به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره مجادله پنجاه و هشتمین سوره قرآن است و در جزء بیست و هشتم آن قرار دارد. 

این سوره به مجادله و شکایت زنی به رسول الله (ص) از دست همسرش که او را ظهار کرده، اشاره دارد. سوره مجادله درباره حکم ظهار، آداب معاشرت و همنشینی و منافقان سخن می‌گوید و مؤمنان را از ورود به حزب شیاطین و منافقان برحذر می‌دارد. آیه نجوا از آیات مشهور این سوره است.

پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره مجادله می‌فرماید: هر کس سوره مجادله را تلاوت کند، در قیامت در گروه حزب اللّه خواهد بود.

امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: هر کس سوره حدید و مجادله را در نماز‌های فریضه بخواند و آن را ادامه دهد، خداوند هرگز او را در تمام طول زندگی عذاب نمی‌کند و در خود و خانواده‌اش هرگز بدی نمی‌بیند و نیز گرفتار فقر و بدحالی نمی‌شود.

فایل صوتی تلاوت سوره مجادله با صدای محمد منشاوی

متن سوره مجادله همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

قَدْ سَمِعَ اللَّـهُ قَوْلَ الَّتِی تُجَادِلُکَ فِی زَوْجِهَا وَ تَشْتَکِی إِلَى اللَّـهِ وَ اللَّـهُ یَسْمَعُ تَحَاوُرَ‌کُمَا ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ ﴿١﴾

خدا گفتار زنى را که در باره شوهرش با تو گفتگو و به خدا شکایت مى‌کرد شنید و خدا گفتگوى شما را مى‌شنود، زیرا خدا شنواى بیناست (۱)

الَّذِینَ یُظَاهِرُ‌ونَ مِنکُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ ۖ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِی وَلَدْنَهُمْ ۚ وَ إِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنکَرً‌ا مِّنَ الْقَوْلِ وَزُورً‌ا ۚ وَ إِنَّ اللَّـهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿٢﴾

از میان شما کسانى که زنانشان را «ظهار» مى‌کنند و مى‌گویند: پشت تو، چون پشت مادر من است آنان مادرانشان نیستند مادران آن‌ها تنها کسانى‌اند که ایشان را زاده‌اند و قطعا آن‌ها سخنى زشت و باطل مى‌گویند ولى خدا مسلما درگذرنده آمرزنده است (۲)

وَ الَّذِینَ یُظَاهِرُ‌ونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِ‌یرُ رَ‌قَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن یَتَمَاسَّا ۚ ذَٰلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ ۚ وَ اللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٣﴾

و کسانى که زنانشان را ظهار مى‌کنند سپس از آنچه گفته‌اند پشیمان مى‌شوند بر ایشان فرض است که پیش از آنکه با یکدیگر همخوابگى کنند بنده‌اى را آزاد گردانند. این حکمى است که بدان پند داده مى‌شوید و خدا به آنچه انجام مى‌دهید آگاه است (۳)

فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَ‌یْنِ مُتَتَابِعَیْنِ مِن قَبْلِ أَن یَتَمَاسَّا ۖ فَمَن لَّمْ یَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکِینًا ۚ ذَٰلِکَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّـهِ وَ رَ‌سُولِهِ ۚ وَ تِلْکَ حُدُودُ اللَّـهِ ۗ وَ لِلْکَافِرِ‌ینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٤﴾

و آن کس که بر آزادکردن بنده دسترسى ندارد باید پیش از تماس با زن خود دو ماه پیاپى روزه بدارد و هر که نتواند، باید شصت بینوا را خوراک بدهد این حکم براى آن است که به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید و این است حدود خدا؛ و کافران را عذابى پردرد خواهد بود (۴)

إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ وَ قَدْ أَنزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ ۚ وَ لِلْکَافِرِ‌ینَ عَذَابٌ مُّهِینٌ ﴿٥﴾

بى‌گمان کسانى که با خدا و فرستاده او مخالفت مى‌کنند ذلیل خواهند شد همان‌گونه که آنان که پیش از ایشان بودند ذلیل شدند و به راستى آیات روشن خود را فرستاده‌ایم و کافران را عذابى خفت‌آور خواهد بود (۵)

یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّـهُ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا ۚ أَحْصَاهُ اللَّـهُ وَنَسُوهُ ۚ وَاللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿٦﴾

روزى که خداوند همه آنان را بر مى‌انگیزد و به آنچه کرده‌اند آگاهشان مى‌گرداند خدا کارهایشان را برشمرده است و حال آنکه آن‌ها آن را فراموش کرده‌اند و خدا بر هر چیزى گواه است (۶)

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْ‌ضِ ۖ مَا یَکُونُ مِن نَّجْوَىٰ ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَ‌ابِعُهُمْ وَ لَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَ لَا أَدْنَىٰ مِن ذَٰلِکَ وَلَا أَکْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ مَا کَانُوا ۖ ثُمَّ یُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٧﴾

آیا ندانسته‌اى که خدا آنچه را که در آسمان‌ها و آنچه را که در زمین است مى‌داند؟ هیچ گفتگوى محرمانه‌اى میان سه تن نیست مگر اینکه او چهارمین آنهاست و نه میان پنج تن مگر اینکه او ششمین آنهاست و نه کمتر از این عدد و نه بیشتر مگر اینکه هر کجا باشند او با آنهاست آنگاه روز قیامت آنان را به آنچه کرده‌اند آگاه خواهد گردانید، زیرا خدا به هر چیزى داناست (۷)

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَىٰ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَ یَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ مَعْصِیَتِ الرَّ‌سُولِ وَإِذَا جَاءُوکَ حَیَّوْکَ بِمَا لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اللَّـهُ وَ یَقُولُونَ فِی أَنفُسِهِمْ لَوْلَا یُعَذِّبُنَا اللَّـهُ بِمَا نَقُولُ ۚ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ یَصْلَوْنَهَا ۖ فَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٨﴾

آیا کسانى را که از نجوا منع شده بودند ندیدى که باز بدانچه از آن منع گردیده‌اند برمى‌گردند و با همدیگر به منظور گناه و تعدى و سرپیچى از پیامبر محرمانه گفتگو مى‌کنند و، چون به نزد تو آیند تو را بدانچه خدا به آن شیوه سلام نگفته سلام مى‌دهند و در دلهاى خود مى‌گویند: چرا به آنچه مى‌گوییم خدا ما را عذاب نمى‌کند؟ جهنم براى آنان کافى است در آن درمى‌آیند، و چه بد سرانجامى است (۸)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَیْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ مَعْصِیَتِ الرَّ‌سُولِ وَ تَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوَىٰ ۖ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُ‌ونَ ﴿٩﴾

اى کسانى که ایمان آورده‌اید، چون با یکدیگر محرمانه گفتگو مى‌کنید به قصد گناه و تعدى و نافرمانى پیامبر با همدیگر محرمانه گفتگو نکنید و به نیکوکارى و پرهیزگارى نجوا کنید و از خدایى که نزد او محشور خواهید گشت پروا دارید (۹)

إِنَّمَا النَّجْوَىٰ مِنَ الشَّیْطَانِ لِیَحْزُنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَیْسَ بِضَارِّ‌هِمْ شَیْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَ عَلَى اللَّـهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾

چنان نجوایى صرفا از [القاآت]شیطان است تا کسانى را که ایمان آورده‌اند دلتنگ گرداند ولى جز به فرمان خدا هیچ آسیبى به آن‌ها نمى‌رساند و مومنان باید بر خدا اعتماد کنند (۱۰)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قِیلَ لَکُمْ تَفَسَّحُوا فِی الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا یَفْسَحِ اللَّـهُ لَکُمْ ۖ وَ إِذَا قِیلَ انشُزُوا فَانشُزُوا یَرْ‌فَعِ اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَ‌جَاتٍ ۚ وَ اللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿١١﴾

اى کسانى که ایمان آورده‌اید، چون به شما گفته شود:در مجالس جاى باز کنید پس جاى باز کنید تا خدا براى شما گشایش حاصل کند و، چون گفته شود: برخیزید پس برخیزید خدا رتبه کسانى از شما را که گرویده و کسانى را که دانشمندند بر حسب درجات بلند گرداند و خدا به آنچه مى‌کنید آگاه است (۱۱)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَاجَیْتُمُ الرَّ‌سُولَ فَقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَةً ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَ أَطْهَرُ ۚ فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّ‌حِیمٌ ﴿١٢﴾

اى کسانى که ایمان آورده‌اید هرگاه با پیامبر خدا گفتگوى محرمانه مى‌کنید پیش از گفتگوى محرمانه خود صدقه‌اى تقدیم بدارید این کار براى شما بهتر و پاکیزه‌تر است و اگر چیزى نیافتید بدانید که خدا آمرزنده مهربان است (۱۲)

أَأَشْفَقْتُمْ أَن تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَاتٍ ۚ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ تَابَ اللَّـهُ عَلَیْکُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّکَاةَ وَ أَطِیعُوا اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ ۚ وَ اللَّـهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٣﴾

آیا ترسیدید که پیش از گفتگوى محرمانه خود صدقه‌هایى تقدیم دارید؟ و، چون نکردید و خدا هم بر شما بخشود پس نماز را برپا دارید و زکات را بدهید و از خدا و پیامبر او فرمان برید و خدا به آنچه مى‌کنید آگاه است. (۱۳)

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّـهُ عَلَیْهِم مَّا هُم مِّنکُمْ وَ لَا مِنْهُمْ وَ یَحْلِفُونَ عَلَى الْکَذِبِ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ ﴿١٤﴾

آیا ندیده‌اى کسانى را که قومى را که مورد خشم خدایند به دوستى گرفته‌اند؟ آن‌ها نه از شمایند و نه از ایشان و به دروغ سوگند یاد مى‌کنند و خودشان هم مى‌دانند (۱۴)

أَعَدَّ اللَّـهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا ۖ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٥﴾

خدا براى آنان عذابى سخت آماده کرده است راستى که چه بد مى‌کردند (۱۵)

اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّـهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ ﴿١٦﴾

سوگندهاى خود را، چون سپرى قرار داده بودند و مردم را از راه خدا بازداشتند و در نتیجه براى آنان عذابى خفت‌آور است (۱۶)

لَّن تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَ لَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّـهِ شَیْئًا ۚ أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿١٧﴾

در برابر خداوند نه از اموالشان و نه از اولادشان هرگز کارى ساخته نیست آن‌ها دوزخى‌اند و در آن جاودانه مى‌مانند (۱۷)

یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّـهُ جَمِیعًا فَیَحْلِفُونَ لَهُ کَمَا یَحْلِفُونَ لَکُمْ ۖ وَ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَىٰ شَیْءٍ ۚ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿١٨﴾

روزى که خدا همه آنان را برمى‌انگیزد همان‌گونه که براى شما سوگند یاد مى‌کردند براى او نیز سوگند یاد مى‌کنند و چنان پندارند که حق به جانب آنهاست آگاه باش که آنان همان دروغگویانند (۱۸)

اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِکْرَ اللَّـهِ ۚ أُولَـٰئِکَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُ‌ونَ ﴿١٩﴾

شیطان بر آنان چیره شده و خدا را از یادشان برده است آنان حزب شیطانند آگاه باش که حزب شیطان همان زیانکارانند (۱۹)

إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ أُولَـٰئِکَ فِی الْأَذَلِّینَ ﴿٢٠﴾

در حقیقت کسانى که با خدا و پیامبر او به دشمنى برمى‌خیزند آنان در زمره زبونان خواهند بود (۲۰)

کَتَبَ اللَّـهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُ‌سُلِی ۚ إِنَّ اللَّـهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٢١﴾

خدا مقرر کرده است که: حتما من و فرستادگانم چیره خواهیم گردید آرى، خدا نیرومند شکست‌ناپذیر است (۲۱)

لَّا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ وَ لَوْ کَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَ‌تَهُمْ ۚ أُولَـٰئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمَانَ وَ أَیَّدَهُم بِرُ‌وحٍ مِّنْهُ ۖ وَ یُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِ‌ی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ رَ‌ضِیَ اللَّـهُ عَنْهُمْ وَ رَ‌ضُوا عَنْهُ ۚ أُولَـٰئِکَ حِزْبُ اللَّـهِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّـهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٢٢﴾

قومى را نیابى که به خدا و روز بازپسین ایمان داشته باشند و کسانى را که با خدا و رسولش مخالفت کرده‌اند هر چند پدرانشان یا پسرانشان یا برادرانشان یا عشیره آنان باشند دوست بدارند در دل اینهاست که خدا ایمان را نوشته و آن‌ها را با روحى از جانب خود تأیید کرده است و آنان را به بهشتهایى که از زیر درختان آن جویهایى روان است در مى‌آورد همیشه در آنجا ماندگارند خدا از ایشان خشنود و آن‌ها از او خشنودند اینانند حزب خدا آرى، حزب خداست که رستگارانند (۲۲)

انتهای پیام/