به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، مردم هر نقطه از کشور عزیزمان با فرار رسیدن ماه مبارک رمضان با توجه به مواد اولیه خوراکی که در محیط پیرامونی وجود دارد و با توجه به فصلی که ماه مبارک رمضان در آن قرار می گیرد برای خود خوراک های مخصوصی تهیه می کنند.

مازندرانی ها نیز با توجه به همین شرائط از سالیان دورغذاهای مخصوصی برای وعده های افطار یا سحری خود تدارک می دیدند که اگرچه با گسترش زندگی شهرنشینی و تغییر ذائقه کمتر در سفره های رمضانی پیدا می شود اما در برخی مناطق روستایی و خصوصا بین دامداران پخت غذاهای مخصوص ماه مبارک رمضان با مواد ساده اما مقوی برای تحمل ۱۶ ساعت گرسنگی هنوز رواج دارد.

از نکات جالی تهیه این نوع غذاها سادگی بسیار زیاد در تهیه آن است شاید دلیل عمده آن این بود که بانوان با توجه به اینکه همزمان با روزه داری به امورات زندگی و دام ها هم می رسیدند بتوانند این غذاهای ساده اما مقوی را در اسرع وقت و به سادگی تهیه کنند.

" اوحلوا " غذای بسیار ساده ای است که از مخلوط کردن آب و شکر و شیره خرمالوی جنگلی درست می شود و به علت داشتن مواد قندی طبیعی که در میوه خرمالو وجود دارد برای وعده افطار بسیار مناسب است.



"پِلا کِکو" غذای دیگر بومیان مازندرانی است که از مخلوط کردن آرد ، تخم‌ مرغ، کنجد و سبزی های محلی که در این فصل در جنگل ها و حاشیه روستاهای کوهپایه ای می روید درست و مانند کتلت سرخ و با برنج میل می شود. این غذا به دلیل وجود برنج برای وعده سحری مناسب است.



"قماق" مخلوطی از برنج خیس شده و آرد ، تخم مرغ، کنجد و شکر که با هم مخلوط و مانند کتلت در روغن محلی سرخ می شود غذایی که به دلیل وجود تخم مرغ و کنجد و برنج بسیار مقوی برای سفره افطاری است.



"تِرش‌او" نوعی آش با طعم کمی ترش که طبخ آن بسیبار ساده و با توجه به مواد اولیه غذایی سبک برای وعده افطاری است برای پختن این آش آرد و خرده برنج ها را ابتدا قوام آورده و بعد کمی سیرداغ با ترشی آلوچه جنگلی را به آن اضافه و به‌عنوان آش در وعده افطاری میل می کنند.



" راغون‌دشو" بیشتر نوعی خورشت است که روزه داران در وعده سحری همراه با برنج میل می کنند و برای درست کردن این خورشت کره محلی را در ظرفی آب کرده و شیره خرمالو به آن اضافه می‌کنند به همین سادگی اما خوشمزه.



" دوبَزه آش " نوعی آش محلی است که برخلاف موارد بالا که تنها در مناطق روستایی یا کوهپایه ای طبخ می شود در شهرها و روستاها خواهان خود را دارد و ذائقه مازندرانی ها همچنان با طعم آن آشتی است بگونه ای که حتی در منازل شهری طبخ آش‌دوغ محلی مازندرانی، جزو غذاهای مرسوم است.
برای پخت این آش که در وعده افطاری مصرف می‌شود دوغ، آب، برگ و ساقه چغندر سفید، باقلا خشک یا تازه، گشنیز و نعناع و برنج نیم‌دانه را با هم مخلط کرده و روی آتش ملایم می گذارند و در پایان به آن پیازداغ، سیر و ادویه اضافه می‌کنند.



"شیرآش" شاید تنها غذای مشترک اقوام ایرانی در ماه مبارک رمضان باشد شیر آش همان شیر برنج است که به دلیل سهولت در هضم و ترکیب مناسب شیر و برنج هم پخت آن ساده است و هم در سفره‌های افطار به‌وفور دیده می‌شود البته برخی ها شیر برنج ر ابا نمک و برخی ها با شکر میل می کنند.


انتهای پیام / ک