به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان، از کسانی می گویم که عشقشان به کار و زندگی خیلی‌ها آمده است و تمامی ندارد، عاشقانه برای بودن و ماندن خیلی‌ها از جان گذشتگی می‌کنند؛ انگار فرشتگانی هستند که خداوند آن‌ها را برای نجات جان بیماران آفریده است.
حضورشان، وجودشان و نفس هایشان به نفس مردم بند است تا زمانی که هر کدام از ما در خانه بمانیم آن‌ها آرامش بیشتری دارند و می‌توانند بهتر مقابل کرونا بایستند و آن را شکست دهند. پاره شدن زنجیره انتقال ویروس کرونا همت و تلاش همه ما را می‌طلبد، کادر درمانی بی وقفه سخت در تلاش اند.
بله از خط مقدم سلامت می گوییم کسانی که دلتنگ خانواده و روال عادی زندگی خودهستند.
این پرستاران پرتلاش در وقت استراحت دل نوشته‌هایی دارند که بد نیست شما هم در مرورشان شریک باشید
یادداشتی از طاهره سیستانی پرستار بخش ریه بیمارستان افضلی پور کرمان
دل نوشته‌ای برای پرستاران این روز‌های دردمند وطنم
همانانی که در این روز‌های پر از درد و رنج، روز‌های سخت و ناآرام، لقب رزمندگان نجات را گرفتند. اما به جرات می‌توان گفت که هیچ نویسنده‌ای، شاعری و هیچ قلمی را یارای نوشتن فداکاری و رشادت این فرشتگان سفید بال را داشته باشند. چگونه می‌توان نوشت از فداکاری پرستارانی که بیست و اندی روز فرزند، پدر، مادر و عزیزانشان را ندیده اند، چگونه می‌توان نوشت از پزشکی که سال‌ها درس خواند، زحمت کشید و طبیب شد و شفا بخشید، ولی به ناگهان این ویروس شوم به جانش زد و زندگی را از او گرفت، چگونه می‌توان به آخرین تصویر پرستار نرگس خانعلی زاده خیره شد و نگاه پر از حسرت او به زندگی را در آخرین قاب عکس ندید و گریه نکرد.
دل نوشته‌هایی از طیبه نوری پرستار بخش ریه بیمارستان افضلی پور کرمان
کرونا کرمانی‌ها شکستت می‌دهند کاسه و کوزه ات را برچین و برو، ما مردم صلابتیم، ناامید نمی‌شویم وامیدوارتر از قبل به زندگی ادامه خواهیم داد.
کرونا کارم از گریه کردن گذشته شاید باورت نشود که الان ۳۷ روزه که پاره تنم فرزندم را نبوسیدم و تنها دلیلش تویی دست از سرمان بردار ما که با تو کاری نداریم تو هم با ما کاری نداشته باش.
کرونا کار ندارم که از کجا آمدهای و به کجا خواهی رفت فقط اینو بهت بگم که خیلی قلب‌ها را لرزاندی، خیلی چشم‌ها را گریاندی و آرزو‌های زیادی را بر باد دادی، تو منفورترین ویروس دنیایی.
مرضیه عباسی بهیار بخش داخلی ریه بیمارستان افضلی پور کرمان هم نوشت
در این روز‌ها همه ما و مردم کشور، دوران سخت و متفاوتی را تجربه می‌کنیم که تا پیش از این، در موقعیتی این‌چنینی قرار نگرفته بودیم و شاید به همین خاطر است که متأسفانه عده‌ای هنوز نتوانسته‌اند شدت و اندازه این خطر بزرگ را درک کرده و رفتار‌های عادی و روزانه خود را کنار بگذارند.
در این شرایط بحرانی و نفس‌گیر که مدام از مردم درخواست می‌شود در خانه بمانند و از سفر‌های غیرضروری حتی درون شهری خودداری کنند متأسفانه شاهد رفت و آمدهای عادی و روزمره در سطح شهر هستیم که خطر بزرگی برای کنترل شیوع این بیماری است.
دل نوشته نغمه اسماعیلی سرپرستار بخش داخلی ریه بیمارستان افضلی پور کرمان
و مرگ لکه سیاهی بود روی روپوش‌های سفیدمان، در آغوشش گرفتیم!... مردیم تا زنده بماند ایران
همه ما در حال گذراندن روز‌های سختی هستیم...
به من می‌گویند مراقب خودت باش، اما دقیقاً شما باید مراقب من و همکارانم باشید با در خانه ماندن! هیچ سلاحی نداریم، در خانه بمانید تا در آخرین سنگر سلامت یاریگر ما باشید.
در این روز‌های پر استرس و خستگی و از دست دادن همکاران عزیز در گوشه گوشه ایران دردیست جانکاه با تک تک سلولهایم عجین شده و ناگزیرم خیسی چشمانم را پشت عینک محافظم پنهان کنم!
دوری از عزیزانمان، حتی دلهره‌های پدرانه و مادرانه مان را با بهبود یافتن بیماری فراموش می‌کنیم ما برای پاک کردن ردپای کرونا آنقدر تلاش می‌کنیم تا نفسی بند نیاید، آنقدر عاشقانه برای هر نفس تلاش می‌کنیم تا ذره ذره بخار شویم... ابر شویم... و بباریم تا کرونا را برای همیشه از این خاک بشویم و ببریم! حتی اگر ما را با خودش ببرد...
گوشه ای از این دل نوشته‌هایی که خواندید با تلاش پرسنل بخش‌های مختلف بیمارستان افضلی پور کرمان به دستمان رسیده اند، از همه آن عزیزان خصوصاً خانم‌ها جوینده و صابری برای در دست داشتن این یادداشت‌ها کمال تشکر را داریم.
قهرمانان ایران
قلب‌های ما عشق و فداکاری شما می‌تپد، گوشه گوشه ایران دلتنگی ها، غصه‌ها و دغدغه هایتان را درک می‌کند، در خانه می‌مانیم تا قدردان زحمات و تلاش هایتان باشیم.
انتهای پیام/ی
