به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،عارف لرستانی متولد ۱۵ بهمن ۱۳۵۰ در کرمانشاه، بازیگر تئاتر و تلویزیون بود.

لرستانی فروردین ماه سال۹۶ به دلیل سکته قلبی درگذشت. او با مجموعه «جُنگ ۷۷» به کارگردانی مهران مدیری پا به عرصه بازیگری گذاشت و پس از آن در چندین مجموعه دیگر از جمله «قهوه تلخ» با او همکاری کرد.

«در حاشیه»، «کوچه مروارید»، «شوخی کردم»، «ویلای من»،«مرد هزارچهره»، «خسته دلان»، «۹۰ شب»، «ببخشید شما»،«شام عروسی»، «انتخاب»، «معادله»، «مانی و ندا»، «عطسه»، «ویلای من»، «بمب خنده» بخشی از آثار مرحوم لرستانی است.

سپند امیر سلیمانی  به خبرنگار ما گفت: فقط این را می‌توانم به عارف بگویم که فاصله ما زیاد شده، اما رفاقتمان همان است.

ساعد هدایتی هم نوشت: عارف لرستانی، مانند نامش یک عارف بود

۲۶ فروردین امسال، سومین سالی است که عارف لرستانی دیگر در کنار ما نیست و به راستی که چه قدر جای او خالیست. من اولین بار با «پلاک۱۴» در سال ۱۳۷۸ با او همکار شدم و به جرأت می‌توانم بگویم در همان جا ثابت کرد که یکی از بهترین‌های این عرصه است و تا آخرین لحظات اگر به هرجایی رسید، حقش بود، چه بسا که لایق رسیدن به درجات بالاتری هم بود.

محبوبیت عارف، هم به‌خاطر شخصیت فوق‌العاده‌اش بود و هم به دلیل خلاقیت همیشگی در نقش‌هایی که به او واگذار می‌شد. او با جان و دل نقش آفرینی می‌کرد و هر چه قدر که جلوی دوربین شیطان و پر جنب و جوش بود، در دنیای واقعی، انسانی بسیار آرامی بود. او ویژگی‌های اخلاقی خاصی را داشت؛ گاهی در مقابل بعضی از افراد به شدت منزوی بود و گاهی هم بسیار با دیگران می‌جوشید.

عارف، شخصیتی منحصر به فرد بود؛ او هم از لحاظ اخلاقی و هم از لحاظ شخصیتی، یک فرد عادی نبود و واقعا مانند نامش عارف مسلک بود. بسیار مودب و صبور بود و حتی در دردِ دل‌هایش، آن ادب و صبر پیدا بود.

حتی تا آخرین لحظات نیز نه راهش را عوض کرد و نه آدم دیگری شد، او یک هنرمند واقعی بود. بسیار اهل تفکر و اهل مطالعه بود؛ و من معتقدم عارف آن قدر هنر داشت و آن قدر خلاق بود که حتی در جایگاه یک استاد هم می‌توانست بدرخشد، او نه تنها در عرصه تصویر درخشان بود، بلکه در تئاتر هم بی نظیر بود، علی ابوالحسنی، صمیمی‌ترین و نزدیک‌ترین دوست عارف بود و بعد از فوت عارف، بیشترین ضربه را خورد و خیلی هم دلش طاقت نیاورد که از او دور بماند، روحش شاد. آن دو با هم رشد کردند و حالا در فاصله ۳سال، تلویزیون دوتن از بهترین طناز‌های خودش را از دست داده است.

عارف آن قدر بزرگ و دوست داشتنی و خلاق بود که هیچگاه نمی‌توان نبودش را باور کرد، هرچند که نبود چنین فرد بزرگی در جامعه هنری بسیار مشهود است، روحش شاد.

سیامک انصاری در صفحه شخصی خود نوشت: رفیق جانم ،دلتنگتم تا همیشه.

علی اوجی که دوستی نزدیکی با این هنرمند داشت نوشت:سه سال پیش از خواب پریدم و دیگه نبودی ... کُرد باغیرت، رفیق جان، این همه معرفت حیف بود از جهان دریغ بشه.صدای خنده هات از گوشم بیرون نمی‌ره.

انتهای پیام/