در این عصر آکنده از تردید، پیشبینیها بیارزش شدهاند، ولی یک پیشبینی انکارناپذیر هم وجود دارد: چیزی نمانده تا زمانی که هیچکس روی زمین یادش نیاید دنیا پیش از اینترنت چه شکلی بود. صد البته سوابقش خواهد ماند که در بایگانیهای نامحدود و ناملموس ابری ذخیره خواهد شد. ولی تجربه زیسته واقعی در کار نخواهد بود که بگوید پیش از ظهور کلانداده، اندیشیدن و حس کردن و انسان بودن چه شکلی داشت. وقتی که این اتفاق بیفتد، چه چیز از دست مان میرود؟
اوایل امسال به ویلمسلو، از حومههای منطقه منچستر، سفر کردم تا با الیزابت دنهام مصاحبه کنم. او کمیسیونر اطلاعرسانی انگلستان است که میشود گفت تواناترین رگولاتور داده روی سیارۀ زمین است. بحث مان گسترده بود، اما یکی از پروژههای آن نهاد که شوق او را برمیانگیخت «آییننامه طراحی متناسب با سن» یا به طور خلاصه «آییننامه کودکان» بود که هماکنون در مرحله مشاوره عمومی است. این آییننامه جدید محدودیتهای سختگیرانهای برای محتوا و طراحی اپها، بازیها و پلتفُرمهایی که کمسالان را هدف میگیرند، وضع میکند.
تا چند هفته پس از ملاقات دنهام، ایده مهاجرت دیجیتال و معنایش برای نسل من دست از سرم برنمیداشت. همیشه گمان میکردم متصل نبودن من در دوره کودکی، مانعی سر راهم بوده است؛ همین موضوع هم روشن میکند که چرا نمیتوانم از کنترل تلویزیون هوشمند یا تنظیم ترموستات دیجیتال سر در بیاورم، مثل اکثر بچهها، روزهای بیکاری تابستان را در باغچه پرسه میزدم تا ببینم هر ابر شبیه چه چهرهای است، ولی کودکیام (مثل اکثر بچههای دهه ۱۹۸۰) سرشار از زباله فرهنگی هم بود. مدتی که من جلوی صفحۀ نمایشگر میگذراندم به مراتب بیشتر از بچههای خودم بود.
معصومیت از دست رفته
شروع به تحقیق کردم که مشخصه نسل من چه بود؟ آن «معصومیتِ» ازدسترفته، اگر اصلاً معصومیتی در کار بوده، چه بود؟ بعد غافلگیر شدم که فهمیدم بسیاری از عصبشناسان، روانشناسان فضای سایبری و اخلاقشناسان فناوری که زندگیشان را وقف بررسی دلالتها و پیامدهای فرهنگی و اخلاقی انقلاب دیجیتال کردهاند، معتقدند نسل من و خاطره آن گذشته مشابه جمعیمان ویژگی خاصی دارد، نه این که مهاجران دیجیتال باهوشتر یا مستعدتر از نسل بومیان دیجیتال باشند که پس از ما آمدهاند. گویا ما از این نظر منحصربه فردیم که واپسین نمونههای یک گونۀ روبهانقراض هستیم بنابراین آخرین منابع حیّ و حاضر از یک پهنه تجربه بشری هستیم که چیزی نمانده از دست برود.
«ترجیح میدهی کدام باشی: بسیار فقیر با دوستان فراوان، یا بسیار ثروتمند بدون دوست؟» همین اواخر، پسرخوانده ۱۱ سالهام بیمقدمه این سؤال را از من پرسید. جوابش برای من ساده بود. گفتم: «فقیر با دوستان. در درازمدت، تنهایی بدتر از فقر است.» پسرخواندهام مخالف بود. «اوووم... ثروتمند بدون دوست. در عمارتم میمانم و فورتنایت بازی میکنم و یوتیوب تماشا میکنم و با آدمهای آنلاین معاشرت میکنم.»
برای تولد ۱۱ سالگیاش اولین تلفن هوشمند را به او دادیم که انگار کلیدهای دروازهای جادویی به سوی یک جهان موازی آرمانی را به او دادهایم. به یک معنا هم لابد همین کار را کردیم. چون در آغاز دوره بلوغ، دلخوشی به او دادیم که برای معصومانی مثل من و همسرم در دوران نوجوانیمان- دورانی که از دیگران فاصله داشتیم- در کار نبود: حس دایم با دوستان بودن، فقدان تنهایی.
آثار زیان بار
سالهاست بحث علمی میشود که آیا استفاده مُدام از اینترنت، اثر زیانباری بر کارکرد مغز انسان (به ویژه مغزهای درحالرشد کودکان) دارد یا نه؟ بحث بیپایان «مدتزمان صفحه» از قدیم بیشتر مبتنی بر گمانهزنی و کمتر بر اساس دادههای استوار بوده است. اما بهار امسال نتایج یک مطالعه فراگیر بینالمللی در ژورنال معتبر بینالمللی ورلد سایکایتری منتشر شد که شاید ورق را به نفع شکّاکان به فناوری دیجیتال برگرداند.
یک تیم بینالمللی از پژوهشگران که با دو روششناسی مجزا (تصویربرداری مغز امآرآی و مشاهده رفتاری) روی گروههای نمونه وسیعی مطالعه میکردند، همگی شواهد قانعکنندهای یافتند مبنی بر این که استفاده طولانی از اینترنت «تغییرات حادّ و پایداری در نواحی خاصی از شناخت» ایجاد میکند که میتواند منعکسکننده تغییرات درازمدتی در مغز باشد و بر بازه توجه، حافظه و تعاملهای اجتماعی اثر میگذارد.
دکتر ژوزف فرث، عصبشناس متولد منچستر و مدیر این مطالعه، به من گفت: به نظر میرسد مغز انسان معاشرت و اتصال آنلاین را تقریباً شبیه نسخه رودرروی آن تفسیر میکند (که خبر خوبی برای آن فوقثروتمندان بیدوستِ خانهنشین است)، ولی ثابت شده است که دیگر کارکردهای شناختی تضعیف میشوند. او گفت: مثلاً مغز نسبتاً سریع عادت میکند که با اینترنت مثل یکنوع بانک حافظه برونسپاریشده برخورد کند که به مرور زمان به کاهش «کارکرد حافظه تعاملی» خودمان منجر میشود. این کارکرد همان فرایندهای مرتبسازی ذهنی است که ذهن پیاده میکند تا یک واقعیت یا تصویر ذهنی را جایابی کند و بردارد.
فرث توضیح داد: «مشکل اینترنت این است که به نظر میرسد مغزمان به سرعت میفهمد اینترنت وجود دارد و [کارهای خودش را]برونسپاری میکند». اگر میشد برای دستیابی به اطلاعات به اینترنت هم مانند کتابخانه ملی بریتانیا تکیه کنیم، ایرادی نداشت. ولی وقتی ناخودآگاه یک فرایند شناختی پیچیده را به یک دنیای نامطمئن آنلاین برونسپاری میکنیم که در معرض شیّادی منافع سرمایهداری و تحریفکنندگان است، چه میشود؟ او پرسید: «چه بر سر کودکان متولدشده در دنیایی میآید که در آن، حافظه تعاملی دیگر اساساً یک کارکرد شناختی [مغز]نباشد؟»
حتی تصویر جدیدی که دنهام میخواهد از اینترنت بسازد نیز نمیتواند آن معصومیت پیشا-دیجیتال ما را کاملاً احیا کند. هرقدر هم قانون وضع شود، آن فقدان پیشین را به ما برنمیگرداند. معنای حرفم این نیست که نمیشود با تمرین دقیق روزانه، آن معصومیت یا حداقل نسخهای از آن را پس گرفت؛ تمرینهایی از قبیل این که اتصال بچههایمان به اینترنت را قطع کنم و آنها را به باغچه بفرستم تا بازی کنند یا این که یک ساعت پشت میز خالی پدرم بنشینم.
منبع: ترجمان
انتهای پیام/
من: yjc می دیدم
بعد از اینترنت چکار می کنی؟
من:yjc می بینم
فقط من هنوز احساس کمبود میکنم ! اگر امکانش هست آدرس اعضای شورای عالی امنیت ملی و وزیر کشور رو هم بزارید برسیم خدمتشون سلام گــــــــرمــــــــــــــــی تقدیمشون کنیم ثواب داره .شاید کسی نرفته دیدنشون بنده خداها نمیدونن هنوز اینترنت وصل نشده!
و این ک اوضاع طوریه ک اینترنت بهترین راه سرگذمیه واسه جوونا.
انگار از جنگ حرف میزنین
بابا اینترنت بد نیست
خیلیم خوبتر شده بعده اینترنت
چ کارهایی که میشه باهاش انجام داد
جدا باید تفکرتونو عوض کنین
دیگه اعصابمو ریختین بهم وصلش کنید
کمترین حقوق مردم رو رعایت کنید
به ولایت علی قسم این راه اخرت خوشی نداره
نگران نباشید نت هم وصل میشه بعد این قطعی اینترنت میشه براتون خاطره -و سعی کنی حرص نخورید برا سلامتی تون خوب نیست -خدا عاقبت همه مارو ختم بخیر کنه -
اقا قبل اینترنت ی غلطی میکردیم دگ الان نت و وصل کنید بعد یک هفته دارید ازمون لطیفه میپرسیدا
وصل میشه ایشالا بازم باهم خوب میشین
هرجا جدایی عاشقارو میبینم احساساتی میشم
قشنگ ترین کامنتی که خوندم همین بود.
کسی حواسش به مانیست!!!
کسی حواسش به مانیست...
با افراد مختلف در ارتباطم. از تفکرات و نظراشون آگاه میشم. فرهنگ کشورها و افراد مختلف دنیا رو تو همین اینترنت میبینم. اصلا این نگاه که قبلا رو با الان مقایسه کنیم از ریشه اشتباهه. انقدر واضحه مسئله که احتیاج به توضیح نداره. و انقدر مثال زیاد هست که نمیدونم کدوم رو بگم.
موافقم باشما. بنده هم پژوهشگرم و حسابی مطالعاتم نیمه کاره مونده ولی هیچ گوش شنوایی نیست که بفهمه قطع اینترنت چه خسارتی به کارهای تحقیقاتی ما وارد کرد
اگه اینترنت نبود مشکلی نبود بی شک اما حالا که هست خیلی ها مثل من برنامه نویس هستن و کلی وقت گذاشتن جوونیشون رو گذاشتن پاش . با هزار امید ایده ها رو به برنامه و سایت تبدیل کردن .
الان چند روز هست که درآمد من صفرررررر شده . وام ازدواجم رو با چی پرداخت کنم ؟ کی میاد و جوابگو این عقب افتادن می شه ؟
خواهش میکنم رسیدگی کنید تابتونیم حداقل کارهای درسیمون انجام بدیم
اینکه میگم کارم با نت بوده جرمهههه الان بدبخت شدمممم ندارم حقوق بدم چه خاکی به سرم بریزم
حداقل یه سایت معرفی کنین توش بتونیم سرچ کنیم، من کلی از سايتا رو با سرچ از گوگل مياوردم حفظ نیستم ادرسشونو:/
راستی سرچ تو سایت شما هم از گوگله!!!!!
واقعا آدم خندش میگیره ،حالا بعد از 15 سال ملت از قطعی اینترنت به ستوه اومدن !
در اینصورت خیلیا موافقن که باید محقق اون مستند روگیر آورد به جرم نشر اکاذیب در ملا عام ادام کرد !
اما در حقیقت باید قبول کرد که تنها 15 سال پیش درک ما از اینترنت چقدر ناچیز بود ،در حد اینکه وقتی میخاستن اونو واسه مردم جا بندازن ،مخابره عکسهای یک بازی فوتبال رو بلافاصله بعد از پایان بازی به تمام دنیا رو مثال زدن!
پس انقد اینترنت اینترنت نکنید ،قبول کنید که ما در اول راه هستیم و اگر نتونیم در این مورد حرفی واسه گفتن داشته باشیم توسط کشورهای قدرتمند بلعیده میشیم ،بذارید متخصصان و دانشمند های ما با آزمون و طارمی در نوک حمله به هماهنگی برسند و گلزنی کنند ....!اااااا ببخشید ....
دانشمند های ما با آزمون وخطا در این زمینه تجارب مفیدی کسب کنن و به سطح دیگر کشورهای قدرتمند برسند ....صیور باشید و آینده نگر تا مجبور نباشید برای بازی کردن یک گیم که توسط آمریکا برای ایرانیها تحریم شده بخواهید از فیلتر شکن استفاده کنید !!!
ببخشید گوگل
خخخخخخخخخخخخخ
دیر اقدام کردی دوست عزیز
و من الله توفیق
این آخری رو گفتم که پيامم رو تایید کنن، شما هم امتحان کنید خیلی تاثير داره
ولی خدایی به همه کارام میرسم
تبلت و گوشی پر شارژژژژ
خدا شفا شون بده انشا الله
چطور نمیاین بگین دویست سال پیش خونه ها رو با کاهگل میسازن الان هم با کاهگل بسازین
چطور نمیاین بگین دویست سال پیش سه ماهی یبار میرفتن حموم الان هم سه ماهی یبار برن حموم
چطور نمیاین بگین دویست سال پیش با شتر میرفتن سفر الان هم با شتر برین سفر
چطور نمیاین بگین دویست سال پیش با یه سرماخوردگی میمردن الان هم بمیرن
چطور نمیاین بگین دویست سال پیش نامه میدادن سه ماه تو راه بود الان هم نامه بدن
چط.ر نمیاین بگین دویست سال پیش مالیات و عوارض و تعرفه و این چیزا در این حد نبود الان هم نباشه
.....
الان جوابگو این هستید که این مدت چقدر ضرر کردیم
خودتون ام میگین وقتی نداشتم از دنیا عقب بودیم
آیا الان واقعا اینجوری هست
هرکسی تو هر زمینه ای استعداد پیدا کرده است
و اصلا ا اینا بگذریم من زندگیم رو از این طرق درمی آوردم
میشه وصل کنید
پول ندارم الان نان بخرم
کارم اینترنتیه T_T یسری منتظرن حقوقشونو بدم چیکار کنم از کجا بیارم بدبخت شدیمممم
وصلش کنین اینترنتو چقدددر صبرکنیم
یا بگین حتما چه روزی وصل میشه ادم بدونه چیکار کنه خدایا
خاهشا شرایطو درک کنید ما علامه نیستیم که اطلاعاتمون بالا باشه همه منابع ما برا پروژه اینترنت هست که بدونیم چی بخونیم و چکار کنیم
اینترنت مشهد آزاد شد.
ما گفتیم آزاد شد شمام بگین شد. خوبیت نداره