به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از همدان، دکتر علی ترکاشوند متخصص جراحی عمومی بیمارستان آیت‌الله علیمرادیان نهاوند در یادداشتی در مورد شهادت سردار حاج میرزا محمد سلگی دلنوشنی به قلم آورد.

 شاید کمترین کسی باشد که نام حاج میرزا را نشنیده باشد همه حاج میرزا را می‌شناسند و با احترام از او یاد می‌کنند.

حاج میرزا محمد سلگی اگرچه پرواز بی‌صدایش داغی ابدی را بر دل همشهریانش نهاد، اما شاید این هجرت غمگنانه و غریبانه استجابت دعا‌های عاشقانه حاجی بود که این‌گونه پر کشیدن را دوست‌تر می‌داشت.

سرداری سراسر همه شور و شعور با سری مالامال از عشق و حماسه؛ بزرگ‌مردی از خطه خزل از شهر قهرمان‌پرور نهاوند ریش‌سفید و بزرگ ما نهاوندی‌ها در کوران حوادث سخت و دشوار .

اگرچه حاج میرزای شهید نامی غرورآفرین‌تر و برازنده‌تر برای آن سردار بی‌ادعا می‌باشد، اما حاج میرزایی که نامش این‌گونه پرصلابت و هویت‌بخش و غرورآفرین در سرتاسر ایران‌زمین پیچیده است همان حاجی و فرمانده گردان جبهه‌هایی از جنس دلدادگی و گمنامی است.

حاجی شهید ما عمری گمنامی و در خدا فنا شدن را مشق کرده است تا به شهرتی این‌گونه خدایی رسیده است.

حاجی نام بلندش را از تقوایش از تهجدش از باخدا بودن و برای خدا بودنش از مردم داریش و از غرور و غیرتش دارد.

حاج میرزای شهید ما همان سردار بی‌ادعایی که هر جمعه در نماز لبخندش را نظاره‌گر بودیم؛ همان قهرمانی که پینه و زخم پا‌های مصنوعی را بر زانو‌های ستبرش می‌دیدیم و شاید بی‌تأمل و تفکر رد می‌شدیم.

 حاج میرزای شهید اگرچه آرام و بی‌پیرایه بود، اما لبریز از اسرار و رموزی بود که تنها سرریزی از آن خاطرات رمزآمیز را در کتاب فاخر " آب هرگز نمی‌میرد " به روایت نشسته است و در گنجینه ذهن پرخروشش یک دنیا خاطره موج می‌زند.

خاطرات روز‌های سخت که مرد و نامرد در بستر راستین آن خاطرات بروز و نمود داشت و فقط او می‌دانست چه کسی مرد عاشقی است و چه کسانی از دلدادگی فقط ادعای آن را یدک می‌کشند.حاج میرزا محمد سلگی اگرچه پرواز بی‌صدایش داغی ابدی را بر دل همشهریانش نهاد، اما شاید این هجرت غمگینانه و غریبانه استجابت دعا‌های عاشقانه حاجی بود که این‌گونه پر کشیدن را دوست‌تر می‌داشت.
روحش شاد و یادش جاودانه باد

با نهایت ادب و احترام دکتر علی ترکاشوند 

انتهای پیام/س