به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در سایه تنش‌هایی که این روز‌ها منطقه خاورمیانه شاهد آن است در کنار رقابت‌های منطقه‌ای و بین المللی برای حضور در دریای سرخ و به ویژه اقدامات رژیم صهیونیستی در این خصوص، شاهد افتتاح بزرگترین پایگاه نظامی در منطقه با نام برنیس توسط عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر بودیم.

افتتاح این پایگاه در آن موقعیت حساس و کلیدی و در این شرایط پر تنش منطقه بسیاری از سوالات و ابهامات را در میان تحلیل گران و رسانه‌ها برانگیخته است.

دریای سرخ از اهمیت استراتژیک بسیار زیادی برای اشغالگران صهیونیست برخوردار است چرا که این منطقه به مثابه شریان اقتصادی صهیونیست‌ها با شرق آسیا و کشور‌های آفریقایی به شمار می‌رود.

این پایگاه که چند روز قبل با حضور محمد بن زائد، ولی عهد ابوظبی و شخصیت نزدیک به صهیونیست‌ها افتتاح شد در نزدیکی سواحل دریای سرخ واقع شده است. این پایگاه از مساحت بسیاری زیادی برخوردار بوده و دربرگیرنده پایگاه هوایی، دریایی، بیمارستان نظامی و تعدادی از یگان‌های رزمی، اداری، میادین آموزشی و ... است.

پیش از این، رژیم صهیونیستی برای آنکه به دریای سرخ بیش از پیش نزدیک باشد دو پایگاه رواجیات و مکهلاوی را در مرز‌های سودان ایجاد کرد تا بتواند به باب المندب نزدیک شود. تنگه باب المندب، دریای سرخ را از خلیج عدن و اقیانوس هند جدا می‌کند هم چنین دو قاره آفریقا و آسیا را از یکدیگر جدا می‌کند و از موقعیت استراتژیک بالایی برخوردار است.

اهمیت این منطقه از آن رو است که تنها طی سال ۲۰۱۶ روزانه ۴ میلیون و هشتصد هزار بشکه نفت خام و مشتقات نفتی از این منطقه به سمت اروپا، آمریکا و آسیا روانه شد.

صهیونیست‌ها نتوانستند بعد از افتتاح این پایگاه نظامی، ذوق زدگی خود را پنهان کرده و از این اتفاق خوشحال نشوند به طوریکه شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی اذعان کرد که این پایگاه نظامی مصری، در حمایت از امنیت این رژیم سهیم است.

یک تحلیلگر صهیونیست در این خصوص اعلام کرد: علاوه بر اتفاق تاریخی آغاز صادرات گاز از اسرائیل به مصر، اتفاق مهم دیگری رخ داده است؛ مصر یک پایگاه نظامی بزرگ در سواحل دریای سرخ، احداث کرد. اسرائیل در این منطقه حساس، حضور محدودی دارد، ولی گسترش حضور مصر در آنجا می‌تواند به حفظ امنیت کشتی‌هایی کمک کند که به اسرائیل می‌روند و از آنجا بازمی‌گردند.

وی بر این باور است که هدف از این پایگاه که در ساحل جنوبی دریای سرخ احداث شد، تأمین امنیت «تسلط راهبردی مصر بر مسیر‌های دریانوردی از تنگه باب المندب تا کانال سوئز است».

این کارشناس صهیونیست همچنین مدعی شد که این پایگاه بدین منظور است که جمهوری اسلامی ایران و جنبش انصار الله یمن نتوانند «مسیر کشتی‌ها به مقصد العقبه (اردن) و ایلات (اراضی اشغالی) را تهدید کنند. این مسئله برای اسرائیل، بسیار مهم است».

مسأله مهم در روند تأسیس این پایگاه، کمک‌های مالی امارات و عربستان برای ایجاد آن است. برخی تحلیل گران معتقدند که تأسیس این پایگاه علاوه بر تقویت مرز‌های این کشور با سودان، می‌تواند برای حمایت از کشور‌های عرب حاشیه خلیج فارس و متحدان غربی آن‌ها برابر ایران باشد.

این در حالی است که آمریکا هیچ پایگاه نظامی در مصر ندارد و تنها از پایگاه هوایی «قنا» برای عملیات لجستیکی و حمایت از نیروی هوایی خود در منطقه استفاده می‌کند.

رژیم صهیونیستی به شدت از تهدیداتی که ممکن است امنیت این رژیم را از سوی دریای سرخ مورد هدف قرار دهد بیم دارد به همین دلیل تجهیزات نظامی و نیرو‌های زیادی در منطقه جنوبی در نزدیکی دریای سرخ مستقر کرده و با همکاری آمریکایی‌ها، عملیات اطلاعاتی در این منطقه انجام می‌دهد. به همین دلیل به شدت به همکاری امنیتی با مصر نیازمندند. نمی‌توان منکر آن بود که امضای توافق نامه گازی میان اسرائیل و مصر و صادرات گاز به مصر در واقع زمینه سازی برای یک همکاری بزرگ‌تر در زمینه نظامی بود.

صهیونیست‌ها به خوبی از اهرم ایران هراسی برای کشیدن کشور‌های عربی به سمت خود و تغییر جایگاه خود از دشمن درجه یک به دوست و هم پیمان این کشور‌ها استفاده می‌کند.

علاوه بر تمام آنچه گفته شد، ائتلاف متجاوز سعودی نیز از این پایگاه به عنوان مقری برای استقرار نظامیان خود علیه گروه‌های مقاومت یمن استفاده می‌کند.

البته نباید در این بین، مقابله میان ترکیه و عربستان سعودی و رقابت دو کشور برای تقویت حضور در دریای سرخ را نادیده گرفت. ترکیه پیش از این یک توافق نامه با سودان برای تحویل گرفتن جزیره سواکن در ساحل دریای سرخ امضا کرده بود. این توافق نامه گرچه به بهانه سرمایه گذاری ترکیه در این جزیره امضا شده، اما هدف اصلی آن مقابله با نفوذ عربستان در این منطقه بود؛ بنابراین ایجاد این پایگاه با حمایت مالی عربستان و نزدیکی آن به دریای سرخ می‌تواند در همین راستا صورت گرفته باشد؛ بنابراین اهداف تأسیس پایگاه نظامی مصر در نزدیکی دریای سرخ را می‌توان این گونه توصیف کرد:

۱- حمایت از امنیت رژیم صهیونیستی و مقابله با تهدیدات نظامی علیه این رژیم از سمت دریای سرخ

۲- مقابله با نفوذ منطقه‌ای ایران از طریق کنترل بر دریای سرخ

۳- تقویت حضور ائتلاف متجاوز سعودی در این منطقه برای مقابله با گروه‌های مقاومت یمن

۴- رقابت ترکیه و عربستان بر سر حضور در منطقه دریای سرخ

به تمام اینها، باید پست توئیتری اخیر «مجتهد»، افشاگر اسرار خاندان آل سعود را نیز اضافه کرد؛ وی در این پست توئیتری نوشته است: «پایگاه برنیس که در دریای سرخ اخیراً افتتاح شده است، در راستای یک توطئه‌ای از سوی السیسی و بن زائد از سال‌ها پیش، صورت گرفته است. هدف اصلی تسلط بر حرمین [مکه و مدینه]در صورت بروز هرج و مرج در عربستان است». به نوشته مجتهد، داخل این پایگاه نیرو‌های واکنش سریع حضور دارند و همچنین برنامه عملیاتی آماده‌ای برای انتقال نیرو‌ها از هوا و دریا به «جده» و «ینبع» در مسیر مکه و مدینه وجود دارد.

در هر صورت باید گفت که بی شک یکی از مهم‌ترین اهداف تأسیس چنین پایگاه عظیم نظامی از سوی مصر، عربستان و امارات در نزدیکی دریای سرخ تأمین امنیت رژیم صهیونیستی از یک سو، و مقابله با نفوذ منطقه‌ای ایران در سایه حضور گروه‌های مقاومت یمن در این منطقه از سوی دیگر است.

کشور‌های عربی مذکور بار دیگر در راستای خدمت رسانی به صهیونیست‌ها در مقابل دشمن فرضی خود یعنی ایران، در زمین دشمن اصلی امت عربی و اسلامی بازی کردند و به بهانه مبارزه با ایران بیش از پیش همکاری‌های نظامی، امنیتی و سیاسی خود را با تل آویو تقویت بخشیدند.

منبع: مهر

انتهای پیام/