به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان،  امروزه در عرصه پزشکی، پزشک‌ها سعی دارند که تا حد امکان از ایمپلنت‌هایی در بدن بیماران استفاده کنند که زیست‌سازگاری بالایی داشته باشد. با این حال در طی سال‌های اخیر در بیمارانی که دارای مشکلات ستون فقرات هستند از ایمپلنت‌ها و پیچ‌هایی استفاده می‌شود که جنس آن‌ها تیتانیوم است.

تیتانیوم با وجود خاصیت زیست‌سازگاری، محیط خیلی خوبی برای رشد سلول در اطراف خودش ایجاد نمی‌کند بنابراین با وجود گذشت زمان همچنان به عنوان یک جزو جداشدنی در بدن بیمار قرار دارد که با استخوان‌های بیمار یکپارچه نشده است. این موضوع به مرور زمان مشکلاتی را برای بیماران ایجاد می‌کند.

اوج مشکلات مربوط به زمانی است که بیمار پوکی یا تراکم پایین استخوان داشته باشد که در این موارد، چون پیچ به خوبی با استخوان بیمار جوش نمی‌خورد در طی زمان و با حرکات بیمار، محل آن باز شده و از استخوان جدا می‌شود که این موضوع مشکلات عدیده‌ای را برای بیمار ایجاد می‌کند. در این راستا متخصصان مختلف سعی دارند که از طریق روش‌های بیومتریال این مشکل را رفع کنند.

بیشتر بخوانید:خنک کردن موتور هواپیما با پوشش نانولوله‌ای

ایمپلنت ستون فقرات با پوشش هیدروکسی آپاتیت

محققان ایرانی توانستند با هگزاگونال که شباهت زیادی به بافت استخوان دارد و دارای شش وجه است و تشابه زیادی به ترکیب شیمیایی هیدر هیدروکسی آپاتیت که از مهم‌ترین بیوسرامیک‌های مورد استفاده در پزشکی و دندانپزشکی است ایمپلنت ستوان فقرات را روانه بازار کنند. این ترکیب خواص زیستی منحصر به فردی دارد.

این ماده دارای ترکیب مشخص استوکیومتری Ca۱۰ (PO۴) ۶ (OH) ۲ و ساختار کریستالوگرافی وکسی آپاتیت با استخوان علاوه بر جنبه‌های زیست فعالی و تأثیرات درمانی هیدروکسی آپاتیت می‌توان به عدم تحلیل رفتن، قابلیت تحریک رشد استخوان (به خصوص داخل تخلخل میان ذرات، حفرات موجود در ماده کاشتنی یا داربست)، ایجاد پیوند مستقیم با استخوان و چسبندگی مطلوب با بافت استخوان اشاره کرد.

سطح هیدروکسی آپاتیت با انواع مختلفی از سلول‌ها همچون سلول‌های بیگانه خوار درشت، استخوان ساز‌ها، استخوان خوار‌ها و لیگامنت‌های پریودنتال سازگاری زیستی مناسبی دارد. هیدروکسی آپاتیت اجازه رشد سلول‌های استخوانی نظیر استخوان ساز‌ها و استخوان خوار‌ها را می‌دهد و به دلیل شباهت شیمی سطح هیدروکسی آپاتیت و استخوان، سلول‌ها تمایزی بین این دو قائل نمی‌شوند.

از جمله کاربرد‌های مهم این بیوسرامیک می‌توان به استفاده در جراحی ارتوپدی به شکل توده‌ای و یا پوشش در سطح ماده کاشتنی، جراحی ستون فقرات و حامل دارو یا پروتئین با قابلیت آزادسازی کنترل شده اشاره کرد.

انتهای پیام/