به گزارش خبرنگار حوزه هنرمندان گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، رصد زندگی شخصی و هنری هنرمندان و چهره‌های معروف هنری برای طرفداران و دنبال‌کنندگان این حوزه جذابیت‌های خاص خودش را دارد. شبکه‌های اجتماعی مختلف و امکان دسترسی به آن با استفاده از تلفن همراه این امکان را برای کاربران فراهم کرده است تا از طریق این درگاه هواداران بتوانند هر لحظه از وضعیت بازیگر محبوب خود مطلع شوند.

این روز‌ها چهره‌های هنرمندان عرصه موسیقی، سینما و تلویزیون و … یک یا چند صفحه شخصی و عمومی در شبکه‌های اجتماعی مختلف دارند و از این طریق شبانه‌روز با کاربران و هواداران خود ارتباط مستمر و دو طرفه‌ای برقرار می‌کنند.

در ادامه می‌توانید بخشی از فعالیت‌های هنرمندان سینما، تلویزیون و موسیقی را مشاهده کنید.

برزو ارجمند بازیگر سینما و تلویزیون با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش نوشت:

«ممنون از خسرو حیدری عزیز بابت دعوتش برای دیدن دربی ، و ممنون از امیرحسین صادقی مهربانم ، مثل همیشه صمیمی و باحال.»

احسان کرمی مجری مشهور تلویزیون با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام نوشت:

«انگار جمله وجود مرا از همه واژه هاى همه كتابهاى دنيا سرشته اند...چقدر شلوغ است خلوتم!سخت است اين همه حرف باشى اما كلمه اى از تو خوانده نشود..»

منوچهر هادی کارگردان مشهور سینما تصویری از خود و خانواده اش منتشر کرد:

بنیامین بهادری خواننده پاپ کشورمان با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامی اش نوشت:

«خودم تا حالا نديده بودم اين فيلم و
# مربوط به سال ٩٤
دوستم امروز مى گفت مى دونى چرا مردم هنوز كنسرت بنيامين ميآن؟؟ براى اينكه از عشقاى جديد خيرى نديدن ياد عشق قديميشون افتادن!نمى دونستم ناراحت باشم يا خوشحال
از ظهر تا حالا سه كيلو چاق و سه كيلو لاغر شدم »

کمند امیرسلیمانی بازیگر سینما و تلویزیون با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش نوشت:

«خودتان را ببخشید
نفرت وخشم و به کارهای گذشته اندیشیدن در شما بیماری ایجاد میکند آغاز کنید به دوست داشتن خودتان تا برای دیگران نیز جذاب شوید خودتان را تایید کنید تا دیگران نیز شما را تایید کنند.کودک درونتان را دوست داشته باشید گاهی وقتا به حرفهایش گوش کنید .
خودتان را برای گذشته وانتخاب هایی که کردید سرزنش نکنید چرا این ازدواج را کردم؟ چرا درسم را رها کردم؟چرا این شغل را انتخاب کردم؟چرا پولم را از دست دادم؟
همه این چراها سوالات منفی دیگری برایتان می آورد وسودی ندارد شما در آن لحظه فکر کردید که بهترین کار ممکن را انجام دادید.مدام اینرا بگویید گذشته تمام شده وتاثیری بر من ندارد عاشقانه خودتان را دوست بدارید مهم ترین شخص در زندگیتان خودتان هستید اگر خود را دوست بدارید وببخشید وبا خود در آشتی باشید تاثیرات مثبت نیز در دیگران میگزارید ومی توانید آنها را نیز دوست بدارید.
واتفاقات ورویدادهای خوش آیند را به زندگیتان دعوت کنید.»

صابر ابر بازیگر تئاتر و نویسنده با انتشار پستی جدید در صفحه اینستاگرامش نوشت:

«ماسک زده!
به شوخی و با خنده می‌گوید:
بغل میدی یا کرونا؟‌
می‌پرم بغلش و بلند می‌خندیم
گور بابای کرونا، این همه چیز هست که باهاش بمیریم! من از چیزی که نیست نمی‌ترسم!.‌
می‌گم: قربونتون پس چرا ماسک زدین؟
میگه: جراحی کردم، ولش کن! کاش صبح زودتر میومدی، یکم بیشتر حرف می‌زدیم، الان هی می‌خوای بگی کار دارم کار دارم، بعدم کیفت و بزنی زیر بغلت بری...
معلوم نیست کجا؟!
زولبیا میخوری؟ هر روز پیشِ بابا و مامانم، من الان خودم پرستار می‌خوام! شدم پرستارِ اونا! سنشون بالاست۹۰ و ۹۵، ولی تو بگو ۱۱ و ۱۴ ....
نگاهش می‌کنم، خسته و تنهاست! اما هزار امید در چشمهایش می‌رقصند..
گلدونا رو دیدی صابر چه خوب شدن؟ سبزِ سبز، قهوه میخوری؟.
قهوه می‌خوریم دو تایی با زولبیا و غم‌ها را می‌ریزیم روی میز، مثل تاس، همه جفت شش!
بارانی‌ام را بر می‌دارم، دمِ در می‌بوسمش: در گوشم یک جمله می‌گوید:
درست می‌شه، نه؟
و من با پلک‌هایم یک «حتمن» بلند میگویم.»

متین ستوده بازیگر سینما و تلویزیون با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش نوشت:

«یادداشت پوریا ذوالفقاری درباره «سه کام حبس»
این فیلم تراژدی ست و تراژدی هرگز شیرین نبوده است!

«سه کام حبس» یک تراژدی ست. داستان تقلای ناگزیر یک انسان پس از پی بردن به واقعیت هولناک جاری در پس زندگی به ظاهر رو به سعادتش. محدودیت زمانی ای که شخصیت اصلی برای تهیه مبلغی پول با آن مواجه است، ما را با موقعیتی استثنائی مواجه می کند. راه حل فیلمساز برای تعمیم پذیر کردن این موقعیت، سرک کشیدن به گوشه و کنار شهر همراه با شخصیت هاست. تمهیدی که هم از فراگیری یک بحران خبر می دهد و هم پتانسیل خوبی برای خلق موقعیت های نمایشی دارد. شاید اگر نگرانی فیلمسازان ایرانی از محدودیت زمانی فیلم نبود، می شد انتظار گسترش تعدادی از این موقعیت ها و بهره ی بیشتر گرفتن از آنها را داشت. مثل اتفاقی که در سکانس سرقت مواد می افتد. ولی خب قانونی نانوشته در سینمای ایران می گوید فیلم باید زیر صد دقیقه باشد!

نمی دانم چنین قاطع بر «تلخی» فیلمی پای فشردن چه حاصلی دارد؟ تاکید بر این که در یک فیلم انبوهی مصیبت می بینیم، چه چیزی را درباره فیلم ثابت می کند؟ تلخی که امری نسبی ست و چیزی که برای من تلخ جلوه می کند شاید برای دیگری چنین نباشد. انبوه اتفاقات سیاه هم متر و معیاری قابل اندازه گیری ندارد. این که بگوییم فیلمی تلخ و سیاه است اصلا چه اتهامی ست؟ اگر فیلمساز بگوید من اصلا همین را می خواستم، چه پاسخی داریم؟ ناگزیریم بگوییم که سینما باید امید بدهد. اینجا هم بحث تعریف سینما از نگاه شخصی مطرح می شود و باز اگر فیلمساز جواب بدهد که من به تعریف دیگری از سینما معتقدم، این ماییم که پاسخی نخواهیم داشت. برای من سه کام حبس سامان سالور آزمون مهمی برای سنجش عیار نقد است. برخی واکنش ها به این فیلم به من می گوید منتقدان ثابت تلویزیونی موفق شده اند تعدادی از گزاره های نادرست و خودساخته شان را با تکرار، در ناخودآگاه ما بنشانند و ما ناخواسته و گاه حتی با تصور داشتن رویکردی متفاوت از آنها در نقد، در عمل دقیقا شبیه آنها تصور می کنیم با اثبات تلخ بودن یک اثر، بد بودنش را ثابت کرده ایم!

سه کام حبس یک تراژدی ست با سه بازی خوب تنابنده و ایزدیار و حسن پور (که از بهترین مکمل های زن جشنواره بوده است.) با فیلمبرداری قابل توجه مسعود سلامی. با یک کارگردانی غیرجلوه گرانه و البته قطعا و مثل هر فیلمی با ایرادهایی که «سیاهی و «تلخی» جزء آنها نیستند. سه کام حبس یک تراژدی ست. تراژدی هرگز شیرین نبوده است!»

انتهای پیام/