آخرین جلسه!

"هفته قبل، آخرین جلسه درس «اصول و مبانی مدیریت» با این بچه‌های خوبی که می‌بینید برگزار شد.

برای امتحان ده سؤال می‌دهم که باید به هشت مورد آن پاسخ دهند. یعنی اگر پاسخ دو سؤال را هم ندانند باز می‌توانند نمره ۲۰ بگیرند!

بعضی‌‎ها ۲۰ می‌گیرند و بعضی‌ها هم مردود می‌شوند و باید دوباره پاس کنند!

سعی می‌کنم به کسی که بیش از ۲ یا ۳ نمره اخذ نمی‌کند، ۷ به بالا بدهم که معدلش خراب نشود و روحیه‌اش هم حفظ شود. ۲۵ سال است که این رویه را حفظ کرده‌ام.

«تصمیم‌گیری» موضوع جلسه آخر ما بود."

پی نوشت؛

"تصمیم‌گیری آنقدر مهم است که برخی آن را مترادف کل مدیریت می‌دانند.

تصمیم‌گیری در فرآیند "حل مسأله" مفهوم پیدا می‌کند.

اولین قدم در این فرآیند، «مسأله‌یابی» است. با ۶ روش مستقیم و غیرمستقیم، امر «مسأله‌یابی» محقق می‌شود. متأسفانه بسیاری از مدیران وقت و منابع سازمان را در در موضوعاتی هزینه می‌کنند که اصلاً مسأله سازمان نیست!

پس از تشخیص مسئله، مرحله‌ شناسایی و تبیین دقیق و پرتوافکنی به مسأله مطرح شود. پس از آن انواع راه حل‌های بدیل برای حل آن مطرح می‌شود که بعضی روش‌ها مثل "طوفان مغزی" (Brain storming) از آن جمله است. سپس جدول هزینه – فایده برای همه‌ی راه حل‌ها تشکیل می‌شود و دست آخر راه حل بهینه‌ای که بیشترین منافع و کمترین هزینه را دارد، به‌عنوان راه حل نهایی انتخاب و اقدام می‌شود.

آسیب شناسی رفتار میدان در هر قسمت از این فرآیند بررسی می‌شود. از جمله مدیرانی که اولین و یا آخرین راه حلی که به آن‌ها پیشنهاد می‌شود عملی می‌کنند! و یا پس از انتخاب راه حل بهینه، با اولین انتقادات و یا جوسازی رسانه‌ای، از اجرای آن منصرف شده و عقب نشینی می‌کنند.

مدیر شایسته، کسی است که ضمن پذیرش آسیب‌ها و نقاط ضعف تصمیمات خود، بتواند نقاط قوت و برجسته آن را هم برای کارکنان و یا افکار عمومی تشریح کند و عملاً منابع مختلف را برای اجرای تصمیم نهایی سازمان بسیج نماید"

انتهای پیام/