به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، راضیه نصیرزاده دکتری تخصصی روانشناس بالینی اظهار کرد: کادر درمان کشور این روز‌ها فشار‌های متعدد و مختلفی تحمل می کنند، یکی از سخت ترین این فشار‌ها دوری از خانواده و فرزندان است.

او ادامه داد: قبل از هر چیز به خودتان توجه کنید، از خود بپرسید در این لحظه چه احساسی دارم؟ اضطراب، سردرگمی، استیصال، خشم و یاس؟ سپس از خود بپرسید در ارتباط با دوری از فرزند یا فرزندانم چه احساسی دارم که مرا آزار می‌دهد! به خودتان برای داشتن این احساسات حق بدهید و به شیوه‌ای همدلانه احساسات خود را درک کنید! سپس سعی کنید خودتان را قدری آرام تر کنید چند نفس عمیق بکشید و فکر کنید با همین شرایط، چگونه می توانید پدر و مادر بهتری برای فرزندتان باشید؟

این روانشناس افزود: در حال حاضر چه کسی یا چه کسانی از فرزند شما مراقبت می کند؟ آیا فکر می کنید آن‌ها قادرند به خوبی شما از فرزند یا فرزندانتان مراقبت کنند؟ به خودتان بگویید در شرایط حاضر از بین گزینه های موجود، بهترین تصمیم را گرفته ام. اگر فکر می کنید مراقبت از فرزندتان برای مراقب فعلی او بسیار دشوار است و شما به خاطر این موضوع احساس گناه دارید یا شرمنده هستید، خودتان را قانع کنید در شرایط سخت کنونی همه باید به هم کمک کنند، یادتان باشد کمک کردن به دیگران به افراد احساس مفید بودن می دهد و می‌تواند از استرس آن‌ها بکاهد.

او اضافه کرد: با فرزندان خود در ارتباط باشید و تا آنجا که برایتان امکان دارد، وظایف و مسئولیت‌های والدینی خود را انجام دهید؛ البته از راه دور و مجازی. به عنوان مثال شما می توانید هر روز به صورت آنلاین با فرزندان خود بازی کنید اگر قرار است تکلیفی انجام دهند، بر انجام آن نظارت داشته باشید! در جریان کار‌هایی قرار بگیرید که فرزندانتان به صورت روزانه انجام می دهند. با انجام این کار‌ها شما همچنان همان والد مهربان و قوی همیشگی هستید.

راضیه نصیرزاده تصریح کرد: در مورد شرایطی که تجربه می کنید به فرزند خود توضیح دهید. توجه داشته باشید توضیح شما باید متناسب با سن و سطح درک فرزندتان باشد. در مورد بیماری کووید-۱۹ توضیح دهید سپس بگویید شما شغلی دارید و متعهد شده اید به بیماران کمک کنید تا بتوانند سلامت خود را به دست بیاورند، متناسب با سن کودکان می توان مفهوم قرنطینه و ناقل بودن را توضیح داد. برای نوجوانان و بزرگسالان هم می توان از معنای زندگی صحبت کرد.

این روانشناس با بیان اینکه در مورد تغییر شرایط زندگی برای کودک توضیح دهید، افزود: به او بگویید احتمال می‌دهید تا چه مدت از او دور خواهید بود در غیاب شما چه کسی یا کسانی از او مراقبت خواهند کرد، اگر بخواهند با شما تماس بگیرند از چه طریق و چه زمانی می توانند به شما دسترسی پیدا کنند، چنانچه در غیاب شما با مشکلی روبرو شدند با چه کسی صحبت کنند. سعی کنید تا آنجا که ممکن است شرایط زندگی کودک تغییر زیادی نکند.

او گفت: برخی از والدین به دلیل آنکه نگران دلتنگی یا اضطراب بچه ها هستند یا فکر می کنند کودکان در شرایطی نیستند که بتوانند مسائل را درک کنند، به آن‌ها توضیحی نمی دهند، اما توجه داشته باشید ابهام باعث می شود کودک شما نگران تر شود و شاید تخیلات خود و شایعاتی که در فضای مجازی است را باور کند. یادتان باشد اگر ما بدانیم چه چیز در انتظارمان است، تحمل دلتنگی آسانتر خواهد بود.

راضیه نصیرزاده اضافه کرد: زمانی را برای صحبت با فرزند خود انتخاب کنید که توانسته باشید هیجانات شدید خود را مدیریت کنید. اگر ناخودآگاه هنگام صحبت با فرزندتان بغض کنید یا اشکتان در بیاید اشکالی ندارد، اتفاقا در چنین شرایطی فرزند شما می تواند نحوه ابراز هیجان را از شما بیاموزد.

این روانشناس افزود: علاوه بر این، صحبت کردن در مورد احساساتتان باعث می‌شود کودک بفهمد شما هم احساساتی دارید، پس پذیرش احساسات خودش برایش راحت‌تر خواهد بود، اما بدون شک تماشای شما در وضعیتی که خود را باخته ¬اید برای فرزندتان نفعی ندارد.

او تصریح کرد: منتظر نباشید که فرزند شما خودش سوال بپرسد یا در مورد آنچه احساس و تجربه می کند، چیزی بگوید، گاهی ممکن است کودک خجالت بکشد یا بترسد یا فکر کند با بیان فکرهایش شما را نگران خواهد کرد.

این روانشناس اظهار کرد: گاهی کودکان نمی دانند چطور سوال بپرسند یا احساس خود را با چه کلماتی بیان کنند، پس بهتر است خودتان پیش قدم شوید! سر صحبت را باز کنید و از کودک بخواهید در مورد احساسات و فکرهایش صحبت کند، شنونده فعال باشید، بین حرف‌های فرزند خود نپرید و اجازه دهید حرف هایش را تمام و کمال بگوید.

او گفت: به فرزند خود اطمینان دهید از نظر شما فکرهایش احمقانه نیست! بگویید اغلب افراد در چنین شرایطی، احساسات مشابه آن‌ها را دارند خود شما هم احساساتی دارید. شما می‌توانید از اضطراب و دلتنگی خود برای کودک صحبت کنید (به عنوان مثال بگویید من به خاطر دوری از تو دلتنگ می‌شوم).

راضیه نصیرزاده ادامه داد: به فرزندتان کمک کنید تا بتواند روی احساساتش اسم بگذارد بعد از شنیدن فعال و همدلی به او بگویید برای پیدا کردن راه حل و گذر از این شرایط در کنار او هستید و از او حمایت خواهید کرد.

او بیان کرد: اگر فرزندان شما در سنی هستند که به فضای مجازی دسترسی دارند به آن‌ها توصیه کنید تماشا کردن، خواندن و گوش دادن به اخباری که در آن‌ها احساس اضطراب یا پریشانی ایجاد می کند را کاهش دهند؛ اطلاعات را روزانه یک یا دو بار و تنها از منابع موثق دنبال کنند.

این روانشناس افزود: اگر فرزند شما در مورد ابتلای شما به کووید-۱۹ نگران بود به او اطمینان بدهید که با رعایت پروتکل¬های بهداشتی که در مورد ایمنی کادر درمان وجود دارد (می توانید متناسب با سن کودک برایش توضیح دهید مثلا لباس مخصوص دارید) سعی بر مراقبت از خود دارید و اگر چنانچه چنین اتفاقی افتاد همکارانتان به خوبی از شما مراقبت خواهند کرد.

او تصریح کرد: برای فرزندان خود توضیح دهید که این وضعیت موقتی و قابل مدیریت خواهد بود و بر جنبه های مثبت رویداد (مثل نزدیک شدن افراد به یکدیگر) تاکید کنید.

راضیه نصیرزاده اضافه کرد: از فرصت‌های کوتاهی که در اختیار دارید استفاده کرده و روش های مقابله با استرس و مدیریت هیجان را با فرزندان خود تمرین کنید.

او بیان کرد: به آن‌ها توصیه کنید برای غلبه بر مشکلات و کاهش احساسات ناخوشایندشان با یک روانشناس صحبت کنند.

راضیه نصیرزاده گفت: این روز‌ها زمان بسیار مناسبی در اختیار شما و فرزندانتان قرار گرفته تا غلبه بر مشکلات و گذر از بحران های زندگی را به صورت عملی تجربه کنید، پس با توجه به اینکه فرزندانتان شما را الگوی خود قرار می‌دهند، باید مراقب نحوه رفتار‌هایی که نشان می دهید، باشید.

او تاکید کرد: شرایط کنونی با همه سختی ها و فشارهایش، فرصت مناسبی برای آموختن مهارت های مدیریت استرس و تنظیم هیجانی است.

انتهای پیام/