حسین هنری کارشناس علوم تربیتی در گفت‌وگو با خبرنگار  حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به اینکه در هر جامعه نیازهای عاطفی به طور مشخصی برنیاز های تحصیلی اولویت دارد ، اظهار کرد: اما در مدارس کشور ما نیازهای عاطفی کمرنگ بوده و در اولویت نیستند.

او افزود: به طور مثال اگر دانش آموزی در خانه مهارت های اعتماد بنفس و عزت نفس را به خوبی آموخته باشد، در مدرسه به آن توجه نمی‌شود و دانش آموز به عنوان خودستا و بی ادب شناخته می شود.

هنری با اشاره به اینکه روش های تدریس در مدارس سنتی و قدیمی هستند، بیان کرد: معلمان دانش خود را به روز نمی‌کنند و به تعالیم خود در دوران دانشجویی و حتی به تجارب خودشان اکتفا می‌کنند.

او تاکید کرد: حتی انجمن اولیا و مربیان نیز کارکرد خود را در مدارس روز به روز از دست داده‌اند و کمتر از آنها کمک گرفته می شود و اغلب به عنوان ناظر از راه دور فعالیت می‌کنند. ناظرینی که شاید در چند سال گذشته از فعالیت‌های آنان در مدرسه زیاد می‌شنویم اما در عمل آن گونه که باید، نتیجه مطلوب و بخصوصی دیده نمی‌شود. شاید دلیل این اتفاق، نگاه منفی‌ای است که والدین نسبت به وزارت آموزش و پرورش پیدا کرده‌اند.

این کارشناس علوم تربیتی گفت: جلسه انجمن اولیا و مربیان رو به سمبلیک شدن می رود و اگر هم در این جلسات مشکلات مطرح شود، مشکلات اساسی نیستند.

هنری ادامه داد: اغلب شاهد آن هستیم که بعد از اعتراض خانواده دانش آموزان به امور مدرسه مانند تعلیم، تعویض معلم یا تهیه یک وسیله آموزشی مورد نیاز ، آموزش و پرورش به بهانه کمبود بودجه و یا رد کردن ایراد وارد شده، والدین و در خواست‌های آنان را نادیده می‌گیرند. این مشکل به مرور باعث دلسردی والدین شده و از بیان مشکلات ضروری دیگر جلوگیری کرده است.

او در ادامه یادآوری کرد: البته برخی موسسات آموزشی خصوصی اقدام به ارائه بسته های آموزش الفبا در سنین پایین می‌کنند هرچند این آموزش‌ها از نظر استاندارد متناسب کودکان نیست.

هنری با بیان اینکه تبلیغ و ارائه‌ی بسته‌های آموزشی در مقاطع پایین با هدف قبولی در کنکور بزرگترین خیانت به بحث تعلیم در آموزش و پرورش است اظهار کرد: هدف نهایی این بسته‌ها عبور از سد کنکور است و موضوع آموزش، تعلیم و یادگیری عمیق دروس به کلی مغفول می‌ماند.

او در پایان یادآوری کرد: آموزشگاه‌های کنکور و کتاب‌های کنکوری دانش آموزان را به سمتی برده‌اند که به فکر رقابت آن هم به شکل منفی در مقابل یکدیگر باشند. یعنی به نوعی هدف پیشی گرفتن در بحث کنکور است، نه تعلیم و آموزشی که به درد خود دانش آموز و حتی جامعه بخورد.

انتهای پیام/