سجاد بهمنی، مدرس گروه جامعه شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، با بیان اینکه تفنگ آن قدر با زندگی ایلات و عشایر جنوب کشور پیوند داشته است گفت: اسلحه گاه فراتر از یک سلاح، نماد برخی صفات و ارزش‌های مهم اجتماعی نیز بوده است. غیرت، حمیت، همدردی و ده‌ها ویژگی مردان ایل و عشیره نسبت به سایر افراد گاه حاملی بهتر از تفنگ نداشته اند.

او با اشاره به رسم تیراندازی در مراسمات افزود: به گاه سوگ و رنج از دست دادن عزیزان و یا به وقت گشودن قدوم مبارک یک عروس و یا داماد، تفنگ سلاح غم می‌شود و یا فریاد شادی. گلوله‌ای هم که به هوا می‌رود در بستری از احساسات ایلیاتی رها می‌شود تا صدایش از اثر غم بیشتر شود و تسلای بازماندگان دهد و یا غریو شلیک اش لرزه بر تن شادی اندازد.

بهمنی با توجه به شلیک ناگهانی تیر در مراسمات و اصابت آن به افراد بیان کرد: این‌ها همه افسانه تفنگ و رویای تیراندازی‌های نمادین مربوط به عصر گذشته اند. زندگی امروز آپارتمانی در شهر‌های مملو و متراکم از جمعیت و انسان اسیر مخاطرات فراوان، دیگر تحمل صدای این ساز ناکوک را ندارد به ویژه آنکه وقتی تیرش غیب می‌شود و خود اسباب رنجی تازه، و یا از کنترل حاملش خارج می‌شود و زخم بر پیکر یک بی گناه به یادگار می‌گذارد.

این مدرس گروه جامعه شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز اظهار داشت: تفنگ هر چه پیوند با ایل و عشیره داشت اینک خود تیری شده است بر جان عشایر و مردان و زنان و کودکان ایل. تفنگ سلاحی شده است علیه قامت برافراشته عشایر و دیگر صدایش هیچ عزتی را تداعی نمی‌کند. سالانه ده‌ها قربانی مستقیم و غیرمستقیم بکارگیری سلاح در مراسم خاکسپاری و یا جشن عروسی در جنوب و غرب ایران بر جای می‌مانند و هر چه در مذمت این سنت کژ کار کرد و ناموزون سخن گفته می‌شود باز هم از گوشه و کنار روستا‌ها و شهر‌ها صدای تداوم آن به گوش می‌رسد.

سجاد بهمنی با ادعا این مورد که کارکرد این سنت و رسم عهد پیشین یکسره از میان رفته و دیگر بکارگیری اسلحه در مراسم و جشن‌ها توجیه منطقی ندارد تصریح کرد: با در نظر داشتن سبک زندگی امروز و تراکم جمعیت در مکان‌های نزدیک، با کاربرد احتمالی آن، حتی می‌توان از فاجعه کاربرد سلاح در این گردهمایی‌ها سخن گفت. یک سنت نمی‌تواند بدون وجود افراد وفادار باقی بماند و افراد وفادار این سنت باید از خود بپرسند خسارت آفرینی این رسم ناموزون به قیمت خسارت جانی و مالی به ده‌ها شهروند حاضر در یک مراسم و یا همسایگان آن محل چه ارزشی را حمل می‌کند که بر اساس آن توجیه بقا باشد و تداوم یابد. تیراندازی در مراسمات اینک تبدیل به یک مسئله اجتماعی شده و یاری معتمدان محلی در کنار آگاهی بخشی به ذینفعان می‌تواند آن را از رونق بیندازد.

انتهای پیام/ ن

رسم تیراندازی در مراسمات