جشنواره نوای خرم آغاز شده است و به زودی به مراحل پایانی خود خواهد رسید. جشنواره‌ای که به آینده موسیقی ایرانی، بقا و شکوفایی آن می‌اندیشد. هدف جشنواره نوای خرم، توجه به استعدادها در زمینه موسیقی است.

رضا خرم یکی از داوران ششمین جشنواره نوای خرم درباره تفاوت این جشنواره با جشنواره جوان و دیگر رویداد‌های موسیقی کشور، به خبرنگار حوزه موسیقی  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: این جشنواره مختص گروه سنی زیر ۱۸ سال است. مسئله مهم دیگری هم که در جشنواره نوای خرم مطرح است، جبران جفایی است که سالیان سال به ساز‌هایی همچون ویولن و پیانو شد.

وی با اشاره به ایجاد محدودیت در انتخاب ساز در برخی جشنواره‌ها ادامه داد: این امر که برخی ساز‌هایی را برای نواختن موسیقی ایرانی تعیین کنند و بر اساس آن افراد مجبور شوند که تنها با آن‌ها بنوازند، یعنی نوعی تعصب و بی‌خردی. با یک ویولن به زیبایی می‌توان موسیقی ایرانی همچون بیات ترک و مخالف سه‌گاه را نواخت؛ ما چنین محدودیتی در جشنواره خرم نداریم. حتی من تشویق می‌کنم که اگر افرادی می‌توانند با گیتار هم موسیقی ایرانی را بنوازند. چراکه اگر بتوانید با گیتار یک موسیقی اصیل ایرانی را بزنید، اتفاق خوبی است.

خرم در ادامه با بیان اینکه این نگرش را از پدر به یادگار دارد، اظهار کرد: سال‌ها پیش با پدرم در مهمانی بودم که جوانی آمد و خواست که هنرش را به پدر نشان دهد. آن پسر گفت که من می‌خواهم جسارتی کنم؛ سازی دارم که نام آن سه‌تار برقی است؛ یک ساز ابداعی بود و من خودم تا به حال چنین سازی ندیده بودم. وقتی شروع به نوازندگی کرد، پدر همین صحبت‌هایی که من گفتم را بیان کرد و گفت اگر شما بتوانید با هر سازی ایرانی بزنید، به موسیقی ایرانی خدمت کردید؛ حتی اگر موسیقی ایرانی را نتوانید بزنید، به موسیقی مورد نظرتان، خدمت کردید. در نتیجه در جشنواره خرم نیز ما هیچ محدودیتی درباره ساز نداریم. به شخصه با موسیقی گروه‌های جنجالی دنیا نیز موافق هستم؛ اما نوازندگان باید توانایی ساز زدن را داشته باشند، نه اینکه تنها سر و صدا راه بیندازند. اینجا زدن موسیقی ایرانی با هر سازی آزاد است.

وی درباره کیفیت آثار ارائه شده در این دوره از جشنواره نیز گفت: خیلی از اجرا‌های شرکت‌کنندگان دارای کیفیت خوبی است، اما متاسفانه اجرا‌های ضعیف هم در این رویداد هستند. جالب است بدانید که وقتی ۶ دوره جشنواره را همراه با خیلی از بزرگان موسیقی آسیب‌شناسی کردم، به این نتیجه رسیدم که یکی از ضعف‌های بزرگ ما معلم‌های ما هستند. اتفاقاً با دیدن بچه‌های شرکت‌کننده باید بگویم که بلااستثنا همه خوب هستند؛ یعنی استعداد دارند، اما بسیاری آموزش‌ها اشتباه است. متاسفانه برخی معلم‌های موسیقی خیلی در این هنر تخصص ندارند؛  کسی که خودش بلد نباشد، چطور می‌خواهد یاد بدهد.

خرم افزود: در خیلی از موارد می‌بینیم که حتی گوش معلمان شرکت‌کنندگان آنقدر قوی نیست که کوک ساز بچه‌ها را تشخیص دهند و در نتیجه نمی‌توانند ریتم را درست به آن‌ها آموزش دهند. حتی در خیلی از موارد نت اشتباه بوده و به شخصه دیده‌ام که این نت‌های اشتباه گاهی مکتوب هم شده و در اختیار بچه‌ها قرار گرفته است. طبیعتاً در این شرایط آن‌ها هم اشتباه می‌زنند. به این ترتیب این اشتباهات در حال مسری شدن است.

وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره آموزش‌هایی که می‌توان به شرکت‌کنندگان داد، گفت: همیشه در شعار‌هایی که در فراخوان جشنواره می‌دهیم، به مسئله اخلاق پرداختیم و آن را مطرح کردیم. یکی از دلایل عمده‌ای که این جشنواره به نام پدر من نام‌گذاری شده، مسائل اخلاقی پدرم است که یک سرفصل جدید بوده و کلی قابل صحبت است. باید اخلاق هم در سیاست‌های ما بگنجد.

خرم در پایان گفت: این موارد ابتدا باید به معلمان آموزش داده شود که آن‌ها به صورت مرتب به شاگردان تحت نظر خودشان ضمن آموزش موسیقی، این موارد را هم یادآوری کنند. به این ترتیب بچه‌ها به واقع تفهیم می‌شوند که بدون اخلاق موسیقی به تعالی نمی‌رسد. به نوعی امکان دارد که افرادی پیشرفت‌هایی الکی داشته باشند و به فضاهای ظاهری هم برسند، اما ممکن نیست بدون اخلاق به آن نقاط اوج دسترسی پیدا کنند. شاید فهم این موارد برای بچه‌ها زود باشد، اما همین که گفته شود و در ذهن آن‌ها مرور و شنیده شود؛ آن زمان اثر خودش را خواهد گذاشت. ما در این باره خیلی تلاش می‌کنیم و اعتقادمان است که بدون اخلاق کسی به جایی نمی‌رسد.

انتهای پیام/