مبادی خروجی؟؟خب مبادی ورودی چی پس؟؟؟؟؟؟؟؟بعدشم یعنی چی یا همه باهم پیروز میشیم یا همه باهم شکست؟؟باید تمام تلاشتونو واسه مهار بیماری بکنین.با این ضعف مدیرتتون توی کشورداری قم رو از ابتدای بیماری قرنطینه که نکردین و سر همین یه کشورو فلج کردین.حداقل الان دل بدین به کار.مردم بازیچه شما نیستن

زمانی که حضرت ابراهیم(ع)پیامبر خدا بود، پادشاهی خودخواه به اسم «نمرود» حکومت می‌کرد. او قصر بزرگی برای خودش ساخته بود. وقتی نمرود شنید که حضرت ابراهیم(ع)مردم را به خداپرستی دعوت می‌کند، دستور داد او را دستگیر کنند و پیش او بیاورند. حضرت ابراهیم(ع)، نمرود را هم به خداپرستی دعوت کرد، اما نمرود با غرور و خودخواهی گفت: «من سپاهیان و ثروت زیادی دارم.
با همه می‌جنگم و پیروز می‌شوم. هیچ‌کس حتی خدای تو نمی‌تواند بر من غلبه کند!» حضرت ابراهیم(ع)فرمود: «از خدا بترس و سرکشی نکن.» نمرود گفت: «از هیچ‌کس نمی‌ترسم. من خدای این سرزمینم! اگر قدرت خدای تو بیشتر از قدرت من است، بگو لشکریانش را به جنگ با من بفرستد تا بجنگیم و ببینیم من پیروز می‌شوم یا خدای تو!»
حضرت ابراهیم به نمرود خبر داد تا آماده جنگ باشد. نمرود لشکر زیادی را روانه میدان جنگ کرد. در روز نبرد، حضرت ابراهیم(ع)متوجه شد که تعداد زیادی پشه، بالای میدان جنگ به پرواز درآمده‌اند. حضرت ابراهیم(ع)از لشکریان نمرود خواست، پیش‌از آن‌که پشه‌ها آسیبی به آنان برسانند، توبه کنند و از میدان جنگ بیرون بروند. اما لشکریان نمرود هم مثل خود او خودخواه و مغرور بودند و به حرف پیامبر خدا گوش نکردند.

آن‌ها پشه‌ها را مسخره کردند و با خنده گفتند: «خدا سربازانی بزرگ‌تر و قوی‌تر از پشه‌ها نداشت که آن‌ها را به جنگ ما فرستاده؟» دراین هنگام، پشه‌ها به سمت سربازان نمرود هجوم آوردند.
یکی از فرماندهان سپاه نمرود که از حمله پشه‌ها جان سالم به در برده بود، روی اسبش پرید و به طرف قصر نمرود تاخت. وقتی پیش نمرود رسید، خبر شکست‌ خوردن لشکر را به او داد. نمرود عصبانی شد و گفت: «پشه؟ آخر چطور ممکن است؟» یکی از پشه‌ها که به دنبال فرمانده آمده بود، وزوزی کرد و خودش را نشان داد. فرمانده تا خواست بگوید: «بله، پشه‌ای مثل همین پشه»، پشه یک راست رفت توی بینی نمرود و از آن‌جا هم وارد مغز او شد. نمرود هر کاری کرد، نتوانست پشه را از توی دماغ خودش در بیاورد و خداوند به وسیله همان پشه کوچک، جان نمرود را گرفت.
به کسی که دچار تکبر و خودخواهی شود، می‌گویند: «بلایی به سرت بیاید که به سر نمرود نیامد.»
خداکند مامثل نمرود نباشیم.