به گزارش خبرنگار  حوزه فناوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان،  طبق بررسی‌های جدید دانشمندان، سیاره زهره زمانی قابلیت سکونت داشت. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سیاره زهره که اکنون به عنوان جهنم یاد می‌شود، حدود دو یا سه میلیارد سال قبل از دمایی مناسب برای زندگی برخوردار بوده و این حجم از گاز دی اکسید کربن در آن وجود نداشت.

سیاره زهره که اکنون دمای آن به حدود ۴۶۲ درجه سانتی گراد می‌رسد و در حدود ۹۷ درصد آن را گاز‌های گلخانه‌ای از جمله دی اکسید کربن تشکیل می‌دهد، حدود ۷۰۰ سال قبل اقیانوسی به عمق ۳۰۰ متری داشته و دمای آن برای زندگی مناسب بوده است. تحقیقات اخیر که توسط ناسا انجام شده است، مدل‌های جدید رایانه‌ای را نشان می‌دهد که زمانی دمای زهره بین ۲۰ تا ۵۰ درجه سانتی گراد بوده است.

از زمانی که مقدار زیادی گاز دی اکسید کربن در این سیاره آزاد شده و فضای آن نتوانسته تا این حجم از گاز را تخلیه کند، سطح زهره جهت زندگی نامناسب شده و میزان گاز‌های گلخانه‌ای در آن به شدت افزایش داشته است. هنوز اطلاعات دقیقی از آن که چرا این میزان از دی اکسید کربن در سطح این سیاره آزاد شده در دست نیست و نیاز به تحقیقات بیش تری دارد، اما چیزی که مشخص است آن است که اتمسفر این سیاره توانایی جذب این میزان از گاز‌های گلخانه‌ای را نداشته و موجب شده تا دمای سیاره زهره به این اندازه بالا رفته و غیر قابل سکونت شود.

بیشتر بخوانید: رقص منحصر به فرد قمرها!

سیاره فرا خورشید همراه با آب

جرم سیارک K۲-۱۸b تقریبا ۹ برابر زمین بوده. این سیارک‌ با نام مینی نپتون شناخته شده است. این سیاره فراخورشیدی به دور ستاره میزبان خود K۲-۱۸b در حال گردش است. سطح این سیاره برای زیست پذیری مناسب و ویژگی‌هایی نظیر سیاره زمین دارد.

کشف این سیاره برای محققان بسیار مهم تلقی می‌شود. طبق گفته‌های یک کارشناس سیاره‌های فراخورشیدی این سیاره شباهتی به زمین ندارد، و به شکل یک سیاره سنگی معمولی نیست. ستاره‌ای که به دو آن میچرخد نیز شباهتی به خورشید ندارد.

K۲-۱۸b به کمک تلسکوپ فضایی کپلر کشف شد. این فضاپیما در فاصله ۱۶۰ میلیون کیلومتری از زمین به کشف سیاره‌های فراخورشیدی مشغول است. روش کشف سیاره‌های فرا خورشیدی توسط کپلر بدین صورت است که سیاره فراخورشیدی هنگام عبور از میان ستاره میزبان خود و زمین، نور ستاره خود را با کاهش مواجه می‌کند. بدین ترتیب کپلر بیش از دوهزار سیاره فراخورشیدی را کشف کرد.

مواد شیمیایی و مولکول‌های اطراف یک سیاره‌ی فراخورشیدی می‌توانند اطلاعات زیادی را درمورد آن‌چه ممکن است روی سطح سیاره وجود داشته باشد، در اختیار پژوهشگران قرار دهند. اما نور این سنگ‌های فضایی دور به‌آسانی تحت‌تأثیر نوری که از ستاره‌ی میزبان آن‌ها می‌آید، قرار می‌گیرد و دیدن آن‌ها را بسیار دشوار می‌سازد. دانشمندان برای حل این مشکل، باید نور این سیاره‌ها را زمانی که از اتمسفر آن خارج می‌شود بررسی کنند. این نور به هنگام عبور کمی منحرف شده و به این ترتیب نوع مولکول‌های سازنده آن در فضا مشخص می‌شود.

در مورد سیاره‌ی K۲-۱۸b این جریان متفاوت است. زیرا این سیاره دارای اتمسفری است که در فضا گسترده است. همچنین در اطراف یک ستاره‌ی کوچک کم نور که به‌عنوان یک کوتوله‌ی قرمز شناخته می‌شود، می‌چرخد که نور آن به اندازه‌ی ستاره‌ای مانند خورشید نیست و از طریق آن دانشمندان توانستند بخار آب موجود در اتمسفر آن را تشخیص دهند.

یک پژوهشگر سیاره‌های فراخورشیدی در دانشگاه مونترال در این باره گفت: اگر شما با هر زیست‌شناسی صحبت کنید، درمی‌یابید که آن‌ها به بخار آب اهمیتی نمی‌دهند؛ برای آن‌ها آب مایع مهم است، زیرا ازنظر بیولوژی فقط آب اهمیت دارد.

انتهای پیام/