیدم. همچنین شهید دکتر مصطفی چمران، وزیر دفاع وقت او را «ستاره درخشان جنگ‌های کردستان» نامیده است.
صاحب نظران جنگ‌های هوایی او را «نامدارترین خلبان جهان» نامیده اند و شهید تیمسار فلاحی رئیس وقت ستاد مشترک ارتش در باره وی می‌گوید: ناجی غرب و فاتح گردنه‌ها و ارتفاعات آربابا، بازی دراز، میمک، دشت ذهاب و پادگان ابوذر بود. او غیر ممکن‌ها را ممکن ساخت. کسی بود که وقتی خبر شهادتش را به امام (ره) دادم، امام در مورد وی فرمود: او آمرزیده است.
* برگرفته از سالنمای دفاع مقدس
منبع: میزان
انتهای پیام/
