به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  ماهیت رسانه، حضور در صحنه‌های مختلف برای حمایت از انسان‌هاست، چون اساسا موضوعیت آن با حضور مردم تعریف می‌شود. طبیعتا کسی که با مردم و برای آن‌ها زندگی می‌کند و همه تلاشش این است که فرصت زندگی بهتری را برای مردم فراهم کند، هر جا که خطری هم وجود دارد، پیشقدم است. چرا؟ چون وظیفه‌اش اطلاع‌رسانی است، آگاهی بخشی چه از جهت آن که صدمات را کاهش دهد و چه از بابت آن که راه‌های پیشگیری و مواردی را که باید، آموزش دهد، چه آن‌که صدای مردم -که دیده نشده‌اند- را به مسوولان و متولیان برساند، حتی اگر خودش صدمه ببیند یا حتی مورد غضب واقع یا بعضا متهم شود.

سختی‌ای که باشیرینی همراه است و لذت آن در دستگیری از نیازمندان. به‌دنبال بخشی ازجامعه می‌رود که محروم است و امکان دارد دیده نشود. خطر را به جان می‌خرد برای آسایش مردم، حتی اگر خودش قربانی شود.

درشرایط بحران، نقش رسانه‌ها پر رنگ‌تر می‌شود و میزان اثرگذاری‌اش بیشتر، زیرا پل ارتباطی می‌شود. گاهی نقش‌اش آموزش است، گاهی اطلاع رسانی از اقدامات. گاهی شبهه‌ها را از بین می‌برد و گاهی هم تلنگری به مسوولان می‌زند، گاهی از کمبود می‌گوید و. این وظیفه ذاتی رسانه است.

در این میان باید همزمان با تلنگر زدن، بستر هم افزایی و همدلی و همکاری را بین دستگاه‌ها و مردم را هم رقم بزنند. برقراری ارتباط دو سویه بین دست اندرکاران آن موضوع و مردمی که به هر دلیل با آن حادثه مواجه می‌شوند هم جزو همین جریان است.

واقعیت این است رسانه همیشه در برابر همه بلایا، رخداد‌ها و بحران‌ها در خط مقدم است، مثلا وقتی سیل و اخبار آن را می‌بینید، این خبرنگاران هستند که برای پوشش اخبار پیشقدم شده‌اند. در موارد دیگر مثل گرانی بنزین یا ویروس کرونا که این روز‌ها درگیر آن هستیم نیز به همین ترتیب است؛ چرا که رسانه باید با مردم باشد و همان‌طور که گفته شد اساس آن با همین حضور و همراهی تعریف می‌شود.

با این حال، این قشر جزو گمنامانی هستند که همیشه پشت دوربین‌ها، واژه‌ها و خبر‌ها حضور دارند و عموما، چون بستر دیده شدن دیگران هستند، خود دیده نمی‌شوند، بدون آن که اسمی از آن‌ها بیاید شبانه روز در تلاش هستند صدای دیگران شوند. اگر چه کسی عموما حتی ممکن است نداند چه کسی بحران را کاهش داد یا مانع از فاجعه شد. در حالی که شما وارد هر موضوع و بحرانی که می‌شوید این گروه به همان شکل گمنام حضور و اثر دارند و در این میان انتظار دیده شدن ندارد، اما خوب است گاهی هم دیگران یادی از آن‌ها کنند.

به عنوان مثال در عیدسالی که گذشت، چند صد نفر بر اثر تصادف مردند و تنها ۷۰ نفر بر اثر سیل درگذشتند. اما چه چیزی باعث شد این آمار کاهش پیدا کند؟ طبیعتا یکی از آن‌ها اطلاع رسانی به موقع بود که جان خیلی‌ها را نجات داد. به همین دلیل حتما جا دارد از افرادی که پشت دوربین‌ها و کلمه‌ها هستند هم اسم برده شود و متناسب با شأن و زحماتشان با این بخشی از جامعه که همیشه در همه صحنه حضور فداکارانه دارند، برخورد و از آن‌ها یاد شود.

البته به موازات این جریان‌ها رسانه هم باید با دور شدن از کارکرد پوششی صرف وارد فضای سوژه‌ای و کشف موارد مختلف شود تا بتواند وظیفه‌اش را هر چه کامل‌تر در کنار مردم انجام دهد و مهارت‌افزایی کند که اثرش بیشتر شود و دنبال نگاه همه سویه باشد و با جعل و جهل مقابله کند و اطلاع رسانی هدفمند برای کمک به دست اندرکاران و بستر شریک‌سازی برای حرکت به جلو سیاه و سفید موضوع را نبیند و بلکه انصاف عدالت و دیدن همه ابعاد موضوع را وظیفه‌اش بداند و مانع از این شود که در یک جامعه، خبر بد، خبر خوب شود. به هر صورت به همکارانم در همه رسانه‌ها خدا قوت می‌گویم و دست همه آن‌ها را برای تلاش شبانه‌روزی بدون نام و چشمداشت می‌بوسم.

منبع: جام جم

انتهای پیام/