به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، گاهی می‌شد عده‌ای می‌آمدند خدمت امام و گزارش مسأله‌ای را می‌دادند، امام‌‎ ‎‌نمی فرمودند که مطلع هستم، تا آخر گوش می‌دادند و وقتی که تمام می‌شد باز‌‎ ‎‌نمی فرمودند که من مطلع بودم و می‌دانستم.

تجزیه و تحلیلی که ما در این موضوع داریم‌‎ ‎‌این است که اولاً، این نوعی ادب است و توی ذوق طرف نمی‌خورد، ثانیاً ایشان با شنیدن ‎‌یک قضیه و مسأله‌ای از افراد و گروه‌های متفاوت، ضد و نقیض و ضعف و قوت‌‎ ‎‌این گفتار‌ها را پیش خودشان جمع بندی می‌کنند، و از تفاوت یا یکنواختی گفتار‌‎ ‎‌برداشت می‌کنند که مسأله چیست، و عجیبتر اینکه خانم زهرا مصطفوی، دختر‌‎ ‎‌گرامی حضرت امام، می‌فرمود: گاهی می‌شد تمام اهل خانه یک به یک خدمت‌‎ ‎‌ایشان می‌رفتیم و خبر واحدی را که به نظر ما مهم بود به امام می‌دادیم، امام همه‌‎ ‎‌را می‌شنیدند و هر یک از ما هم فکر می‌کردیم که امام خبر تازه‌ای را دارند می‌شنوند؟! ‎ ‎‌و لذا یکی از اعضای دفتر ایشان، حجت الاسلام رسولی محلاتی، می‌گفت که من‌‎ ‎‌حدود چهل سال است در خدمت امام هستم، آن مقداری که امام ما را می‌شناسد، ما امام‌‎ ‎‌را نشناخته ایم و ما معتقدیم که امام ما را از خود ما بهتر می‌شناسد؛ اما وقتی که با ما‌‎ ‎‌مواجه می‌شود، کانّه اصلاً ماهیتمان را نمی‌شناسد و به صورت و سیمای خودش‌‎ ‎‌نمی آورد.

منبع: جماران

انتهای پیام/