گردشگری غذا سفری رنگارنگ از مزه‌ها/کجای ایران مناسب جهت گردشگری غذایی است؟

به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، دیدن غذا‌های خوش آب و رنگ در پشت ویترین مغازه‌ها و استشمام عطر نان‌ها و شیرینی‌های خوشمزه، به اندازه کافی جذاب بوده تا شاخه‌ای از گردشگری را از آنِ خود کند؛ البته گردشگری غذایی یا تنها غذا‌ها را در بر نمی‌گیرد و هر آنچه از تاریخ و سنت و فرهنگ در پس یک غذای خاص نهفته باشد را هم به علاقه‌مندان خود عرضه می‌کند.

 

گردشگری فقط مختص دیدن یک مکان طبیعی، تاریخی و استفاده از تفریحات آن نیست، خیلی‌ها به یک شهر یا کشور سفر می‌کنند فقط به این دلیل که بتوانند غذای آن منطقه را امتحان کنند.

 

 

اگر شما هم گاهی محل زندگی تان را ترک می‌کنید و به نقاط دور و نزدیک دیگر سفر می‌کنید تا غذاهایش را امتحان کنید، پس شما را هم می‌توان یک گردشگر غذایی دانست. در این نوع از گرشگری مانند هر نوع دیگر، باید حتما محل زندگی تان را ترک کنید تا یک گردشگر غذایی محسوب شوید.

 

در واقع بر اساس تحقیقات انجام شده، فقط ۸.۱ درصد از غذا‌های سراسر دنیا توسط خبره‌های آشپزی تایید می‌شوند و به عنوان غذای ممتاز شناخته می‌شوند درحالی که اکثر مردم فقط به طعم و کیفیت غذا و نوشیدنی توجه می‌کنند و نیازی به خوردن آن در رستوران‌های گران قیمت و با برچسب ممتاز احساس نمی‌کنند.

 

 

در کنار جذابیت غذا از نظر طعم و کیفیت، تازگی، منحصر بفرد بودن، طعم و عطر و ارگانیک و طبیعی بودن آن هم اهمیت زیادی دارد و همه‌ی این هاست که فرهنگ آشپزی یک منطقه را شکل می‌دهد و باعث جذب گردشگر می‌شود.

 

مثل مفهومی که کلمه‌ی گردشگری یک شهر برای ما تداعی می‌کند (که به معنای بازدید از مکان‌های طبیعی و تاریخی و دیدنی یک منطقه است)، گردشگری غذایی هم هدف خاصی را دنبال می‌کند. هدف از گردشگری غذایی، آشنایی با غذا‌های مختلف و فرهنگ غذایی مناطق بدون رده بندی یا دادن نظر‌های تخصصی است. در واقع در این نوع گردشگری، هر چه غذا ساده‌تر باشد، جذابیت بیشتری دارد.

هدف در گردشگری غذایی در پی فهرستی از رستوران‌ها با هزینه‌های گزاف نیست، هم‌چنین حرف بر سر توریسم کشاورزی ویا سلامت هم نیست، غذا بهانه‌ای برای ارتباط ملت‌ها و مکان‌ها است.

 

پیش‌بینی میزان تأثیری که گردشگری بر غذا دارد، در حال حاضر در بهترین جایگاه قرار دارد. میزان پذیرش توریست در یک منطقه باید سنجش بشود و در قدم بعدی با گردشگران درباره میزان وقت، انرژی و هزینه غذا در سفر مصاحبه می‌شود.

حتی می‌توانیم جلوتر برویم و از توریست درباره تعداد سفر‌ها به‌منظور تست غذا‌های بومی یک منطقه و مغذی بودن غذا‌ها سؤال کنیم.

 

برای بالا بردن گردشگری غذایی در یک منطقه، باید به جنبه غذا به‌عنوان سوغات که در سوپرمارکت‌ها و مغازه‌های خوراکی موجود هستند هم‌فکر کنیم.

با توجه به آمار، یک توریست غذاگرد ۲۵ درصد از بودجه خود را صرف غذا می‌کند و این میزان در مقاصدی که غذا نرخ بالایی دارد به ۳۵ درصد هم می‌رسد و در کمترین حالت به ۱۵ درصد می‌رسد. شکم گرد‌ها معمولاً بیشتر از بقیه افراد و این ۲۵ درصد برای غذا هزینه می‌کنند.

 

 عوامل بسیاری در شکل‌گیری یک شهر به‌عنوان مقصدی برای توریسم در نظر گرفته‌شده، برای ایجاد یک منطقه‌ای که در سرو غذا‌های بومی و خاص شهرت دارد به‌عنوان مرکزی برای شکم گردی است.

 

ما برای پروبال دادن به گردشگری به ترکیبی از رستوران‌های متفاوت با فضایی پذیرا برای گردشگر و هم‌چنین سرمایه‌گذاری، حمایت مالی، برنامه‌ریزی مدون شهری، پیشرفت‌های اجتماعی، توریستی و بازاریابی در بخش گردشگری غذایی، نیاز داریم.

 

بیشتر به برگزاری تور‌های آشپزی و تدریس دوره‌های آشپزی می‌پردازد، این بخش هم برای مخاطبین خود بسیار جذاب است. تجربه آشپزی در کنار دیگر ملیت‌ها و تبادل اطلاعات و هم ذات پنداری‌ها و اینکه چقدر دنیا بزرگ و پر از آدم‌ها و فرهنگ‌های متفاوت است، از شما انسان عمیق‌تری می‌سازد. یک توریست غذاگرد در این بخش هم می‌تواند فعال باشد.

 

 

همیشه کشف غذا‌های مختلف مقصد با لذت و تفریح همراه بوده، اما خوردن غذا تنها ملاک نیست، چیز‌هایی فراتر از تست خوشمزه یک غذا قرار است زیر ذره‌بین قرار بگیرد، یک ظرف غذا می‌تواند شکل جامعه و فرهنگ را منعکس کند.

مثلاً در مناطق مسلمان گوشت حیوانات حلال مثل گاو و گوسفند و طیور سرو می‌شود و این بازتابی از باور‌های مذهبی اسلام است و یا در هند بیشتر غذا‌ها در قالب سبزی‌ها و بدون گوشت بوده‌اند که ریشه در فرهنگ دینی بوریسم دارد.
با توریسم غذایی امکان نزدیک شدن به تمام غذا‌ها و ارزش گذاشتن به آن‌ها برای مردم فراهم‌شده است.

یکی از مواردی که منطقه شمارا به یک مقر غذا و مزه گردی تبدیل می‌کند، ارائه غذا و نوشیدنی در شکلی متفاوت است. به‌طور مثال ساندویچ هات‌داگ یا پیتزا ایتالیایی در آمریکا یا مراکش به شکل متفاوت و مطابق با آداب‌ورسوم آشپزی و قالب طعم‌های آن منطقه باید سرو شود، در غیر این صورت پتانسیل یک منطقه توریستی غذا گردی کاربردی نخواهد داشت.

اگر یک توریست شکم گرد حرفه‌ای می‌خواهید باشید، پیشنهاد‌هایی را در سفر به شهر‌های معروف دنیا برای شما داریم.

در خیابان‌های پر از توریست و در لابه‌لای مردم به رستوران‌ها و دکه‌های غذایی خوشمزه‌ای با چاشنی پر ادویه و ترش‌مزه غذا‌های تایلندی مواجه می‌شویم، بوی تایلندی غذا‌ها با سیر، نارگیل، گشنیز، برگ لیمو، سس ماهی و فلفل در فضای شلوغ و پر سروصدای بانکوک در هرلحظه به مشام می‌رسد. این شهر با ۸ میلیون جمعیت تمام آنچه را برای خوردوخوراک تصور می‌کنید را دارد. بین برنج سرخ‌شده سنتی و کاسه نودل و یا حشرات سرخ‌شده برای توریست غذا گرد ماجراجو، کدام را انتخاب می‌کنید؟

 

در مادرید اسپانیا، غذا‌ها با تأثیراتی از غذا‌های بین‌المللی پخت و سرو می‌شود. غذای سنتی تاپاس مثل gazpacho، املت ایتالیایی، ساندویچ گریل شده، بامیه و pork stew از خوشمزه‌های معروف در مادرید هستند. از غذا‌ها در کافه‌ها و رستوران‌های دوست‌داشتنی مادرید برای صرف وعده غذایی وقت بگذارید و برچسب توریست غذاگرد را به خود بزنید.

سام سیر از اولین برگزار کنندگان تور اسپانیا سفری هیجان‌انگیز به اسپانیا را برای شما به یادگار خواهد گذاشت. قبل از خرید بلیط هواپیما مادرید برنامه سفر خود را تهیه کنید و با فرهنگ اسپانیایی و غذا‌های این منطقه آشنا شوید.

یکی از مکان‌های شکم گردی تهران در خیابان نیلوفر محله سهروردی است که به ساندویچ‌های ویژه و انواع کافه‌های مدرن و سنتی با شکلی متفاوت معروف است و یا در بازار بزرگ تهران رستوران‌های سنتی با طبخ و سرو غذای اصیل ایرانی از منابع جذاب توریسم غذا گردی در تهران است.

خیابان سی تیر در مرکز شهر تهران نیز مدتی است با رستوران‌ها و دکه‌های خیابانی برای شکم گردان تزیین شده است.

 

از مناطق دیگری که هم از نظر گردشگری و کوه‌نوردی معروف است و هم رستوران‌های توراهی در دل کوه و طبیعت و کنار رودخانه شما را به خود جذب می‌کند، دربند و درکه تهران است.

 

پاریسی‌ها بسیار خوش‌خوراک هستند و به همین دلیل انواع خوراکی‌های خوشمزه بیشتر برای ذائقه‌های شیرینی‌خور با خامه هستند.

 

رستوران‌های کوچک و بزرگ محلی، مغازه‌های شیرینی فروشی و کافه‌های قدیمی و دوست‌داشتنی تجربه‌های رنگینی را خواهید داشت. کراسان، ماکارون و پیراشکی کرم‌دار پاریس حرف اول را در دنیا دارد.

به عنوان یک توریست شکم گرد به این نکته توجه داشته باشید که کمی هزینه غذا و رستوران‌ها در پاریس گران است، مخصوصاً اگر در فضای باز رستوران‌ها و کافه‌ها بنشینید.

برنامه سفر خود را به پاریس طوری تنظیم کنید که علاوه بر گشت و گذار، مانند یک توریست شکم گرد بتوانید غذا‌های جذاب فرانسوی را نیز تست کنید.

در کنار جذابیت غذا‌های ممتاز، غذا‌های مناطق مختلف، به دلیل عواملی مثل تازگی، منحصر بودن به منطقه‌ای خاص، فصل تهیه، ماندگاری و ارگانیک بودن اهمیت و جذابیت زیادی دارند و تشکیل‌دهنده‌ی فرهنگ آشپزی آن منطقه هستند. هدف از گردشگری غذایی، آشنایی با جزییات این فرهنگ فارغ از رده‌بندی و دیدگاه‌های تخصصی است و در حقیقت ساده‌تر بودن غذا‌ها باعث افرایش جذابیت گردشگری غذایی می‌شود.

بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری، دلیل اصلی اینکه گردشگران تصمیم به سفر و دیدار از مقاصد فرهنگی می‌گرفتند، ابتدا انگیزه‌های فرهنگی است، سپس طبیعت به عنوان عامل دوم قلمداد شده و غذا در جایگاه سوم واقع شده است.

 

هرچند گردشگری غذایی نسبت به دو عامل دیگر اهمیت کمتری دارد، اما از جمله عناوین و سرفصل‌های نوین در عرصه گردشگری جهان شناخته می‌شود که بازاری با گردش مالی بسیار بالا دارد.

محققان می‌گویند سهم غذا در صنعت گردشگری حدود ۱۵ درصد است و هر گردشگر در زمان حضور خود در کشور مقصد نزدیک به ۱۵۰ تا ۲۰۰ دلار صرف خرید غذا می‌کند.

کارشناسان گردشگری معتقدند توریسم غذا تجسمی از ارزش‌های سنتی به شمار می‌رود که در توسعه گردشگری مدرن و امروزی متبلور شده و مورد استفاده قرار گرفته است.

به گفته آنان توریسم غذا مبین فرصتی است که گردشگری را احیا کرده و آن را متنوع می‌کند، علاوه بر این، موجب توسعه اقتصادی محلی و بومی شده و به اشتغالزایی منجر می‌شوند.

به همین دلیل، توریسم غذایی می‌تواند در برندسازی و افزایش تقاضا برای مقاصد گردشگری نقش داشته باشد و در کنار آن سنت‌های محلی و تنوع جوامع را حفظ کند.

افزون بر این، برای مناطق مختلف اعتبار و پاداش‌های دیگری به همراه می‌آورد، علاوه بر این باید دانست که توریسم غذایی پدیده‌ای نیست که تنها به سنت‌های گذشته تعلق داشته باشد، بلکه از آینده نیز تاثیرپذیر است.

در سال‌های اخیر در کشور گردشگری غذایی همچون گردشگری مذهبی، فرهنگی، طبیعی به عنوان یکی از راه‌های جذب گردشگر شناخته شده است.

ایران با ۲ هزار و ۵۰۰ نوع غذای سنتی یکی از غنی‌ترین سفره‌های جهان را در اختیار دارد، شیوه طبخ غذای ایران بعد از سبک پخت غذای چینی و رومی سومین سبک شناخته شده در جهان است.

 

ایران به دلیل شیوه‌های پخت و تهیه غذا با رعایت اصول اسلامی، شایسته سهمی جدی و قابل توجه در بازار غذای حلال و البته جذب گردشگران غذایی و علاقه‌مند به تجربه غذا‌های جدید است.

تنوع غذایی بسیار فراوان در ایران که برگرفته از ویژگی‌های طبیعی، آب و هوایی و فرهنگی هر منطقه است، ظرفیت بسیاری برای جذب گردشگر غذایی ایجاد کرده است.

برگزاری جشنواره‌های غذایی و برپایی تور‌های غذا برای آموزش پخت غذا‌های محلی و افزایش گردشگرانی که به دنبال تنوع غذایی در محیط‌های سنتی هستند، به ایجاد گردشگری غذایی منجر شده که توسعه و گسترش آن در سالیان اخیر به شدت مورد توجه قرار گرفته است.

به گفته معاون توسعه مدیریت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در ۹ ماه گذشته با وجود شرایط تحریم، ۶ میلیون گردشگر خارجی وارد کشور شده اند.

این به آن معناست که توسعه شاخه‌های مختلف گردشگری دارای چشم انداز روشنی برای کاهش ایران هراسی است، در این میان جذب گردشگر غذایی گریزگاه قابل اطمینانی برای صدور مهمان نوازی و هنرمندی مردمان ایران زمین به سرتاسر جهان خواهد بود.

شاید به همین دلیل، گردشگری غذایی در سطح ملی و فرا ملی سال‌ها به یکی از دغدغه‌های اصلی مسوولان کشور در هر دو بخش دولتی و خصوصی تبدیل شده است.

 

منبع:ایرنا

انتهای پیام//ف.غ