به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره بقره بزرگ‌ترین و دومین سوره قرآن است که در جزء اول، دوم و سوم آن قرار دارد.

هدف عمده سوره بقره، هدایت انسان است و اعلام اینکه انسان باید به همه آنچه خدا به وسیله پیامبرانش نازل کرده، ایمان بیاورد و تفاوتی میان رسولان او قائل نشود.

سوره بقره از لحاظ محتوا، سوره جامعی است که هم از اصول عقاید سخن گفته و هم احکام مسائل عبادى، اجتماعى، سیاسى و اقتصادى را مطرح کرده است. داستان آدم و فرشتگان، داستان‌هایی مربوط به بنی‌اسرائیل، داستان ابراهیم و زنده شدن مردگان و داستان طالوت و جالوت از جمله داستان‌ها و روایات تاریخی سوره بقره است.

آیة الکرسی، آیه آمن الرسول، آیه قبله و بلندترین آیه قرآن (آیه ۲۸۲)، در سوره بقره قرار دارد.

پیامبر (ص) در مجمع البیان درباره فضیلت سوره بقره فرمودند: بقره با فضیلت‌ترین سوره قرآن به دلیل جامعیت و آیةالکرسی بافضیلت‌ترین آیه سوره بقره به دلیل محتوای توحیدی است.

امام سجاد (ع) به نقل از پیامبر (ص) درباره سوره بقره می‌فرماید: کسى که چهار آیه از آغاز سوره بقره و آیةالکرسى و دو آیه بعد از آن و سه آیه آخر سوره را بخواند، در جان و مالش ناخوش‏ایندى نمی‌بیند و شیطان به او نزدیک نمی‌‏شود و قرآن را فراموش نمی‌کند.

فایل صوتی تلاوت آیات ۲۵ تا ۴۸ سوره بقره با صدای مهدی فروغی

متن آیاتی از سوره بقره همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

وَ بَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ کُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِن ثَمَرَةٍ رِّزْقًا ۙ قَالُوا هَـٰذَا الَّذِی رُزِقْنَا مِن قَبْلُ ۖ وَ أُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَ لَهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ ۖ وَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥﴾

و کسانی را که ایمان آورده‏اند و کار‌های شایسته انجام داده‏اند مژده ده که ایشان را باغ‌هایی خواهد بود که از زیر درختان‏ آن‌ها جوی‌ها روان است هر‌گاه میوه‏ای از آن روزی ایشان شود، می‏گویند: این همان است که پیش از این نیز روزی ما بوده  و مانند آن نعمتها برای آن‌ها آورده شود و در آنجا همسرانی پاکیزه خواهند داشت و در آنجا جاودانه بمانند (۲۵)

إِنَّ اللَّـهَ لَا یَسْتَحْیِی أَن یَضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۖ وَ أَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَیَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّـهُ بِهَـٰذَا مَثَلًا ۘ یُضِلُّ بِهِ کَثِیرًا وَ یَهْدِی بِهِ کَثِیرًا ۚ وَ مَا یُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِینَ ﴿٢٦﴾

خدای را از اینکه به پشه‏ای یا فروتر یا فراتر از آن مثل زند شرم نیاید پس کسانی که ایمان آورده ‏اند می‏دانند که آن مثل‏ از جانب پروردگارشان بجاست ولی کسانی که به کفر گراییده ‏اند می‏گویند: خدا از این مثل چه قصد داشته است؟ خدا بسیاری را با آن گمراه و بسیاری را با آن راهنمایی می‏کند ولی‏ جز نافرمانان را با آن گمراه نمی‏کند (۲۶)

الَّذِینَ یَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّـهِ مِن بَعْدِ مِیثَاقِهِ وَ یَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّـهُ بِهِ أَن یُوصَلَ وَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ ۚ أُولَـٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿٢٧﴾

همانانی که پیمان خدا را پس از بستن آن می‏شکنند و آنچه را خداوند به پیوستنش امر فرموده می‏گسلند و در زمین به فساد می‏پردازند آنانند که زیانکارانند (۲۷)

کَیْفَ تَکْفُرُونَ بِاللَّـهِ وَ کُنتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْیَاکُمْ ۖ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٨﴾

چگونه خدا را منکرید؟ با آنکه مردگانی بودید و شما را زنده کرد باز شما را می‏میراند و باز زنده می‏کند و آن‌گاه به سوی او بازگردانده می‏شوید (۲۸)

هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُم مَّا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٢٩﴾

اوست آن کسی که آنچه در زمین است همه را برای شما آفرید سپس به آفرینش‏ آسمان پرداخت و هفت آسمان را استوار کرد و او به هر چیزی داناست (۲۹)

وَ إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَ یَسْفِکُ الدِّمَاءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَ نُقَدِّسُ لَکَ ۖ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٣٠﴾

و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینی خواهم گماشت، فرشتگان‏گفتند: آیا در آن کسی را می‏گماری که در آن فساد انگیزد و خون‌ها بریزد؟ و حال آنکه ما با ستایش تو تو را تنزیه می‏کنیم و به تقدیست می‏پردازیم. فرمود: من چیزی می‏دانم که شما نمی‏دانید (۳۰)

وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ کُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِکَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِی بِأَسْمَاءِ هَـٰؤُلَاءِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣١﴾

و خدا همه معانی‏ نام‌ها را به آدم آموخت سپس آن‌ها را بر فرشتگان عرضه نمود و فرمود: اگر راست می‏گویید از اسامی این‌ها به من خبر دهید (۳۱)

قَالُوا سُبْحَانَکَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّکَ أَنتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ ﴿٣٢﴾

گفتند: منزهی تو! ما را جز آنچه خود به ما آموخته‏ ای هیچ دانشی نیست تویی دانای حکیم (۳۲)

قَالَ یَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَائِهِمْ ۖ فَلَمَّا أَنبَأَهُم بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا کُنتُمْ تَکْتُمُونَ ﴿٣٣﴾

فرمود: ای آدم، ایشان را از اسامی آنان خبر ده  و چون آدم‏ ایشان را از اسماءشان خبر داد، فرمود: آیا به شما نگفتم که من نهفته آسمان‌ها و زمین را می‏دانم و آنچه را آشکار می‏کنید و آنچه را پنهان می‏داشتید می‏دانم؟ (۳۳)

وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَىٰ وَ اسْتَکْبَرَ وَ کَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿٣٤﴾

و چون فرشتگان را فرمودیم: برای آدم سجده کنید پس بجز ابلیس که سر باز زد و کبر ورزید و از کافران شد همه‏ به سجده درافتادند (۳۴)

وَ قُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَ زَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَ کُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُمَا وَ لَا تَقْرَبَا هَـٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿٣٥﴾

و گفتیم: ای آدم، خود و همسرت در این باغ سکونت گیرید و از هر کجای آن خواهید فراوان بخورید ولی‏ به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید بود (۳۵)

فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ ۖ وَ قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إِلَىٰ حِینٍ ﴿٣٦﴾

پس شیطان هر دو را از آن بلغزانید و از آنچه در آن بودند ایشان را به درآورد و فرمودیم: فرود آیید شما دشمن همدیگرید و برای شما در زمین قرارگاه و تا چندی برخورداری خواهد بود (۳۶)

فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿٣٧﴾

سپس آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت نمود و خدا بر او ببخشود آری اوست که‏ توبه ‏پذیر مهربان است (۳۷)

قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِیعًا ۖ فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُم مِّنِّی هُدًى فَمَن تَبِعَ هُدَایَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٣٨﴾

فرمودیم: جملگی از آن فرود آیید پس اگر از جانب من شما را هدایتی رسد آنان که هدایتم را پیروی کنند بر ایشان بیمی نیست و غمگین نخواهند شد (۳۸)

وَ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٣٩﴾

ولی‏ کسانی که کفر ورزیدند و نشانه‏های ما را دروغ انگاشتند آنانند که اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود (۳۹)‌

یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ أَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ وَ إِیَّایَ فَارْهَبُونِ ﴿٤٠﴾

ای فرزندان اسرائیل، نعمتهایم را که بر شما ارزانی داشتم به یاد آرید و به پیمانم وفا کنید تا به پیمانتان وفا کنم و تنها از من بترسید (۴۰)

وَ آمِنُوا بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَکُمْ وَ لَا تَکُونُوا أَوَّلَ کَافِرٍ بِهِ ۖ وَ لَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا وَ إِیَّایَ فَاتَّقُونِ ﴿٤١﴾

و بدانچه نازل کرده‏ ام که مؤید همان چیزی است که با شماست ایمان آرید و نخستین منکر آن نباشید و آیات مرا به بهایی ناچیز نفروشید و تنها از من پروا کنید (۴۱)

وَ لَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَ تَکْتُمُوا الْحَقَّ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٤٢﴾

و حق را به باطل درنیامیزید و حقیقت را با آنکه خود می‏دانید کتمان نکنید (۴۲)

وَ أَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَ آتُوا الزَّکَاةَ وَ ارْکَعُوا مَعَ الرَّاکِعِینَ ﴿٤٣﴾

و نماز را بر پا دارید و زکات را بدهید و با رکوع ‏کنندگان رکوع کنید (۴۳)

أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنسَوْنَ أَنفُسَکُمْ وَ أَنتُمْ تَتْلُونَ الْکِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٤٤﴾

آیا مردم را به نیکی فرمان می‏دهید و خود را فراموش می‏کنید با اینکه شما کتاب خدا را می‏خوانید؟ آیا هیچ‏ نمی‏اندیشید؟ (۴۴)

وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلَاةِ ۚ وَ إِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِینَ ﴿٤٥﴾

از شکیبایی و نماز یاری جویید؛ و به راستی این کارگران است مگر بر فروتنان (۴۵)

الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو رَبِّهِمْ وَ أَنَّهُمْ إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿٤٦﴾

همان کسانی که می‏دانند با پروردگار خود دیدار خواهند کرد و به سوی او باز خواهند گشت (۴۶)‌

یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿٤٧﴾

ای فرزندان اسرائیل، از نعمتهایم که بر شما ارزانی داشتم و از اینکه من شما را بر جهانیان برتری دادم، یاد کنید (۴۷)

وَ اتَّقُوا یَوْمًا لَّا تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَ لَا یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَ لَا یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَ لَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿٤٨﴾

و بترسید از روزی که هیچ کس چیزی از عذاب خدا را از کسی دفع نمی‏کند و نه از او شفاعتی پذیرفته و نه به جای وی بدلی گرفته می‏شود و نه یاری خواهند شد (۴۸)

انتهای پیام/